Allahyar xocali

 

OĞLUMUN MEYİDİNİ GƏTİRDİM 

 

Ələkbərova Nuridə  Məhəmməd qızı:—Şəhər atəşə tutulan vaxt axşam saat 11-də  Ələsgər 

müəllimgilin zirzəmisinə doluşduq. (Xatırladaq ki, Ələskər müəllim yaralı halda girov düşmüş  və 

Stepanakertdə—həbsxanada vəfat etmişdi). 

Yoldaşım Təvəkkül postda idi. O, milli ordunun döyüşçüsü idi. Murad adlı milli ordunun bir əsgəri gecə 

saat 3-də gəlib bizə dedi: 

— Tez olun, meşəyə qaçın! Ermənilər və ruslar şəhərə doluşub! Sizi girov götürəcəklər! 

Biz Qarqar çayını keçib meşəyə qaçdıq. Qızım Sədaqət ayaqları yalın qaçmışdı. Meşə ilə  gəlib, 

Naxçıvanik yoluna çıxanda saat altı olardı. Bu vaxt erməninin bir «UAZ» markalı maşını  Əsgərana keçdi. 

Aradan 15-20 dəqiqə keçməmiş BTR-lərdən, BMP-lərdən, avtomat və pulemyotlardan bizi atəşə tutdular. Bu 

vaxt Pərvanəni, onun əri Həsənbalanı,  İradəni və Taleh Abbasovu öldürdülər. Talehin iki yaşlı  oğlu atasının 

yanında yaralanmışdı. Ümumiyyətlə, ölənlər və yaralananlar çox idi. Bizi vəhşicəsinə qırırdılar. 

Yoldaşım Təvəkküldə avtomat vardı. O, Naxçıvanik yolunda ermənilərlə atışırdı. Mən körpələrimi xilas 

etmək üçün xeyli irəli qaçmışdım. Birdən Məlahət adlı bir gəlin qışqıra-qışqıra mənə çatıb dedi: 

— Həyat yoldaşım Tapdığı, qızım Nazını öldürdülər! 

Mən ondan yoldaşım Təvəkkülü görüb-körməməsini soruşanda dedi ki, onu da vurdular. Mən bir az 

özümü itirdim. Bu vaxt 12 yaşlı  oğlum Səxavətə güllə  dəydi. Qışqıra-qışqıra camaatdan kömək istədim ki, 

oğlumu arxama qaldırsınlar. Elxan, Astan Zeynalov mənə kömək edib uşağı kürəyimə qaldırdı. Sonra onun özü 

də öldü. Yazıq yaralı körpəm hey qışqırırdı: 

— Məni yerə qoy, ağrıyıram! 

Güllə onun kürəyindən dəyib sinəsindən çıxmışdı. Qan belim aşağı süzülür, ağ qarın üstündə ardımca 

qırmızı zolaq salırdı. Yarım saatdan sonra oğlum 

[40-41] 

belimdə keçindi, Mən başımın yaylığı ilə meyidi 

kürəyimə bağlayıb, iki körpə  də yanımda Qaraqaya istiqamətində sürünə-sürünə  gəlirdik. Güllələr isə arası 

kəsilmədən başımıza yağırdı.  İrəlidə qardaşım Qarakişinin ayağından yaralandığını gördüm. Qaraqayaya 

çatanda  Şelli kəndindən tanımadığım iki oğlan köməyimə çatdı. Meyidi kürəyimdən alıb, bizi maşına 

mindirərək Ağdam xəstəxanasına gətirdilər. 

Fevralın 27-də oğlum Səxavəti Ağdam şəhidlər xiyabanında dəfn etdik. həyat yoldaşım Təvəkkülün və 

bacısı  Zərifənin meyidi 24 gündən sonra tapıldı. Onları mart ayının 20-də Uzundərə  şəhidlər xiyabanında 

basdırdıq. İndi biz təsəllini yalnız Xocalıya qayıtmaqda görürük.