Ъ[brus Şahmar
etdi: ancaq onlar sizinlə dost olmağa da hazırdı. İndi
özünüz seçin, dava, yaxud sülh?»
Zeynəddin müəllimin belə odlu-alovlu və məntiqli
danışığı nəticəsində sonda barışıq oldu.
Zeynəddin müəllimlə bağlı yadıma bir maraqlı
əhvalat da düşdü. 1987-ci il idi, kollektiv olaraq «Catal»
yardımçı təsərrüfatında işləyirdik. Hərə bir iş görürdü.
Zeynəddin müəllim də yemək üçün kəsilən qoyunun
qazanda bişirilməsini öz boynuna götürdü. Yeməyə əlinə
keçən göy-göyərtidən, mer-meyvədən də vurmuşdu. Bir
də gördük ki, yeməyin içində qoyunun qığından da var.
Zeynəddin müəllim də gülə-gülə qayıdıb dedi ki, onun da
bir gözəlliyi, bir ləzəti, bir dadı-tamı var, yeyin getsin.
Sonda onu da deyim ki, iş vaxtı tələbkar və ciddi
olan, yeri gələndə müəllimlərə və şagirdlərə haqlı cəza ve
rən Zeynəddin müəllim işçisini, yaxud şagirdi başqasının
ayağına verməzdi, hər yerdə onları müdafiə etməyi ba
carardı. Belə kollektiv rəhbəri ilə işləmək əlbətdə ki, hər
bir işçiyə xoş olan hal və xüsusiyyətdir. Onun yeri indi də
aramızda görsənir. Allah uzun ömür versin. Axı, bizlərin
bir ağsaqqal kimi ona həmişə ehtiyacı olub. Bu ehtiyac
dünən də olub, bu gün də var, sabah da olacaq.
* * *
Dostları ilə paylaş: