Azerbacan dialektologiyasi-2019. indd

Y.Məddah- Məddah Y. Vərqa və Gülşa (XIII- XVI əsrlər 
Azərbaycan şeiri. III cild, Bakı: Elm, 1984, s.148- 208.
Zərir- Qəhrəmanov C., Xəlilov Ş. Zərir M. Yusif və Züleyxa 
(poemanın mətni və tarixi- qrammatik oçerk). Bakı: Elm, 1991, 
307 s.

---

330
331
Muğ.- Muğan
Nax.- Naxçıvan
O.- Oğuz
Ord.- Ordubad
Sab.- Sabirabad
S.- Salyan
Sal.- Salmas
Səd.- Sədərək
St.- Saatlı
Şam.- Şamaxı
Şah.- Şahbuz
Ş.- Şəki
Şəm.- Şəmkir
Şr.- Şərur
Şir.- Şirvan
Şş.- Şuşa
Tab.- Tabasaran
Təb.- Təbriz
Tər.- Tərtər
Tov.- Tovuz
Uc.- Ucar
U.- Urmiya
Yar.- Yardımlı
Yev.- Yevlax
Zaq.- Zaqatala
Z.- Zəncan
Zən.- Zəngilan
Zb.- Zəngibasar
Zər.- Zərdab
Gr.- Goranboy
Göy.- Göyçay
Ham.- Hamamlı
Həm.- Həmədan
Xaç.-Xaçmaz
Xoc.- Xocalı
Xk.- Xankəndi
Xv.- Xocavənd
İm.- İmişli
İt.- İraq türkmanları
İr.- İrəvan
İs.- İsmayıllı
K.- Karvansaray
Kəl.- Kəlbəcər
Kr.- Kürdəmir
Q.- Qax
Qaz.- Qazax
Qar.- Qarabağ
Qard.- Qardabani
Qf.- Qafan
Qk.- Qarakilsə
Qəb.- Qəbələ
Qob.- Qobustan
Qb.- Quba
Qub.- Qubadlı
Qus.- Qusar
Laç.- Laçın
L.- Lerik
Lən.- Lənkəran
Mar.- Marağa
Mr.- Marneuli
Meğ.- Meğri
Mər.- Mərəzə
Min.- Mingəçevir

---

332
333
Birliyin gücü
Biri vardı, biri yoxdu, bi kətdi vardı. Bı kətdinin bicə parça 
bossan yeri vardı. Kətdi həmən yerdə qavın əxmişdi. Qavınnarın 
içində bi sarı
i
qavın vardı ki, adamı lap pələbaş edirdi. Kətdi bı 
qavını qırmırdı ki, hana aparsın. Bəyə onnan bi xələt ala. Əmə 
qəza işi tərsinə çəvirdi. Birində han ava çıxmışdı. Yolu kətdinin 
bossanının yanınnan geşdi. Han bossana gedib sarı
i 
qavını gördü. 
İssədi sarı
i
qavını qırsın, gördü qavın hələ calaydı. Han kətdini 
yanına çəğirib dedi:
- Üç gün keçər, dördüncü günü bı qavını mə gətirərsən. 
Kətdi baş əyib dedi:
- Han sağ olsun, elə mən bı qavını sə gətirəcaxdım. Baş üssə, 
gətirrəm.
Kətdi oğlu Əlyarla iki gün keşix çəkdilər. Axrıncı gün də ke-
şix çəkib, qavını hana aparacaxdılar. Əlyar gedib gördü ki, sarı
i 
qavını davşan yaralayıb. əlyar qavının qalanın da özü yeyənnən 
sōra özün atasına çatdırıp dedi:
- Ata, davşan bossana girip, sarı
i
qavını yeyip.
Kişi canbakəllə hanın yanına gedip dedi:
- Han başına dönüm davşan bossana girip sarı
i 
qavını yeypdi.
Han bu sözü eşidənnən otdandı. Əmr etdi:
- Əlyarın boynun əlbəhəm vurassız.
Əlyar baxdı ki, bıdı, davşan gəlir. İssədi onı vıra. Əmma dav-
şan qaşmadı. Davşan adam kimi dil açıp dedi:
- Gəl ikimiz bürləşək, hanı öldürəx. 
Əlyar davşannan razı qaldı. Davşan gecə özün hanına mev-
liyinə saldı. Sər tezzən bəğban bəğə girip gördü ki, bəğdə üzüm 
qalmayıp, həmsi əzilib, yerə tökülübdü. 
Han at mindi, çölə çıxdı. İki gün dolandı. Əmmə davşanı tapa 
bilmədi. Özü də uzanıb yatdı. Davşan hanın başı üssündə durdu. 
Var gücüynən hanın gözdərin cırmaxladı. Əlyar da torpağı onun 
gözünə tökdü. Han iki gözzən kor olub, gecəni çldə qaldı. Qurd- 
quş hana hücum eləyib onu parçaladı. Əlyarnan davşan da hanın 
zülmündən sivişdilər. Davşan Əlyarı tapıb dedi: