154
Bir də ki, sür-sümüyü...
Təkcə bircə bu Qoyunu qoymuşdum həyətdə mən...»
Qoyun and aman etdi: «Yatmışdım mən sübhəcən,
Qonşular da şahiddir, mən ki, çox pəhrizkaram.
Oğruluq əyriliklə əslindən yoxdur aram.
Hamı bilir, ot ələf yeməkdir peşəm,
Mən heç ət yeməmişəm!..».
Tülkü bir az düşünüb, verdi belə bir qərar:
«Qoyunun sözlərinə yoxdur əsla etibar.
Mə’lumdur oğruların, əyrilərin adəti,
Daim aydın olur ki, oğruluq olan gecə
Qoyun qalıb həyətdə toyuqlar ilə təkcə.
Hamı bilir dadlıdır, şirindir toyuq əti, -
Qoyun da öz əlindən verməyi bu fürsəti.
Təcrubəmdən bilirəm: buna dözmək çətindir,
Qoyunun toyuqları yeməsi yəqindir!
Buna görə, ədalət yerinə yetsin deyə.
Belə əncam edilsin:
Qoyun edam edilsin!
Əti hakimə çatsın, dərisi də kəndliyə!».
Dostları ilə paylaş: