293
Anvar devonxona qarshisiga yetganda, nima maqsad bi-
landir darichalar va eshik yonida mo‘ralashuvchi mirzolar-
ga umumiy bir ta’zim ifoda qildi va zinalarga sobitqa dam
oyoq qo‘yib, yuqoriga, xon huzuriga chiqib ketdi. Poy-
taxt bo‘sag‘asidagi doimiy yasovullardan o‘tib, dahlizda
to‘xtadi. Chunki bundan o‘tish uchun hudaychi vositasida
xondan ruxsat oldirish lozimdir. Birinchi eshik yonida qo‘l
qovushtirib turuvchi Darvesh hudaychi taajjub va hayrat
ichida Anvarni qarshilab, ikkinchi xonadagi «janob» hu-
zuriga ketdi.
Taxtiga takya qilgan
1
Xudoyor ikki ko‘zi to‘g‘risida ikki
jallodni qo‘yib, yonidagi domla shig‘ovul
2
, Tursun otaliq
va g‘ayri
3
bir necha a’yonlar bilan suhbatlashar edi.
– Pushti panoho! – dedi hudaychi. – Xiyonatkor o‘z ixti-
yori bilan kelib, domi adolatingizga taslim bo‘lmoqchi.
– Xiyonatkoring‘ kim?
– Mirzo Anvar!
Xon seskanib ketdi, hamnishinlar
4
ham alang-jalang
bo‘l di lar.
– Keltir!
Hudaychi qulluq qilib, orqasiga qaytdi. Dahlizdagi
Anvar birinchi xonadagi a’yonni hayratga solib, ikkinchi
tanobiy ning bo‘sag‘asida, jallodlar o‘rtasida to‘xtadi va
xonga ta’zim ado qildi.
Raqibni bu qadar jasoratda ko‘rgan Xudoyorning kip-
rik ostlari uchib, soqol tuklari silkindi va biroz so‘z topol-
magandek tamshanib turdi.
– Sen bizga xiyonat qilding‘, it uvli!
Anvar bosh irg‘atdi.
1
Dostları ilə paylaş: