Conference committees conference chairs c



Yüklə 19,19 Mb.
Pdf görüntüsü
səhifə136/189
tarix31.01.2017
ölçüsü19,19 Mb.
#7144
1   ...   132   133   134   135   136   137   138   139   ...   189

 

-  в  «Логическом  словаре-справочнике»  Н.И.  Кондаков  предлагает  следующее 

определение:  «Интеграция  -  объединение  в  целое,  в  единство  каких-либо  элементов, 

восстановление какого-либо единства». 



IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1453



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

-  философский  словарь  дает  следующее  толкование:  «Интеграция  -сторона  процесса 

развития,  связанная  с  объединением  в  целое  ранее  разнородных  частей  и  элементов. 

Интеграция  -  ведущая  тенденция  развития  научного  познания  в  современных  условиях.  Она 

проявляется в синтезе знаний, повышающих эффективность научного исследования». 

В учебных и методических пособиях, в научных статьях, диссертационных исследованиях 

можно встретить различные определения понятия «интеграция».  

 Межпредметная  интеграция  -  это  процесс  сближения,  взаимосвязи,  взаимодополнения 

различных  учебных  дисциплин  с  целью  создания  у  обучающихся  единой  картины, 

рассматриваемого явления.  

Многие  исследователи  в  своих  определениях  опираются  на  процессуальные 

характеристики  явления  педагогической  интеграции.  Подробно  понятие  «педагогическая 

интеграция»  рассмотрено  В.С.  Безруковой.  Автор  приводит  несколько  определений 

педагогической интеграции на разных основаниях. 

1.  Педагогическая интеграция - высшая форма взаимосвязи (разделов образования, этапов 

образования),  которой  присуши  нерасторжимость  компонентов,  новая  объективность  - 

монообъект,  новая  структура,  новые  функции  вступающих  в  связь  объектов  (основание  для 

определения - специфические характеристики интеграции как высшей формы взаимосвязи). 

2.  Педагогическая интеграция - это высшая форма выражения единства целей, принципов 

содержания,  форм  организации  процессов  обучения  и  воспитания,  осуществляемых  в 

нескольких  разделах  образования,  направленная  на  интенсификацию  системы  подготовки 

учащихся (основание для определения - содержание образование). 

3.  Педагогическая  интеграция  -  это  создание  укрупненных  педагогических  единиц  на 

основе  взаимосвязи  различных  компонентов  учебно-воспитательного  процесса  нескольких 

разделов подготовки учащихся (основание для определения - понятие укрепленных единиц) 

 

Таким образом, обобщив все определения можно предложить следующее: интеграция - это 

структурная целесообразно организованная связь однотипных частей и элементов содержания, 

форм  и  методов  обучения  в  рамках  образовательной  системы,  ведущей  к  саморазвитию 

учащихся. 

Объективной  основой  интеграции  научного  знания  является  единство  картины  мира. 

Характерными  признаками  являются  системность,  комплексность,  целостность,  синтез  и 

гармония.  В  науке  выделяют  следующие  направления  интеграции,  которые  в  равной  степени 

можно представить и в обучении: 

-  формирование  комплексных  междисциплинарных  проблем  и  направлений  исследо-

ваний; 

-  перенос  идей,  законов,  принципов  из  одной  области  знаний  в  другую  при  их  взаимо-



действии; 

-  использование  понятийно-концептуального  аппарата,  методов  и  средств  одной  науки 

другими; 

-  формирование новых научных дисциплин в пограничной зоне наук

-  сближение фундаментальных и прикладных наук, теоретических и эмпирических

-  выработка  общенаучных  и  частнонаучных  средств,  способов  и  форм  познания  и 

деятельности. 

Что касается принципа системности, то под системой понимается совокупность элементов, 

находящихся в отношениях и связях между собой и образующих целостное единство. 

Интеграция  образовательного  процесса  может  быть  комплексной,  проводимой  на  всех 

уровнях  теории  и  практики  обучения,  воспитания  и  развития  личности,  или  частичной  –  на 

одном  или  нескольких  уровнях.  Обычно  кардинальные  изменения  концепции  и  целей 

образования,  смена  образовательной  парадигмы  ведут  к  личностно-системным  изменениям. 

Изменения  же  условий,  методов,  технологий,  инструментария  педагогической  деятельности 

могут накапливаться постепенно и лишь потом вызвать системные изменения. Так происходит 

освоение новых информационных и коммуникационных технологий, индивидуальных средств 

и отдельных форм обучения. 

Различают интеграцию на уровне парадигмально-концептуальном, содержательном, мето-

дическо-технологическом.  При  этом  интегрируется  далеко  не  все,  а  те  элементы,  качества, 


IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1454



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

черты традиционного, которые сохраняют позитивное содержание, заряд развития и могут про-

дуктивно сочетаться с новым. В свою очередь, напомним, что новым является не все, что поя-

вилось вновь, чего не было в предшествующем опыте, а то, что несет возможность более эффек-

тивного развития, повышает степень гарантированности успеха и оптимизации результатов.  

Психологической  основой  интеграции  может  служить  разработанная  Ю.Л.Самариным 

психофизиологическая теория ассоциативно-рефлекторной природы умственной деятельности. 

В основу теории об ассоциативном мышлении положено утверждение, что  любое знание есть 

ассоциация, а система знаний есть система ассоциаций. Ю.А.Самарин классифицирует ассоциа-

ции, возникающие в процессе учения, подразделяя на несколько поэтапно усложняющиеся ви-

ды. Он выделяет локальные, частносистемные, внутрисистемные и межсистемные ассоциации. 

К локальным ассоциациям относятся простейшие связи, образованные в пределах данных 

фактов.  Эта  связь  относительно  изолирована,  так  как  не  соотносится  с  другими  знаниями.  В 

этом случае интегрированные связи являются наиболее простыми, не разложимыми на элемен-

тарные. 

Частносистемные ассоциации - это простейшие системные ассоциации. Они возникают на 

основе  изучения  отдельной  темы  или  какого-либо  объекта,  явления.  Познание  отдельных 

объектов,  явлений  сопровождается  отбором  новых  фактов  и  понятий,  сравнением  их  с  уже 

имеющимися.  Происходит  обобщение  знаний,  но  полученное  знание  ещё  не  соотносится  со 

сложным знанием. 

Внутрисистемные  ассоциации  обеспечивают  познание  школьниками  целостных  систем 

знаний.  Происходит  использование  знаний  в  пределах  изучаемого  предмета,  так  как 

внутрисистемные  ассоциации  отражают  причинно-следственные,  временные,  количественные 

и другие связи. 

Межсистемные связи являются высшим уровнем системных ассоциаций. Они объединяют, 

обобщают различные системы знаний, дают возможность познать явление или процессы в его 

многообразии.  На  уровне  этих  ассоциаций  возникают  общие  понятия,  создаются  условия 

установления взаимосвязей на стыке различных областей знания. 

Ю.А.Самарин показывает, что истоки образования интеграции находятся внутри учебного 

предмета,  так  как  в  его  системе  имеются  «зародыши  ряда  других  учебных  предметов».  Не 

только сами предметы, но и отдельные понятия являются также источниками межпредметных 

ассоциаций. 

Существование локальной ассоциации, характерной для  младшего школьного возраста, а 

также  возможность  начала  формирования  частносистемных  ассоциаций  является  психологи-

ческой основой интеграции в начальной школе. 

При наличии всех вышеперечисленных признаков осуществление интеграции в обучении 

должно  приводить  к  следующим  результатам:  знания  приобретают  качество  системности, 

умения  становятся  обобщенными,  способствуют  комплексному  применению  знаний,  их  синтезу, 

переносу идей и методов из одной науки в другую; достигается всестороннее развитие личности, 

убеждения формируются более эффективно; учебнопедагогическая деятельность оптимизируется. 

