losning ham rangi o‘chdi. «Ajabo,
bu shoir muhmi
barcha amirlardan yuqori bosadimi?» degan andisha
uning borlig‘ini kemirmoqda ekani butun vaziyatidan
barq urib turar edi. Majididdin uning ko‘zini duch
keltirib, labini juda ma’nodor burib qo‘ydi.
Har bir amir, bek o‘z muhrini davlatda o‘z
dara-
jasiga yarasha ma’lum o‘ringa bosishi kerak edi.
Navoiy yorliqqa o‘z muhrini bosishi bilan hamma ti-
kilib turgan ko‘zlar bir zumda allaqanday katta ochilib
ketdi. Hamma favqulodda hayrat va hayajon ichida
qoldi. Tillar go‘yo so‘zlashdan ojiz edi.
Hamma bir-
biriga qaraydi, xolos. Navoiy o‘z muhrini yorliqning
shunday bir joyiga bosgan ediki, hech bir amir Navoiy
muhridan pastga muhr bosishga imkon topolmas edi!'
Shoirning yuksak ruhi, kamtarinligi, olijanobligi
qarshisida Majididdin,
barcha beklar, mag‘rur man-
sabdorlaming boshlari, og‘ir yuk ostida qolgan kabi,
uzoq vaqt egildi. Ular sarosimali ko‘zlarini
qayerga
yashirishni bilmay qoldilar.
Shoirlardan mavlono Atoullo ham mashhur olim
mavlono Burhoniddin bu muhim voqea munosabati
bilan yozgan tarixlarini o‘qib berdilar. Ulardan so‘ng
o‘nlab shoirlar Navoiyga bag'ishlangan qasidalarini
baland ruh va hayajon bilan o‘qidilar,
bu sharafli tari-
xiy kunda shoimi tabriklash uchun do‘stlari, yaqinlari,
sodda xalq vakillari paydar-pay kelib turishdi. Katta,
quvonchli, ruhli ziyofatdan so‘ng majlis tarqaldi.
0 ‘ninchi bob
I
Juma namozidan keyin Gavharshodbegim madra-
sasi suv quygandek jimjit bo‘lib qoldi. Madrasa ahli-
ning aksari kezib kelish uchun shaharga yoki yor-biro-
darlarinikiga ketgan. Sultonmurod hujrada yolg‘iz
Dostları ilə paylaş: