Азим сайланма
Yüklə 1,04 Mb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi 111 Аммо кўз олдимда кўзларинг ёниқ. МАЛИКА — Аммо, кўз олдимда кўзларинг ёниқ, Аммо кўз олдимда кўзларинг ёниқ... Етти кеча-кундуз чўкиб боряпсан, Сени ямламоқда бир дарё — аждар, Тиллари ханжардир, мавжлари ханжар — Менга Навоийни ўқиб боряпсан. БАҲОДИР — Наҳотки, тасодиф шунчалар азим, Олиб қололмади мени Хоразм — Етти кеча-кундуз чўкиб боряпман. Фарзандин танимас бу телба Аму Сенинг остонангга етмасин, ёҳу!— Шу ўй хаёлида қўқиб боряпман. МАЛИКА — Аму тошгани йўқ, сен тошдинг, жоним, Бир қалқиб саҳродан сен ошдинг, жоним — Мана, Тошкент аро ёниб боряпсан. Дарё остонамнинг тагига етди, Эс-ҳушим дарёга тушдию кетди... Етти кеча-кундуз оқиб боряпсан!.. БАҲОДИР — Тўлқинни мен севдим, сен қўрққин, ахир, Қочгин, хатарлидир бу тўлқин, ахир... Ахир, кеча-кундуз чўчиб боряпман! Сенга қолдирганим севгим — тўлғиндир, Сенинг тополганинг, наҳот, тўлқиндир? Сен чўкма, ахир, мен чўкиб боряпман... МАЛИКА — Дарё эшигимга бошин уради, Сенинг хаёлингдай оқиб киради — Севгидай салқини тавонимдадир. Етти кеча-кундуз чўкиб боряпсан, Етти кеча-кундуз чўкиб боряпсан — Тўлқинлар сиртмоғи томоғимдадир. БАҲОДИР — Етти кеча-кундуз орамизда, оҳ, Етти кеча-кундуз орамизда, оҳ, Барибир сен менга етмоғинг гумон... МАЛИКА Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 112 — Энди сен тўлқинсан, мен ҳам бир тўлқин, Энди сен тўлқинсан, мен ҳам бир тўлқин — Бир кун учрашамиз Оролда — аён... МУАЛЛИФ — Орол соҳилига тушганда йўлим, Ғамгин, афтода бир тўлқинни кўрдим. У мендан сўради: "Денгизда шу пайт Ёлғиз бир тўлқинни кўрмадингми, айт?" " Йўқ" дедим, у кетди югуриб сарсон... Менинг кўзларимдан ёш оқди маржон. Ахир, мен биламан, тақдир қаттиққўл, Уларнинг ораси етти кунлик йўл... Ахир, бу дунёнинг шуниси ёмон: Ҳатто денгизда ҳам учрашмоқ гумон... ДЕРАЗА ҲАҚИДА БАЛЛАДА Кузакнинг бесоҳиб кечаларида Изғиринлар елар, ёмғирлар эзар... Дунёнинг ҳўлзулмат кўчаларида, Тентираб кезинар ёлғиз дераза. Ойнасида ўйнар чироқнинг акси, Қайиқ сурати бор пардаларида. Тентирар дераза — хазонлар босиб, Бепарво кузакнинг зардаларига. Саккиз ойнаси бор — саккизта туман, Ғуссадан саккизга бўлинган сийна — Боради чарчаган кўчалар билан Саккизга ажралган жонини қийнаб. Автолар ёнида ўтар зувиллаб, Халқоблар пойида қолар сочилиб, Боради жунжикиб, борар ҳувиллаб, Йиғлар — мен билмадим кимга ачиниб. Кеча мавжланади — ҳудудсиз денгиз... ( Изғиринлар елар, ёмғирлар эзар...) Тунга чўкиб кетган тўрт тараф тубсиз... Ночор кема каби сузар дераза. Кўп қават бинолар чарақлаб турар, Сассиз ҳайқиришар: "Бизлар — бахтиёр!.." Бахтдан гангиб қолган бу чўнг девларга, Ёлғиз деразанинг дарди не даркор? Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 113 Дераза чарчабми ерга чўкади, Тани чиппа ботар кузак лойига. Устидан дарахтлар хазон тўкади... Ҳамма деразалар жойи-жойида! Дераза қайтади пою-пиёда, Ўтган йўлларини танимас кўзи... Совуқ бир девор бор, ахир, дунёда, Ўша муздай девор — қисматнинг ўзи! Синган қанот каби — судралиб борар Иккита пардаси — шундоқ жиққа ҳўл. Ахир, бу дудёда бир девор бор-а, Бедорлиги камдир, уйқулари мўл. Ана, хуррак отиб ухлар беармон... Дераза термулар деворга ғамгин: — Бир кун қайтмас бўлиб кетаман, ишон! Уйғонгин, деворжон! Уйғон! Уйғонгин!.. Дераза деворга келиб ўрнашар, Даҳшатда қотади саккизта кўзи: Қуриб улгурмаган дарпардалардан Қайиқлар қайгадир кетишар сузиб... * * * Товусдай ялтироқ, эй гўзал йиртқич! Мана, кўксимни йирт, мана, қоним — ич! Кўйингда шамолдай жисмим соврилган, Фалакда янги ой — менинг қовурғам. Адашган қовурғам! Аллатовур ғам Сенсиз юрагимга қадалар дам-дам. Дам-дам кўксим туман, дам-дам кўзим нам, Келмасанг — ўламан, келсанг — ўламан. Кўксимга қўйдимми, қовурғам — йиртқич... Майли, кўксимни йирт, майли, қоним ич!.. ЦИРК. МУАЛЛАҚЧИ АЁЛ Яхшилаб қараб ол, бу бино — қафас. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 114 Мен — қушман. Вужудим шифт сари ўрлар. Одамлар энтикиб олади нафас, Асабий титранар прожекторлар. Сен бугун шу ерда — мен кўраяпман. Ҳавода муаллақ учади таним. Юксакка тикилган кўзлар ичидан Мен сенинг кўзингни оламан таниб. Оркестр жим бўлар. Фақат ноғора Фалокат онидан бергандай хабар, Зарбларин сочади сукут оралаб... Қаторлар юзида қўрқув таралар. Мен беғам яшадим. Учдим мен беғам, Энди беғам учмоқ менга даргумон. Хатарли ўйинга ишқибоз эркам, Ерда юргим келар сен-ла ёнма-ён. Бир дам қолиб бўлмас хаёллар билан!.. Танимга санчилар нурнинг тиғлари. Исмингни билмайман, нотаниш эркам, Фақат шифт тагида сен деб йиғладим. Яхшилаб қараб кўр: бу бино — қафас, Йиллар парвоз қилдим қафас айланиб. Сен бугун шу ерда. Сен шу ерда, бас!— Озодман!— кўзингга қолдим бойланиб. Шўрлик ноғорачи! Қўллари толди... Қараб тур, сен учун ўйин бошладим, Либосим шуълалар қўйнида ёнди... Эҳтиёт камарин ечиб ташладим! " Мен сени севаман... Сени севаман..." — Бу сўзлар дуодай лабимдан учди... Нега шўрлик бошим айланди бирдан — Кимнинг елкасини қўлларинг қучди? Ноғорачи, чалгин! Бўзлаб қўшил, най! Скрипка, янгра мен учун ёниб!— Топиб йўқотганим бахт учун учай... Елкадан қўлингни олсанг-чи, жоним! Мен сенга айтдим-ку: бу бино — қафас, Қўлларимни баланд кўтаргин, кифтим! Ўзимни баландга отаман бесас... Ёрилиб кетади бинонинг шифти! Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 115 Мени олиб учар лаҳзалик бахтим, Фалакка боқаман — хаёлдай кўм-кўк. Қанотим сезмоқда қуёшнинг тафтин, Энди бу қафасга ҳеч қайтмайман... Йўқ! Тўзғин сочларимда шамол шовуллар, Кўзимда акс этар юлдузлар — милён. Фақат юрак-бағрим тутаб ловуллар, Уйингга нигоҳим тушса ногиҳон. Вужудим кетади бирдан увишиб, Қўлларим силкинмас, толиқар кифтим... Томингга қўнаман ҳар кун қунишиб — Қачон ёрилади уйингнинг шифти? * * * Халойиқ ортингдан боқади ҳайрон: Куйлагинг узуну плашинг калта, Бир қўлингга тутиб зангор соябон. Бирида қаппайган одми тўрхалта — Ўтиб кетаркансан сен буюк аёл: Сен кимлар учундир бир покиза туш, Сен кимлар учундир армонли хаёл... Мен-чи? Сени ўйлаб яшайман