go‘yo hech nimadan xabarsiz kabi, ko‘rishdilar.
Lekin
ko‘zlarining ma’nosi, tashvishli yuzlari bo‘shashgan
harakatlari voqeadan ulaming ogoh ekaniga guvohlik
berardi. Parvonachi Majididdin hozir, hamma
vaqtdagidan ko‘ra, ortiqroq kekkayishga tirishardi.
Qimorboz Amir M o‘g‘ul parvonachiga qarab, mast
ko‘zlarini ma’nodor qisib qo‘ydi. Majididdin ham
unga imo bilan javob berdi. Ba’zi
bir barlos beklar
og‘ir va xomush boqardilar. Har vaqt yasanib-tusanib,
tovusday tovlanib yuradigan, sersavlat, ayyor Nizo-
mulmulkkina o‘zini Navoiyga sirdosh ko‘rsatishga ti-
rishdi, unga yaqin kelib, shivirlab tabrikladi.
Shoir
kinoya bilan kuldi-da, hammaga eshittirib, dedi: «Fik-
rimcha, rutbalarning, mansablarning past-balandi
yo‘q. El xizmatida hamma rutbalar sharaflidir. Yurt
uchun hatto navkarlikni ham iftixor bilan bo‘ynimga
olar edim!» Nizomulmulkning ko‘zlari atrofga ayyor-
cha jovdiradi. Yirik yoqut ko‘zli uzuklar taqqan bar-
moqlari bilan ko‘rkam soqolini silab,
boshini vazmin
chayqadi:
— Albatta, shunday bo‘lmog‘i kerak!
Ko‘p o‘tmasdan, mulozimlar kelib, chog‘ir bazmi-
ga taklif etdilar. Hamma «gurr» etib qo‘zg‘aldi.
n
Uchinchi kun Navoiyning uyida katta tantana
bo‘ldi. To‘rdagi katta oq uyda odam ko‘p, xizmatkor-
lar o‘z yumushlarini iftixor bilan bajaradilar. Uy
sohibi — shoir, o‘z odaticha, bir nafas qo‘nmaydi.
Keluvchilami ochiq yuz bilan kutib oladi. Dam
sekingina oshxonaga kirib, oshpazlar ishini ko‘zdan
kechirib chiqadi, uni-buni o‘rgatadi, eslatadi. Dam
hujralarga
bosh suqib, tayyorlanayotgan halvo va har
nav shirinliklami surishtiradi; yaxshiroq va mo'lroq
tayyorlashni uqtiradi. 0 ‘z uyida xalq tuplangan vaqt-
larda u aksari shunday kuyunchaklik ko‘rsatar,
qo‘ldan kelgancha mehmondo‘stlik qilishga, iltifoti,
muomalasi bilan har kimning ko‘nglini ko‘tarishga
tirishar edi.
131
Yasog‘liq katta oq uyda beklar,
yuqori mansabdor-
lar, dongdor shoirlar, Hirot, Iroq, Ozarboyjon olim-
lari o‘tirishar edi. Odam ko‘p bo‘lganidan suhbat
umumiy mavzuga ko‘chmagan; har kim o‘z atrofidagi
odamlar bilan dilkashlik qilar edi. To‘rda bosh bek
Muzaffar barlos bilan Muhammad Burunduq barlos
va Jahongir barlos jang ham ov —
qush haqida
so‘zlashardi. Naoviyning yordami bilan moddiy ahvoli
yaxshilanib, endi ilm dunyosiga ancha tanilgan
Sultonmurod bir Iroq olimi bilan arab tilida sekin
suhbatlashardi. Dovdirab qolgan, kichkina keksa
munajjim bilan dov gavdali Muhammad Sayid
pahlavon juda inoq gaplashardi.
Podshohning bu qari
munajjimi baxt va falokat, yaxshilik va yomonlik,
omad va omadsizlik — hammasining vaqt-soatini yul-
duzlamnig sirli va tekin maslahati bilan, mashaqqat
chekmasdan, tez tayinlab, belgilab berardi. Ulug‘bek
o‘z tekshirishlari bilan, Navoiyning ta’biricha,
osmon-
ni pastga tushirgan, ya’ni sayyoralaming harakat
qonunlarini insonlarga tanitgan bo‘lsa, bu chol
osmonning cheksiz uzoqligiga yana benihoyat uzoqlik
qo‘shib, uni qalin sir pardasiga chulg‘agan edi.
Kambag‘al bo‘z ishtonini qay soatda bichishi, qay
soatda kiyishi kerak? Podshoh oltin taxtga qay kun,
qay soatda o‘tirishi kerak, sevikli qizga qay soatda mu-
habbatnoma yozmoq kerak? Dushmanni o‘ldirmoq
uchun qay soatda zahar tayyorlamoq kerak? Chol
bulaming hammasiga yulduzlarning javobini
olib be-
radi. Saroyda katta tantanali ishlar eskidan buyon
munajjimlaming ko‘rsatgan vaqtida bajarilishi bir an’-
ana bo‘lib qolganidan, bu kun Navoiyning amir sifati-
da muhr bosish kun va soatini ham u tayinlagan edi.
—
Bizning ilmimizda tangrining har kuni uchun
bir yulduz podshoh, bir yuluz vazir bo‘lur, — dedi
ko‘rsatkich barmog‘i bilan ta’kidlab munajjim. —
Bukun koinotda Shams1 — podshoh, Qamar2 vazirdir.
Dostları ilə paylaş: