Biroq ular hayotning aynan nusxasi emas. ,,Agar yozuvchilik turmushdan nusxa ko'chirishdan iborat bo'lsa, dunyoda bundan oson ish bo'lmas edi, — deydi adib. — Hayotdan aynan ko'chirish kitobdan ko'chirishday gap. Nusxa nusxa bo'lib qolaveradi. Bunday narsalardan originallik kutib bo'lmaydi. Originallik hayot haqiqatini dildan o'tkazish, uni his qilish, unga o'ylab yurgan gaplarni singdirish, tilaklaringni qo'shib ifodalash bilan yuzaga keladi". Zotan, yozuvchi hikoyalaridagi hayotiylik, ishontirish kuchi, siri ana shunda. Bundan ham muhimi, yozuvchining o'sha hayot hodisalarini o'ziga xos tarzda badiiy idrok etishi, mag'zini chaqib, ulardan xilma-xil original va teran ma'nolar topishi — kashf etishi hikoyalariga o'ziga xos joziba baxsh etgan.
Birgina misol. ,,Bemor"da tasvirlagan voqeaga o'xshash voqeani yozuvchi bolaligida o'z boshidan kechirgan. ,,Biz Qo'qonga yaqin Yaypan qishlog'ida turar edik, — deya eslaydi adib. — Onam g'ira-shira qorong'i uyda to'lg'oq tutib yotar, ichkarida ingragan, dodlagan tovushi eshitilar edi. Yaypan katta qishloq, lekin u vaqtda doktor, tibbiy yordam degan gaplar birovning tushiga ham kirgan emas.
Bunday kezlarda qo'ni-qo'shnilardan biror keksa ayol chaqirilar edi. Uning tajribali momo bo'lishi shart emas, qariligining o'zi kifoya edi. Biz Yaypanga yaqinda ko'chib kelgan, u yerda qarindosh-urag'larimiz yo'q edi, shu sababli dadam qo'shni bir kampirni chaqirib chiqdi. Kampir ayam yotgan uyga kirib ketdi. Dadam ikkovimiz hovlida o'tirdik... Qorong'i tushdi. Meni uyqu bosa boshladi.
Yonimda o'tirgan dadam birdan o'rnidan turdi. Ko'zimni ochdim. Tepamda boyagi qo'shni kampir turar edi.
— Qalay? — dedi dadam hovliqib.
— Qiynalyapti bechora, — dedi kampir va biroz jim turgandan keyin menga ishora qildi, — bolaga ayting, ayasini duo qilsin, go'dakning duosi ijobat bo'ladi.
Dadam qo'rquv va jahl aralash meni qistar edi. Duo qila boshladim. Bu orada bir-ikki yig'lab ham oldim. Keyin uxlab qoldim. Ertalab uyg'onsam ayamning ko'zi yoribdi".
