Göyün - yaradıcınınüzdöndərməsininsəbəbinininsanlarınşərə, pisəməllərəmeyletmələriiləizahı: «Əzəli yer üzündə heş nə yoxuydu. Elə vaxd öz-özünə cəlif keçirmiş. Sonra heyvanlar, cücülər, otdar, ağaşdar yarandı. Lap axırda Allah adamları yaratdı. Bullar yer üzündə o qədər artıf törədilər ki, dünya bullara darrığ elədi, insannar başdadılar bir-birinə pisdih, paxıllığ eləməyə. Bunu görəndə Göy acıxlanıf yerdən aralandı. O vaxtdan da bərəkət azalıf, çörəh daşdan çıxır».6 Nizamidə də həmin inancın eyni şəkildə izahına rast gəlirik:
Ey uca göyü qaldıran,
...Səcdədən boyun qaçırmış o naəhlin isə
Qapısıqıfılüstündənbağlandı».7
4. Ünsürlərarasındaəlaqələrinvəmünasibətlərinqurulması // Məkan, zamanvəkəmiyyətinvəhdəti.Bütün yaranışların mayasında dörd ünsür dayanır. Su, od, torpaqvəhavanın vəhdəti ilə zamanın çıxışı, məkanın isə ilk dayanacağı müəyyənləşir. Vahiddən zərrələr ayrılır, varlıqlara çevrilir, hər şey ikiüzlü formalaşır, rəqəmlərin ardıcıllığı fəaliyyətin və inkişafın mərhələlərini təyin edir. Tərəzinin bir gözü olsaydı, ölçülərin bərabərliyini, tarazlığını tapmaq mümkün olmazdı. Dünya birüzlü yaranıb zaman və məkanla ikiləşəndə (gecəli-gündüzlü, istili - soyuqlu, dağlı - düzənli ) biri o birinin tərsi kimi meydana gəlmişdi. Varlıqlar cütləşəndə bir birinə əks tərəflərdə durmasaydı, təbiət durğunluqdan çıxa bilməzdi. Nizami yazır ki:
Göründüyü kimi, şairin təsvir ustalığında sakral rəqəmlər əsas poetik vasitələrdən biridir. Eləcə də başlanğıcda zaman və məkan mücərrəd olsa da, çox hallarda torpaqla, yerlə əlaqələnir.