Microsoft Word alkimyogar ziyouz com doc
Yüklə 265,29 Kb. Pdf görüntüsü
|
|
www.ziyouz.com kutubxonasi
61 kishnab yubordi, qum zarralari qurol-yarog‘ga urilib g‘ichirladi. Harbiy sardorlardan biri qabila boshlig‘i tomon burilib dedi: — Yetarli bo‘ldi, chamamda? Ular Santyagoni ko‘rmasdi. Yuzlari oq ro‘mol bilan ko‘zlarigacha burkangan, ko‘zlarida qo‘rquv qotib qolgan. — Buni to‘xtatish kerak, — dedi boshqa bir harbiy sardor. — Mayli, Olloh o‘zining jamiki qudratini namoyon etsin, — javob qildi qabila boshlig‘i. — Men odam qanday qilib shamolga aylanishini ko‘rishni istayman. Biroq qo‘rqqanini sezdirganlarning ismini u eslab qoldi. Va shamol tingach, ikkalasini ham mansabidan olib tashlashga qaror qildi, zero, sahroda qo‘rqish yaramaydi. — Shamol menga seni sevgini biladi deb aytdi, — Quyoshga murojaat qildi Santyago. — Shunday bo‘lsa, Olam Qalbini ham bilishing kerak — axir, Olam Qalbi sevgidan bino bo‘lgan. — Bu joydan menga Olam Qalbi ko‘rinib turadi, — javob qildi Quyosh. — U mening qalbimga murojaat etadi va biz birgalikda o‘t-o‘lanni o‘sishga, qo‘ylarni esa soya joylarni qidirib topishga majbur etamiz. Bu joyda turib — bu joy sizlarning dunyongizdan juda olisda — men sevishga o‘rgandim. Bilaman, agar Yerga ozgina yaqinlashsam, jamiki jonzot halok bo‘ladi va Olam Qalbi barham topadi. Va biz uzoqdan bir-birimizga termilamiz, uzoqdan turib bir-birimizni sevamiz. Men Yerga hayot va issiqlik bag‘ishlayman, Yer esa — mavjudligimning mohiyatini ta’minlaydi. — Sen sevgini bilasanmi? — takror so‘radi Santyago. — Olam Qalbini ham bilaman, chunki koinotni tinimsiz kezib, biz u bilan ko‘p gaplashamiz. U menga o‘zining asosiy muammosini gapirib berdi: hozirgacha faqat toshlar va giyohlar olamdagi hamma narsalarning yagonaligini tushunadi. Shu bois temirning misga o‘xshashi, misning esa oltindan farq qilmasligi talab etilmaydi. Bu yagona olamda har narsaning o‘zining aniq vazifasi bor va agar bularni bitgan Qo‘l Ijodning beshinchi kunida to‘xtaganida, barisi bir yagona Simfoniyaga uyg‘unlashardi. Biroq oltinchi kun ham bor edi. — Sen donosan, — javob qildi bo‘zbola, — chunki hammasini uzoqdan ko‘rib turasan. Biroq sen sevgi nimaligini bilmaysan. Agar odam paydo bo‘lmaganida Ijodning oltinchi kuni ham bo‘lmasdi. Mis misligicha qolaverardi, qo‘rg‘oshin — qo‘rg‘oshinligicha. Ha, har narsaning o‘z Yo‘li bor, biroq bu yo‘l payti kelib bosib o‘tiladi. Shuning uchun nimagadir aylanmoq kerak, yangi Yo‘lni boshlash lozim. Va olam Qalbi chindan yaxlitlik kasb etguncha yo‘lni davom etish zarur. Quyosh bir zum o‘ylanib qoldi va yorqin nur socha boshladi. Bu suhbatdan huzur tuygan shamol ham, Santyagoning ko‘zini qamashtiradigan nurlardan asrab, kuchli esa boshladi. — Alkimyoning mavjudligi shundanki, — davom etdi Santyago, — har kim o‘z xazinasini qidirsin va topsin, shundan so‘ng burungisidan ko‘ra yaxshi bo‘lishni xohlasin. Qo‘rg‘oshin o‘z vazifasini dunyoga kerak bo‘lgunigacha ado etadi, shundan so‘ng u oltinga aylanishi lozim. Alkimyogarlar shunday deyishadi. Va ular shuni dalillab berishadiki, biz oldingidan ko‘ra yaxshi bo‘lishga intilgan vaqtda tevarak-atrofimiz ham yaxshi bo‘lib boradi. — Mening sevgini bilmasligimni qayoqdan olib aytayapsan? — so‘radi Quyosh. — Chunki sevganingda bir joyda, sahroga o‘xshab, turib bo‘lmaydi, dunyo bo‘ylab, shamolga o‘xshab izg‘imaydi, senga o‘xshab hamma narsaga uzoqdan qaramaydi. Sevgi — bu kuch, u Olam Qalbini yangilaydi va yaxshilaydi. Men ilk bor unga uyg‘unlashganimda, u menga mukammal bo‘lib ko‘rindi. Keyin men ko‘rdimki, u — bizning barimizning aksimiz ekan, unda o‘z ehtiroslarimiz jo‘sh urarkan, o‘z urushlarimiz |