Baholash ishi va investitsiyalar

Investitsion risklarni baholashning “qarorlar daraxti” usuli 
Bu usul loyiiha rivojlanishining turli xil variantlari mavjud bo’lganda uning eng optimal variantlarini 
tanlash va tegishli qarorlar qabul qilish, shuningdek, loyiha bo’yicha turli xil oraliqlarda qarorlar qabul 
qilinishi avvalgi qabul qilingan qarorlarga bevosita bog’liqligi va uni istiqbolda yanada rivojlantirish holatini 
aniqlab beradi. Bunda riskni tahlil qiluvchi barcha ma’lumotlarga ega bo’lishi kerak. 

---

38 
 
10-rasm. “Qarorlar daraxti” ketma-ketligini barpo etish
30
 
Shunday yo’l bilan loyihani pul oqimlarini ifodalovchi asosiy omillarning 
bir vaqtda o’zgarganda sof joriy qiymatga bo’lgan ta’siri aniqlanadi. Ushbu 
usulning asosiy afzallik tomoni shundaki, barcha parametrlar o’zgarganda 
ularning o’zaro bog’liqligi (korrelyatsiyasi) ham hisobga olinadi.
Investitsiya loyihalarida risklarni baholash va boshqarishda “Monte-Karlo” 
usulini qo’llash katta ahamiyatga ega. Uning ahamiyati loyihalarni amalga 
oshirishda noaniqlikning yuqori darajasi, iqtisodiy qonunlar to’liq amal 
qilmasligi va mutaxassislar tahlil natijalari sub’ektiv ekanligi bilan belgilanadi.
“Monte-Karlo” usuli – bu loyiha sezgirligini tahlil qilish usuli va 
stsenariylar usulini uyg’unlashtiruvchi usul bo’lib, uni asosi bo’lib ehtimollar 
nazariyasi xizmat qiladi. Agar stsenariylar tahlilida mutaxassis 3 xil variantdagi 
stsenariy tuzsa, Monte–Karlo usulida bu variantlar soni 500 ta va minglab 
stsenariylarni tashkil etadi. Ba’zi bir (yoki bir nechta) loyiha parametrlarini 
o’zgartirib, tahlilchi ularni uchta variantdan ko’rib chiqadi va har bir variantga 
loyiha natijasini hisoblab chiqadi. Ushbu natijalar yig’indisi asosida qaror qabul 
qilinadi. 
Bizga ma’lumki, moliyaviy bozor eng yuqori riskka ega bo’lgan soha deb 
hisoblanib, undagi risklar ikita katta guruhga bo’linadi, ya’ni: tizimli risklar va 
tizimsiz risklar. Tizimli risklarni miqdoriy ifodalash uchun maxsus ko’rsatkich β 
- koeffitsienti qo’llaniladi. β - koeffitsient alohida investitsiya loyihasi riskining 
umumiy investitsiya bozori riskiga nisbatan baholashga imkoniyat beradi. Beta 
koeffitsienti (β) qimmatli qog’ozlarga qo’yilmalar riskini baholash uchun 
qo’llaniladi va u quyidagicha topiladi:
31
(5)
 
Bunda, i – qimmatli qog’ozlar kursining o’zgarish foizi; ∆ - foiz bozoridagi 
operatsiyalar kurslarining o’zgarish foizi.
30
Nosirov E.I., Mamatov B.S., Shoislomova N.Q., Sharifxodjaeva K.U. Investitsiya risklarini boshqarish. O’quv 
qo’llanma. / i.f.d., professor A.V.Vahobovning umumiy tahriri ostida. – T.: “Fan va texnologiya”, 2012. 72-bet. 
31
Бочаров В.В. Финансовой анализ. – СПб.: “Питер”, 2002. – Стр. 88. 



/
i


---

39 
β - koeffitsient investitsiya bozoridagi umumiy holatning har bir qimmatli 
qog’ozlarga bo’lgan ta’sirini quyidagi mezonlar asosida aniqlab beradi: β =1 - 
o’rtacha risk darajasi; β >1 - yuqori risk darajasi; β <1 - past risk darajasi. 
Har bir real investitsiya loyihasini amalga oshirish aniq bir risklar bilan 
bog’liq bo’lganligi sababli, investor “risk uchun mukofot”ni talab qiladi va shu 
bois kapitalning “bahosi” (diskont normasi) risksiz investitsiyalarga qaraganda 
yuqori bo’ladi. 
Risk uchun mukofot investor tomonidan talab qilinadigan qo’shimcha 
daromad hisoblanib, u risksiz investitsiyalardan keladigan daromadlardan 
yuqoriroqdir. Bu qo’shimcha daromad investitsiya loyihalarining risklilik 
darajasiga to’g’ri proportsional ravishda o’zgarishi lozim. Bunda shunga alohida 
etibor qaratish kerakki, risk uchun mukofot loyihaning umumiy risklilik 
darajasiga qarab emas, balki loyihaning tizimli riskka nisbatan proportsional 
ravishda o’zgarishi lozim. Tizimli risklar β –koeffitsient yordamida 
aniqlanishini hisobga olgan holda risk uchun mukofotning risk darajasiga 
bog’liqligini ifodalovchi rasmni quyidagicha tasvirlaymiz (11-rasm).