TÜRKÇENİN OĞUZ SAHASININ İKİ VATAN ŞAİRİ: BAHTİYAR VAHAPZADE VE
ABDÜLFETTAH RAUF’UN “VATAN” TEMALI ŞİİRLERİ ÜZERİNE KARŞILAŞTIRMALI
BİR İNCELEME
BAED / JBRI, 7/1, (2018), 111-166.
157
Istırab vereydin, azap vereydin.”
103
Aynı durum “Masal-Hayat” şiiri için de geçerlidir:
“Dilini bir yılda öğrendim...nahak
Öz dilim kendime kesilmiş yağı.
Bütün ömrüm boyu çalıştım, ancak
Öğrenebilmedim konuşmamağı...
Başıma belâdır benim öz dilim.
Denizim, yüzüme durup
104
sahilim.
...
Fikirler yığılıp beynimde kat kat
Cevaplar korkulu, sorular yasak.”
105
Vahapzade’nin “olumsuz” bir hava sezilen ender şiirlerinden birisi de
1976 yılında kaleme aldığı “Gazap Borcumuz” adlı şiirdir. Şair, öncelikle
Azerbaycan halkının özünden koparıldığı tespitini yapar. Daha sonra da
olumsuz bir tablo çizer:
“Sırtımız deredir
106
önümüz kaya
Ne önde sabah var, ne dalda
107
geçmiş
Diyorum, yaşamak belki dünyaya
Gazap borcumuzu ödemek imiş?”
108
Şairin özellikle Sovyet döneminde yazıp yayınlayamadığı şiirlerde,
zaman zaman umutsuzluğa kaçan durum tespitleri yer alır:
“Zindanda doğulduk, o kadar zulme alıştık,
Mahbusu azat, zulmü adalet biliriz biz.
Biz burda külüz, orda cehennem bize neyler?
Dünyevi cehennemleri cennet biliriz biz.
...
Alçaklığı meslek edinip ‘yükseliriz’ biz,
103
Aynı yerde, s. 190.
104
Bana karşı gelmiş
105
Aynı yerde, s. 191.
106
uçurum
107
arkada
108
Aynı yerde, s. 198.
