Zorakılığa və sui-istifadədə ən çox məruz qalmış ictimai qrup “küçə uşaqlarıdır”66; onların mövcudiyyəti güclü mühacirətin kontekstində ailə bağlarını zəifləməsi, endemik yoxsulluq və ictimai rifah sisteminin bərpasının gecikməsi kimi qeyd olunan ictimai meyllərin “gözlənilən” nəticəsidir. Bu sinifə daxil edilənlər evsiz uşaqlar deyil – bunlar görüldüyü kimi Azərbaycanda azlıq təşkil edir – bunlar günlərinin çox hissəsini küçədə keçirən, əksər hallarda məktəbə getməyən və müxtəlif işlərlə məşğul olan uşaqlardır.
Burada onu da qeyd etmək lazımdır ki, Hökümət hələ ki rəsmi araşdırmaların keçirilməsində kömək göstərməmişdir. Bu araşdırmanın keçirilməsində istifadə edilən üç əsas informasiya mənbələri bunlardır:
Daxili İşlər Nazirliyinin Gənclər arasında cinayətkarlığın Qarşısının alınması və Profilaktikası Şöbəsinin uşaqların polis tərəfindən tutulduğu və müvəqqəti olaraq saxlandığı transit mərkəzlərindən alınan həsabatlar. Hər il Bakıda 500/600 (eyni adamın bir neçə dəfə saxlanma halları daxil olmaqla) və Gəncədə 60/70 hadisə qeydə alınır.
yeganə günərzi yer, 300 uşaığı vaxtaşırı gəldiyi “İşıq Evi” mərkəzidir.
“Azərbaycan Uşaqlar Birliyi”67 adlı QHT tərəfindən keçirilən və bir neçə şəhərdə (Bakı, Sumqayıt, Gəncə, Naxçıvan, Culfa, Sədərək) yaşayan 495 uşağı əhatə edən araşdırmanın nəticələri.
Azərbaycan cəmiyyətindəki həyat tərzi nəzərə alınarsa küçə uşaqlarının əsasən şəhərlərdə yatıldığını düşünmək daha düzgün olar. Toplanan məlumatlardan bu cür faktların sayının 1,000 ilə 2,000 arasında olduğunu təxmin etmək olar. Əvvəlki dövrlərə aid məlumatlarla müqaisə etmək mümkün olmadığına görə biz ancaq uşaqlarların küçədə olması hallarının ildən ilə arttığını iddia edən yayqın fərziyyəni ancaq qeyd edə bilərik.