 

 

AZƏRBAYCAN VƏ TÜRKİYƏNİN ÜMUMTƏHSİL 



MƏKTƏBLƏRİNDƏ FİZİKA FƏNNİ TƏDRİSİNİN ƏSAS MƏZMUNU 

 

Mehmet EVLİYAOĞLU 

Qafqaz Universiteti 



mehmet_evliyaoglu2101@hotmail.com.tr

 

AZƏRBAYCAN 

 

Azərbaycanın  orta  ümumitəhsil  mktəblərində  fizikanın  tədrisi  vasitəsi  ilə  ümumi  orta  təhsil 



səviyyəsində  təbiətdə  baş  verən  fiziki  hadisələrin  mahiyyətinin,  onların  qanunauyğunluqlarının  və 

maddi  aləmin  dərk  olunması,  maddələrin  quruluşu,  zaman  və  məkan  anlayışları  əsasında  fəza 

təsəvvürləri  və  empirik  təfəkkürün  formalaşdırılması,  cəmiyyətin  sosial-iqtisadi  inkişafında  təbiət 


IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1455



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

elmlərinin  əsası  kimi  fizikanın  rolu,  fizika  elminin  görkəmli  nümayəndələri  və  elmi  nailiyyətləri 

barədə məlumatların mənimsənilməsi təmin edilir.  

Azərbaycanın təhsil sistemində aparılan islahatlar, təhsilin differensiallaşması, standartlaşması və 

humanistləşdirilməsi, tədris yükünün dəyişməsi bu fənnin də tədris ilə bağlı daha intensiv metodların 

tətbiqini tələb edir. Ümumtəhsil məktəb sisteminin modernləşdirilməsi ilə əlaqədar hazırlanmış fizika 

fənn kurikulumunda şagirdlərdə şəxsiyyətyönümlü bacarıqları inkişaf etdirməyə imkan verən 30 əsas 

və 85 alt-standart müəyyən edilmişdir. Yeni təhsil proqramı əsasında fizikanın tədrisinə 2013/2014-cü 

tədris  ilindən  başlanmışdır  (həftədə  1  saat  olmaqla).  Fizika  fənn  kurikulumu  əsasında  təlimin 

aparılmasına  dair  bir  illik  təcrübə  toplanmışdır.  2014/2015-ci  tədris  ilində  VI,  VII  siniflərdə  fizika 

fənni yeni təhsil proqramı əsasında tədris olunmaqdadır. 

Tam orta təhsil səviyyəsində əsas təhsil pilləsindəki fəaliyyət istiqamətləri dərinləşdirilməklə fəza 

və zaman təsəvvürlərinin daha da genişləndirilməsi, fiziki qanunauyğunluqların və fundamental fiziki 

qanunların  mahiyyəti  və  onların  tətbiqi,  fizikanın  digər  elmlərlə  əlaqəsi,  canlı  materiyanın 

öyrənilməsində  və  texnikanın  inkişafında  onun  aparıcı  rolu  haqqında  məlumatların  mənimsənilməsi, 

şagirdlərdə elmi dünyagörüşün formalaşması, tənqidi təfəkkürün inkişafı təmin olunur. 

Türkiyə  Respublikasında  fizika  fənninin  tədrisi  proqramları  1934-cü  ildən  etibarən  daima 

yenilənir  və  təkmilləşir.  1935,  1938  və  1940-cı  illərdə  fizikanın  tədrisi  proqramları  hazırlanmışdır. 

