Erkən Tunc dövründə 1-ci böyük ictimai əmək bölgüsü meydana gəlmiş, əkinçilik maldarlıqdan ayrılmışdır. Toxa əkinçiliyi xış əkinçiliyi ilə əvəz olunmuşdur. Süni suvarma yaranmışdır. Davarların (qoyun, keçi və s.) sayının artması, atdan istifadə nəticəsində maldarlığın yeni sahəsi-köçmə (yaylaq) maldarlığı meydana gəlmişdi. Maldar tayfalar əkinçilərə nisbətən daha tez varlanmışlar. Artıq məhsul alış-verişin genişlənməsinə imkan vermişdi. Əmlak bərabərsizliyi meydana gəlmişdi. Azərbaycanın əhalisi sənətkarlığın dulusçuluq, metalişləmə, toxuculuq və s. sahələr ilə məşğul olmuşdur. Saxsı qabların bir qismi xörək və mətbəx qabları idi. Tuncdan əmək alətləri, silahlar, bəzək əşyaları (muncuq, qolbaq və s.) və məişət əşyaları (biz, iynə, bıçaq və s.) hazırlanmışdır. Bəziləri qızıl əşyalar da hazırlamışlar. Axirət dünyasına inam var idi. Tunc dövründə ölülər yaşayış məskənlərindən kənardadəfn edilmiş, bəzi qəbirlərin üzərində kurqanlar (torpaq təpələr) qurulmuşdur. Ölüyandırma və kollektiv dəfnetmə adəti meydana gəlmişdir. Erkən tunc dövründə xış əkinçiliyi və köçmə maldarlığının yaranması kişinin təsərrüfatda rolunu artırmış və anaxaqanlığı (matriarxat) ataxaqanlığı (patriarxat) ilə əvəz edilmişdir.
