Bakı 2007 Elmi Redaktoru və sponsoru: Fəlsəfə elmləri doktoru, professor
Münacat Ey pak, şəriksiz Allah sevgin sığışmaz dilə
Yüklə 2,29 Mb.
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- Düz söz və onun kəşfi yolları haqqında təmsil
MünacatEy pak, şəriksiz Allah sevgin sığışmaz dilə,Günahlar əsiriyik, bizləri sən əhv eylə! Incə, həssas sözləri bəndələrə öyrət sən, Olaq rəhminə layiq, olsun işimiz asan. Dualar da Sənindir, qəbul etmədə Sənin! Qorumaq da Sənindir, tənbeh etmə də Sənin! Əgər xəta eyləsək, islah et, bizi tanı! Sənsən barışdırıcı, ey sirrlərin Sultanı! Əgər qan arxı olsa, lacivərd etməyin var! Onu dəyişmək üçün kimyayla getməyin var! Belə zərgərlik etmək, Sənə məxsus işlərdir! Belə gövhərlik etmək, Sənə məxsus işlərdir! Su ilə torpaqları, bir-birinə qatdın sən! Su ilə gil yoğurub, Adəmi yaratdın sən! Ona verdin cüt əza, xətti-xal ilə surət, Sevinclə qəmlə dolu, minlərlə fikir, cürət! Yenə bəzilərinə qurtuluş vermisən sən, Bu qəm ilə şadlığa bir duruş vermisən sən. Kəsib peyvənd etmisən, təbiətlə xilqəti, Onun gözlərindəcə yaxşı-pisi cürəti! Nə ki, hiss olunandır, o onu rədd eyləyir, Nə ki, tapılmayandır, onu məsnəd88 eyləyir. Onun eşqi zahirdə, məşuqu nihandadır.89 Yar-yavəri bayırda, fitnəsi cahandadır. Indi burax, boşla sən, surətə aşiqliyi, Surətə aşiq olmaq, bir xanım gözəlliyi. Həm bu dünya, həm də ki, o dünyanı sevən, bil! Nəyə aşiq olmusan, demək o surət deyil! Ey ol kəs ki, olmusan surətə aşiq yenə?! Canın çıxandan sonra, neçin bağlısan Ona?! Surət yerindədirsə, bu çirkinlik nədəndir?! Ey aşiq diqqətlə bax, sənin məşuqun kimdir?! Əgər məşuqədirsə, o şey hiss olunandır. Hissi olan bir kəsə, aşiq olmusan qan, dur! Vəfan eşq artırarsa, Haqqına qarşı əgər? Surət necə, vəfanı başqalaşdıra bilər?! Günəş parıltısıyla divara şüa saldı, Müvəqqəti şüanı, divar özünə aldı. Gilə, torpağa neçin, aşiq oldun ey səlim?90 Tələb et əslini sən, sənə vəfalı əslin! Sən ey bağlı kökünə, aşiq olan əslinə? Sürətpərəstdən üstün, inan üstünlüyünə! O ağlın şəfəqidir, sənin hissin üstündə, Sanki zər şəfəqidir, sənin misin üstündə. Yaxşı əlin olması, bəşərdə zər kimidir, Yaxşı əli yoxdursa bir qoca xər91 kimidir. Mələyə oxşar idi, dönüb oldu div kimi, Onda olan məlahət, çünki hiylə-riv92 kimi. Yavaş-yavaş alır o, camaldan sovqatını, Yavaş-yavaş quruyur itirir həyatını. «Vəmən nuəmmiruhu, nünəkkishu»nu oxu,93 Ürək tələb eylə sən, sümükdə nə var axı?! Ki, o qəlb gözəlliyi, gözəlliklə baqidir. Iki dodaqlarında, «Behişt suyu» saqidir! O özü də həm sudur, həm də ki, saqiyi-məst.94 Hər üçü bir olacaq, çünki tilsimlər şikəst.95 Bir adamı, qiyasla fərqləndirə bilməsən, Bəndəlik et, hədyansız, ey tanıyan, bilərsən. Sənin mənan surətdir, o da müvəqqətidir, Münasib yerdə sevinc, bəzən də riqqətidir! Məna ona deyərlər, sənə təsir eyləsin, Ehtiyacsız qaytarsın, özüylə bir eyləsin. Məna ona deməzlər, səni kor-kar eyləsin, Surətə tərəf çəksin, aşiqi-zar eyləsin. Kor olanın qisməti, qəmli xəyallar olur. Bu xəyallar göz üçün, qəmlə fənayla dolur. Quran kəlamı, sözü, korlara mədən kimi, Ulaq görməsələr də, palanı döyən kimi. Sənin ki, gözün görür, ulaq dalınca qaçan?! Palan tikmək sevirsən, qaçarsan ondan haçan?! Ulaq varsa, palan da yəqin tikdirəcəklər, Çörəyin də azalmaz, can varsa verəcəklər. Ulaq əgər ac olsa, palan bilməz ey əmi, Dalınca get, qoy palan, çoxda ötürmə dəmi. Ulaq beli dükan, mal, qazanca faydalıdır. Canın, yüz bir qəlibin sərmayəsi96 malıdır. Çılpaq ulaq minmisən, həddini bil, ey füzul,97 Ulağı palanladı, çılpaq minmədi Rəsul. Nəbi səfər zamanı tərs bir ata minmişdi, Tərsliyin başa düşcək, atdan yerə enmişdi.98 Bəlkə də Rəsulumuz, çox piyada getmişdir. Bunun, onun yükünü, sözsüz qəbul etmişdir. Nəfsin ulaq oldusa, onu tez mıxa bağla. Nə qədər qaçacaqsan, iş-gücdən ayrılmaqla! Səbirlə, şükür yükü, çatar dada onsuzda. Istər yüz ildə, istər iyirmidə, otuzda. Heç bir günahkar olan qeyrisinkin götürməz.99 Bir kəs əgər əkmirsə, şübhəsiz biçə bilməz. Tamahkarlıq çiylikdir, ay oğul çiy olma sən, Bir şey çiy yeyilərsə, ziyanlar görər insan. Bir kəs xəzinə tapdı, birdən-birə, nagəhan, Demə ondan istərəm, neçin axtarım dükan. O bəxtın məhsuludur, nadir olur belə iş, Zəhmət çəkməlisən ki, zəhmətlə düzələ iş! Xəzinə kəsb etməyə, kimdir ki, mane olan? Əl çəkmə həmin işdən, olma rinqdə yorulan. Ki, sən də olmayasan qeyrilər tək giriftar, Bunu ya da ki, onu etsəydim, etməzdim ar! Baxma ki, Rəsul ilə, onlar həmfikir idi, Qadağan qoyub dedi: – Nifaqa bəhanədi! Ki, o münafiq əgər danışmaqla öldüsə, Demək həsrətdən getdi, fayda görmədi nəsə. Çünki insan dünyanı ağlamaqla tərk etmiş, O gözəl Yaradandan, əhvin almadan getmiş. Özündə nöqsanları görə bilmədən qalsan, Bu kəlamları dinlə, öyrən, dərya da olsan!
Bir qərib şəxs tələsik özünə ev axtardı,Bir dostu onu köhnə evə tərəf apardı. Dedi: - Bu evin əgər olsaydı küm üstündə? Mənin yaxınlığımda tapardın məskən sən də. Olardın asudə sən, arvad-uşaqlarından, Istifadə edərdin, hücrə otaqlarından. Əgər bir gün qonaqda, gəlsəydi hüzuruna? Yatmağa yer tapardın asudəliklə ona. Kaş, bu köhnə saraya sahib olaydın, ey dost! Sənin evin olaydı, orda qalaydın, ey dost! Dedi: - Bəli, dostların xoşdur yanında qalmaq, Lakin ey canım mənim, mümkünmü burda olmaq?! Bütün dünya aləmi, xoş gün tələb edəndir, Şirin-xoş hiylələrdən, oddadırlar nədəndir?! Bütün qoca-cavanlar, qızıl tələbindədir, Lakin qızıl qəlb neçin, gözdən uzaq, gendədir?! Parıltısı qəlbinə çatsa, onu xalis bil, Zərə məhək vurmadan, xalislikdən açma dil! Məhək varındırsa seç, yoxundursa gendə dur, Alim kənarında ol, öyrənməyə sən də dur! Lakin məhək olmalı, sənin öz daxilində, Içində yoxsa məhək, tənhasan öz yolunda Qulyabanılar səsi, sənə tanış gələcək, O tanış səslər səni, pis yollara çəkəcək! O səslənib deyəcək, ehey-ehey karivan, Gəlin siz mənə tərəf, budur məndə nam-nişan.100 Qulyabanı hər kəsin, adın tutar ey filan! Ki, onu edə bilsin, bir əyri yolda olan! Elə ki, ora çatar, görər qurd-şir dəmini, Ömründən hesab etmə, qurdla- şir aləmini. Həmin qulyaban səsi, de sonda necə olar?! Var-dövlət, cahi-cəlal istəyi, qəlbə dolar. Qəlbindən bu səsləri, tamahkar fikirləri, Yox et ki, kəşf olunsun əsl insan sirrləri. Pak Tanrını zikr eylə, qulyabanıları qov! Nərgizin gözün qoru, leşxorların gözün ov! Sədaqətli səhəri, hiylə, kindən fərqləndir, Nağaranın rəngini, meyinkindən fərqləndir. Gözlərin yeddi rəngi, görən bir gözə dönsün, Görməklə səbirlənsin, nurlu bir közə dönsün. Bu rənglərdən əlavə, qeyri rəngləri görsün, Daşların əvəzinə, saf gövhərləri görsün. Onda nə gövhər, bəlkə, bir dənizə dönərsən, Dünyaları qət edən, günəş gözə dönərsən. Işçi iş məkanında, gizlənib pünhan qalsa, Sən get iş məkanına, görərsən harda olsa. Iş özü iş görənə, pərdə toxuduğundan, Işçi iş xaricini, görə bilməz çox asan. Iş yeri, iş görməkçin bir məkan olduğundan, O yerdən çölə çıxan, qafildir həmin andan. Beləliklə daxil ol, işə yoxluq evinə, Ki, sən görə biləsən işçini işlə yenə! Iş yeri, aşkar görmək məkanı olduğundan, Iş yerinin dışarı, örtük məkanıdır, qan! Inadcıl Fironun da göyə baxırdı üzü, Görmürdü yaradanı, kor idi iki gözü! Istəyirdi dəyişsin, o qəzavü-qədəri, Qapıdan qaytarsın o, qəzanı dərdü-səri. Amma hiyləgər qəza, bığaltı irişirdi. Dodaqaltı rişxəndlə, hərdən bığın eşirdi! Yüz minlərlə uşağı günahsız öldürdü o, Ki, dəyişsin Haqq hökmün, pənahsız öldürdü o! Musa peyğəmbərimiz, doğulmasın anadan, Minlərlə anaların boynunu vurdu, nadan! Bu qanları töksə də, Musa doğuldu yenə, Onu məhv etmək üçün, Əsa doğuldu yenə, Yaradanın iş yerin, görə bilsəydi əgər, Əlləri quruyardı, olmazdı heç hiyləgər. Onun öz evindəcə, Musa aman almışdı. O sa axmaqlığından, çölə adam salmışdı, Nəfsinə məğlub olub, özü can bəsləyirdi. Qeyrisin xain bilib, ondan şübhələnirdi, Ki, bu düşmən, o paxıl, çoxun xain bilirdi, Özüsə xain idi, canlara qəsd edirdi. Özü Musa kimiydi, bədən onun Fironu, Çöl bayıra qaçırdı, mənim düşmənim hanı?! Nəfsi bədən evində, keyf ilə əylənirdi, Qeyrisindən kin ilə, daim gileylənirdi.
Yüklə 2,29 Mb. Dostları ilə paylaş:
|