Təlim  və  Tərbiyə  Məclisinin  01.05.1992-ci  il  tarixli  və  128  saylı  qərarıyla  dərs  keçmə  və  kredit 

sisteminə  keçilmişdir.  Bu  sistemlə  birlikdə  9.  siniflərə  məcburi  dərs  olaraq  Fənn Elmləri  dərsi  tətbiq 

olunmuşdur.  Bu  sinifin  proqramına  ardıcıl  şəkildə  dəyişikliklər  edilərək  Fizika-1,  Fizika-2,  Fizika-3 

dərsləri  daxil  edilmişdir.  2004-cü  ildə  ibtidai  təhsil  mərhələsinin  birinci  mərhələsəsində  (4  və  5-ci 

siniflər)  və  2005-ci  ildə  ikinci  mərhələdə  (6,  7  və  8-ci  siniflər)  istifadə  olunmağa  başlayan  Fənn  və 

Texniki  dərslərin  tədrisi  proqramları  nəzərdən  keçirilməyə  başlandı.  Bu  proqramlarda  öyrənilən 

başlıca  anlayışlar  şagirdlərin  biliyində  əhəmiyyətli  bir  əsas  gətirdiyindən  Fizikanın  tədrisi 

proqramlarında mərhələli şəkildə öyrəniləcəyi nəzərdə tutulurdu. 9-cu sinif də daxil olmaqla, fizikanın 

məcburi şəkildə öyrənilməsi məcbur idisə, 10, 11 və 12-ci siniflərdə şagirdlərin istək və seçiminə görə 

bu fənn tədris olunacaqdı.  

Türkiyənin  orta  məktəblərində  fizikanın  tədrisində  müxtəlif  modellərə  müraciət  olunur.  Belə 

hesab  edilir  ki,  tədris  zamanı  bəzi  hallarda  çox,  bəzi  hallarda  isə  şagirdlərin  sayının  az  olması  tələb 

edilən siniflər nəzərə alınaraq müxtəlif iş metodlarından istifadə olunması vacibdir. Əsas isə odur ki, 

əla  nəticə  əldə  olunsun  və  şagird  fəal  şəkildə  dərsə  qoşula  bilsin.  Bunların  sırasında  fəal  müəllim 

yanaşması  (OCS),  İş  brliyi  qrupları  (SDİ  Laboratoriyaları),  kompyüterli  əsaslanan  laboratoriyalar, 

interaktiv  nümayişlər,  elektron  lövhələr  vasitəsilə  aparılan  dərslər,  şəxsi  dərs  üsulu  metodu,  qrup 

tapşırıqları, seminarlar, tədqiqat xarakterli dərs kitablarından istifadə kimi üsullar xüsusilə seçilir.  

Azərbaycan  və  Türkiyənin  orta  ümumtəhsil  məktəblərində  VI-IX  siniflərdə  fizika  fənninin 

məzmun standartlarına aşağıdakılar daxil edilir:  

1.

 



Fiziki hadisələr , qanunauyğunluqlar və qanunlar. 

2.

 



Maddə və sahə qarşılıqlı təsir, əlaqəli sistemlər 

3.

 



Eksperimental fizika və müasir həyat. 

4.

 



Maddə və sahə, qarşılıqlı təsir, əlaqəli sistemlər. 

Təlim  prosesi  məktəblilərin  yaş  və  fərdi  xüsusiyyətlərinə  uyğun  ildə  şəkildə  həyata  keçirilir. 

Ümumilikdə  demək  olar  ki,  hər  iki  ölkənin  fizika  fənninin  tədrisinin  məzmununda  mövcud  olan 

interaktivlik təlim prosesi müəllim və şagird arasında işin gedişindən-mövzudan, şərhdən, dialoqdan, 

rollu  oyundan  həmin  anda  meydana  çıxan  yanaşma,  izah,  dialoq  və  s.-dən  asılıdır.  Yəni  bu  tərz 

əvvəldən planlaşdırılmır, işin-təlim prosesinin gedişi bu məqamı ortaya çıxarır və daha çox şagirdin 

müstəqilliyi, müdaxiləsi ilə baş verir. 