беҳуш. Майсаларнинг ранги учди ёдимдан, Унутдим ҳаётнинг қутлуғ исмини. Ҳаёт ўтиб борар менинг ёнимдан, Титроқ қўлларимдан юлқиб тизганин. Сен ҳам ўтажаксан... Кучаларда мунг, Қалбимда қолади ғамгин наволар... ... Ахир, сенсиз қандай яшамоқ мумкин? Нафас олай десам, тошдир ҳаволар. * * * Агар одам бўлсанг, гапимга тушин, Агар худо бўлсанг менга йўл кўрсат. « Севаман» сузини эшитмоқ учун Чорак умрим ўтди ҳижронга улфат. Кимга ака, кимга биродар бўлмоқ — Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 116 Қисматим — рухсат бер — этайин парчин. Бировни дўст билиб, меҳрга тўлмоқ, Энг буюк, энг гўзал хислатдир гарчи. Акалик, жўралик тегди жонимга, Гоҳида тирилиб, гоҳо бериб жон, Яккаю ёлғизинг бўлиб ёнингда Яшагим келмоқда бешараф, бешон. Юлдузлар порлаган шу осмон ҳақи, Она замин ҳақи қасам ичаман: Сен менинг бағримда биргина балки, Истасанг, шеъримдан кечаман. Бировларнинг ғамдан эгик бошини, Силашдан қулларим шол бўлди, толди. Бугун сен арта қол менинг ёшимни, Бугун менинг бошим эгилиб қолди. « Севаман» сузини эшитмоқ учун Ёнингда турибман кутиб шу фурсат. Ғарибман, ожизман — гапимга тушин! — Худо эканимни оламга кўрсат! * * * Нимадандир бўлиб безовта, Итлар ҳуриб қолди ногаҳон. Кимдир кезар чорбоғда, ана... Шитир-шитир этмоқда хазон. Ёға бошлар ёмғир имиллаб, Кузги боғлар бағри туманзор. У жим турар нимадир тилаб, Деразамга боқиб умидвор. Ишқу нафрат ўртасидаман... Излаганча қалбимдан шафқат, Унга ғамган боқиб турибман, Кел, демоққа тополмай журъат. У кетади беумид, маъюс, Қучоғига олади туман... Кўз юммайман тонг отгунча юз, Итлар яна қуришармикан?.. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 117 * * * Қор кечани ютмоқда — Қор ютмаса, тонг ютар. Эринг сени кутмоқда, Аммо мени ким кутар? Йиғлама, ёшингни арт, Рўмолингни тузатгин. Айрилиқ кўп совуқ дард — Иккимизни музлатди. Қор учқунлар... Алвидо! Оҳ, соғиндим баҳорни! Сўнг бор қўлингдан ушлаб, Ўпаман оппоқ қорни... * * * Хайр... Йиғламанг... Агар қайтсангиз, Калит ўша жойда бўлади. Уйни очсангиз, Суратингиз туради столим устида. Қоғозларни титсангиз — Сизга бағишланган шеърлар... Мен ишдан ҳориб қайтаман. " Яхшимисиз?"— дейман Қовоғимни ўйиб. Сиз ошхонага чиқиб йиғлайсиз: Ўшанда Кўксимни очсангиз, Ўзингизни топасиз... Агар қайтсангиз... Йиғламанг... САРБАДОРЛАР ҚЎШИҒИ Бизнинг дилимиз — ёрда. Бизнинг қўлимиз — корда, Кору Ёрдан айрилар — Тортинг бошимиз дорга! Тортинг бошимиз дорга Дилга боғлиқ сўзимиз, Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 118 Ёр йўлида кўзимиз. Йўлу дилдан айрилар, Қаранг, дорда ўзимиз, Қаранг, дорда ўзимиз, " Қайт" дедингиз, "қалб" дедик, " Айт" дедингиз, "қақ" дсдик. Бошимиз дорда туриб " Жон" демадик, "халқ" дедик. " Жон" демадик, "халқ" дедик. Йигит, кўнгли тор йигит, Жангларда йўқ, хор йигит. " Сар ба дор!"— де,— хитоб қил, Топилади дор, йигит, Топилади дор, йигит, Ғайрати бисёр йигит, Гуноҳга ҳушёр йигит, Хафа бўлма, ўксима, Имон ҳам бир дор, йигит. Имон ҳам бир дор, йигит. XX АСР ОТЕЛЛОСИ Сен ҳақингда кўп гапирадилар — У гўзал, дейдилар. Сўзлари асал, дейдилар. Мен эса жамолинг таърифини Ҳатто шеъримга ҳам сиғдиролмайман, Сен ҳақингда куп гапирадилар. У ягона, дейдилар, Атрофида йигитлар парвона, дейдилар. Менинг ғазаб билан қимтилган лабим Тонгдай оқаради, баргдай қалтирар. Сен ҳақингда кўп гапирадилар: « Очиқ қолган деразадан титраб, ҳансираб, Ойга қараб учди бўса овози»... Ғийбатлар мавзуси, эй Дездемонам, Отелло ҳуқуқин берсанг-чи менга, Отелло ҳуқуқин берсанг-чи, Отелло ҳуқуқин!.. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 119 — Отелло!.. — Дездемонам, сен айбдор эмас! Қип-қизариб ўз овозимдан Олазарак боқиб атрофга, ( Тағин биров эшитмадими?) Мен — Отелло — Яголар билан Ғийбат қилиб турибман сени. * * * Мен нечун ёнган дилимни сўндиролмайман, гулим, Кул бўлишга қисматимни кўндиролмайман, гулим. Ким билур оташда ёнган кунларимнинг қадрини, Кеча қалбларни нуримга тўлдиролмайман, гулим. Бахт қуши учгай фалакда — келмагайдир айланиб, Оташин бошимга они қўндиролмайман, гулим. Бездириб гулханлигим, дўсту ёр тарк айлади, Сенга ҳам қалб тафтини билдиролмайман, гулим. Лахча-лахча чўғларимни сувларга қатра сочмадим, Бегуноҳ баҳри муҳитни ўлдиролмайман, гулим. Мен нени ёздим, мудом қоғозни бир ҳайф ўртади Мен нечун дунё ишини бўлдиролмайман, гулим? * * * Энди кетаман. Ёмғирли кўчаларда Машиналар сачратиб ўтар Чироқлар суратини. Бир қадам... Хайрлашув олдидан кўзларни яшир. Лабларни тишла — Титрамасин улар. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 120 Бир қадам... Кўзимиздаги ёшларни нима қиламиз, Ўтган умрни?.. Бир қадам... Ҳали яшамоқ мумкин, Кейин — билмайман... ҚУШ ЭШИТГАН ЎЛАН — Кечалари тушимга Кириб қийнаган, эй, тош, Муздай, совуқ бағрини Менга қиймаган, эй, тош — Бир гул бўлиб ёнингда Ўтганимдан бахтлиман! — Шамолларга дардини Кулиб сўйлаган, эй, гул, Менинг совуқ бағримга Қадам қўймаган, эй, гул — Бир тош бўлиб ёнингда Ўтганимда бахтлиман! ЯНГИЛАНИШ Бу дунёдан кетганимми, Бу дунёга қайтганим, Тилларимдан тўкилган сўз — Бойчечакнинг айтгани. Хазонрезли боққа боқиб, Ёшга тўлар кўзларим — Наҳот, ғамгин бу қўшиғим Хазонларнинг сўзлари. Англаяпман: ҳаёт — буюк, Ўлим — даҳшатли нарса... Бу ҳикматни мен топдимми, Сенми, сарғайган майса? Ёраб, қай кун баргдай яшноқ, Умримни қафас билдим. Қаро тупроқ остидаги Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 121 Илдизни ҳавас билдим... * * * Вақт келар — дунёнинг боқчаларидан Тутундай тарқайди ўлик хитоблар. Замоннинг юксак дид токчаларидан Йиқилиб тушади ёлғон китоблар. Ййлларнинг олдида алдоқлар хордир! Мангулик — қалбларда ярқ этган ҳаёт. На унвон, на шуҳрат, на мансаб бордир, Фақат ҳаёт бордир, эй, Адабиёт! Ҳақиқат шамоли гувласа шитоб, Тўзғиса, ёрилса мақтов кўпиги. Кўринар — бешафқат сатрлар аро — Етгани кимларнинг қони тўкилиб. Ўзининг суратин танийди ҳаёт.... " Бу — мен..." деб энг одил сўзни айтади. Кимдир эшитгиси келмаган баёт Унинг тилларига ўйнаб қайтади. Ўша кун беш қўлдай бўлади аён — Четга қочолмагай ҳеч ким талпиниб — Кимлар эл-юртига бахш этгандир жон, Кимлар ўлдиргандир она халқини. Сизнинг вақтингизни олмайман бекор, Ахир, ҳар бир сатр сўмли, тийинли... Аммо шеър сўнгида бир саволим бор: Виждон билан яшаш шунча қийинми? * * * Шудгорзорда донлайди Қарғаларнинг галаси. Тоғлар боши тумандир, Хасу хашакда қиров. Дара тубига чўккан, Булутларнинг кемаси, Бир тепанинг устида Йиғлаб турибди биров, Намхуш ҳаво қўйнида Уфқлар салқи тортган, Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 122 Салт от серрайиб турар Қирларнинг адоғида. Кузак осмон қаърига, Ернинг тубига ботган, Ҳатто сингиб кетгандир Салт отнинг қароғига. Бир тспанинг устида, Йиғлаяпти бир одам. Мезонлар сузиб ўтар — Вақт қушининг патлари... Одам кузакни босиб, Қўёлмайди бир қадам. Бир сўз айтаман деса, Қимирламас лаблари... * * * Отим қолар демагин Бу дунёда, шоирим. Номард тўфонлар турса, Отингдан гард қолмагай. Зотим қолар демагин Бу дунёда, шоирим, Қисмат тескари бурса Зотингда мард қолмагай. Бу дунёнинг дардини Тсриб кетгин шоирим. Жонингга ачимапш — Кетмайдими чириблар! Бу дунёга бир қўшиқ, Бериб кетгин, шонрим,— Марҳумлар уйғонсинлар, Ухлолмасин тириклар. Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 123 « БАХШИЁНА» КИТОБИДАН 1989 * * * Элбек бахши шогирди Эломонга: "Дунёға айтадиганингни айтгин, димоғингни чоғ қилиб, кўксингни тоғ қилиб, эсон-омон қайтгин", деб дўмбирасини қўлига тутқазиб, сафарга жўнатган эди. Ана энди Эломон қайтди. Элбек бахши шогирдининг қўлидан ушлаб, кўнглини хушлаб: " Дунёга нималарни айтдинг, ў, болам", деб сўраб, Эломон жавоб бериб турган жойи экан: Майсага эзмайман, деб айтдим, Дарахтга кесмайман, деб айтдим. Тупроғимга, сен деб ўлсам, Оғриқни сезмайман, деб айтдим. Аёлга суяман, деб айтдим, Ишқингда куяман, деб айтдим. Сенинг босган изларингга Бошимни қўяман, деб айтдим. Саҳрога тоғ бўласан, деб айтдим. Кечага оқ бўласан, деб айтдим. Шайтонга аёлни севсанг Имондай пок бўласан, деб айтдим. Қушларга отмайман, деб айтдим, Ёримга сотмайман, деб айтдим. Ҳақни айтсам — ўтда куймайман, Сувларга ботмайман, деб айтдим. Чинорларга хассан, дедим, Осмонларга пастсан, дедим, Юлдузларни қўлда тутиб, Тутганим йўқ — мастсан, дедим. Тоғ устига чиқдим мастон, Кўз олдимда Ўзбекистон. Йиғлайвердим, йиғлайвердим, Дедим: илоё, бўл омон. Кўз ёшга арзир — сен, дедим Қувончга арзир — сен, дедим, Бу бошим дунёга арзир, Шу бошга арзир — сен, дедим, Қўшиғим тарзи — сен, дедим, Юрагим мағзи — сен, дедим, Отамдан мерос қолгансан, Боламдан қарзим — сен, дедим. Эломон яна кўп айтди, эмраниб туриб хўб айтди, жўшиб айтди, шоир-да, баъзан қўшиб айтди. Шунда Элбек бахши: "Ў, болам! Ў, шоирликда мен етмаган нолам, бахши бўлиб тўлиқиб қолибсан, илҳом деганига йўлиқиб қолибсан, энди сенга охирги насиҳатим шудир", деб кўксида Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 124 қўзғалган елга соқоли пириллаб, овози чақмоқдай гуриллаб, бир сўз деб турган экан: Устозим деганинг шеърфуруш чиқса, Суйганим деганинг эрфуруш чиқса, Подшоҳим деганинг элфуруш чиқса, — Чидагин, болам-а, чидагин, Дардларинг танингга жойлансин. Чидагин, болам-а, чидагин, Оҳларинг қўшиққа айлансин! Чин қолиб, ёлғонлар топса марҳамат, Яхшимас, ёмонлар топса марҳамат, Алдамчи замонлар топса марҳамат — Чидагин, болам-а, чидагин, Дардларинг танингга жойлансин. Чидагин, болам-а, чидагин, Оҳларинг қўшиққа айлансин! Амир ўғри бўлса, қози — риёкор, Вазир — шуҳратпараст, ўғри — зиёкор Ва улар халқингдан кулсалар беор — Чидагин, болам-а, чидагин, Дардларинг танингга жойлансин, Чидагин, болам-а, чидагин, Оҳларинг қўшиққа айлансин! Донолар қорани оппоқ десалар, Шоирлар ҳаромни шу пок десалар, Қўрқсалар, душманни ўртоқ десалар — Чидагин, болам-а, чидагин, Дардларинг танинга жойлансин. Чидагин, болам-ей, чидагин, Оҳларинг қўшиққа айлансин! Одамман деб турса темирлар, тошлар, Десалар: дунёдан битди кўз ёшлар. Туғларнинг устидан юрса молбошлар, — Сен чида, болам-ей, сен чида. Куйлагин — тўхтама бир нафас! Сен куйла қиличнинг тигида — Ўшанда эл-юртинг чидамас! Бу қўшиқни айтиб, Элбек бахши қуёшга тик қараган экан, кўзи ёшланмабди. * * * Элбек бахши бир камбағалнинг тўйини гуриллатиб, неча кампир-қизларнинг юрагини Усмон Азим. Сайланма www.ziyouz.com kutubxonasi 125 дириллатиб — овулига қайтиб келаётган эди, бир карвонга дуч келди. Карвоннинг атрофида неча отлиқлар чопишиб келишяпти, туяларни етаклаган шотирлар қоқилиб келишаяпти. Осмонга мушаклар отилган, туяларга атлас кимхоблар ёпилган, ёш-яланглар бўза ичиб бўкиришган, бир-бирига дўқ уришган, туя устидаги қизлар уларга лаб буришган, карвонбошининг пешонаси тиришган — олдинда келяпти. Элбек бахши: "Ҳўв, карвонбоши, йўл бўлсин?"— деб сўради, карвонбошининг олдини ўради. " Йўлдан қоч, баччағар, келин олиб кетаяпмиз",— деди карвонбоши. Элбек бахшининг қулоғига йиғи товуши урилди. Сезди — уйи куйган. Бу — Ойтуманнинг товуши. Шунда: "Эй, камбағаллик қурсин! Орзум очилмай сўзладиган бўлди, ўзим ҳасратда ўладиган бўлдим", дсб бир сўз айтиб турган экан: Карвон кўрдим туялари бўзлаб борар, Нортуяда менинг ёрим музлаб борар. Менга берган ваъдалари эсдан чиқиб, Остонаси тилло юртни излаб борар. Пешонангнинг ёздиғидан айрилма, ёр, Жоним чиқар — қўшиқ айтсам қайрилма, ёр! Ойтуман ёр кетиб борар карвон билан, Оғринма дил, мард қолади армон билан. Мол-дунёнинг измин тутиб кетаверсин, Мен қолайин юрак деган сарбон билан. Пешонангнинг ёздиғидан айрилма, ёр, Жоним чиқар — қўшиқ айтсам қайрилма, ёр! Ойтуман ёр, тумандайин сузиб кетдинг, Юрагимнинг қалъасини бузиб кетдинг. Парчалансам — мени қўшиқ йиғиштирар, Сен қўшиқсиз қолдинг, гулим — тўзиб кетдинг. Пешонангнинг ёздиғидан айрилма ёр, Жоним чиқар — қўшиқ айтсам қайрилма, ёр! Карвон йўли кетгунича қизғалдоқзор, Йиғламагин, йиғлагандан дунё безор. Кулиб-кулиб, қувнаб-қувнаб кетавергин, Ғамга ўзим харидорман, ўзим бозор. Пешонангнинг ёздиғидан айрилма, ёр, Жоним чиқар — қўшиқ айтсам қайрилма, ёр! Қорли тоғдан наридадир ўзга диёр, Ўзга юртда келин бўлиб қолишинг бор. Ўзга юртда ўз юртингни эслаб тургин, Менга эмас, тупроғингга бўл интизор. |