 

 

 



 

IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1456



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

MENECMENT FƏALİYYƏTİNDƏ QƏRAR ALMA PROSESİ 

 

Anar YUSUBOV 

Qafqaz Universiteti 



ayusubov@std.qu.edu.az

 

AZƏRBAYCAN



 

 

Qərar  alma  prosesi  təşkilatda  hər  hansı  bir  problemin  həllinə  yönəlmiş  alternativ  variantlar 



içərisindən ən optimal, təsirli və məhsuldar olanının seçilməsidir. Başqa bir deyişlə qərar alma prosesi 

təşkilatdakı  hər  hansı  problem  ilə  bağlı  informasiyalar  toplamaq,  həmin  informasiyaları  yararlı  hala 

gətirmək, onlar üzərində işləmək, problemin həllinə yönəlmiş alternativ həll yollarını müəyyən etmək 

və həmin alternativ həllər içərisindən ən uyğununun seçilməsi prosesidir. Hər bir idarəçi sağlam, doğru 

və  hər  hansı  bir  təsir  altında  qalmadan  azad  bir  şəkildə  qərar  vermə  bacarığına  sahib  olmalıdır. 

Aydındır ki, idarəçinin keyfiyyəti və təşkilat üçün hansı səviyyədə yararlılığı onun qərar verə bilmə 

bacarığından asılıdır.  

Qərar alma çox çətin və məsuliyyətli bir prosesdir. Qərarlar əhəmiyyətindən asılı olaraq əsassən 2 

səviyyədə; üst və alt səviyyədə alınır. Üst səviyyədə  əsasən təşkilatın birbaşa məqsəd və hədəflərinə 

yönəlmiş  stratejik  qərarlar,  orta  və  alt  səviyyələrdə  isə  daha  çox  üst  səviyyədə  alınmış  stratejik 

qərarların həyata keçirilməsini təmin etmək məqsədi ilə taktiki və texniki (funksional) qərarlar alınır. 

Bəs qərarlar necə alınır? 

Təşkilatın  idarəetmə  strukturundan  asılı  olaraq  qərarlar  müxtəlif  formalarda  alına  bilər.  Ancaq 

qərar ümumi götürdükdə qərar alma prosesi aşağıdakı mərhələlərdən ibarətdir: 

Problemin müəyyən etdilməsi. Qərar vermə prosesinin ilk addımı problemin müəyyən edilməsi 

ilə  başlar.  Əgər  ortada  bir  problem  yoxdursa  o  zaman  qərar  verməyədə  də  ehtiyac  yoxdur.  Problem 

dedikdə təşkilatın əldə etdiyi nəticə ilə nail olmaq istədiyi nəticə arasındakı ziddiyətdir. Məsələn: hər 

hansı bölgədə fəaliyyət göstərən universitetin 2014-2015-ci tədris ili üzrə son kurs tələbələrinin 95%-

nin məzun olunması planlaşdırılsa da tədris ili sonunda mövcud göstərici 87% həcmində olmuşdur. Bu 

deməkdir ki, təhsil müəssisəsinin əldə etdiyi nəticə ilə arzu atdiyi nəticə arasında bir boşluq var. Yəni 

ortada qərar alımını gərəktirəcək bir problem vardır. 

Alternativ  həll  yollarının  tapılması.  Problemi  müəyyən  etdikdən  sonra  idarəçi  alternativ  həll 

yollarını  araşdırmalı  ancaq  onları  dərhal  dəyərləndirməməlidir.  Yəni  idarəçi  hətta  gülüş  belə 

doğuracaq  bütün  həll  yollarını  bir  yerə  toplamalı  və  göz  önündə  tutmalıdır.  Problemin  həllinə 

yönəlmiş  bütün  alternativ  həll  yolları  toplanıldıqdan  sonra  idarəçi  alternativlərin  dəyərləndirilməsi 

mərhələsinə keçməlidir. 

Alternativlərin  dəyərləndirilməsi.  Alternativiləri  dəyərləndirərkən  qərarı  verəcək  şəxs  həmin 

alternativlər  üzərində  hərtərəfli  informasiyaya  sahib  olması  gərəklidir.  Yalnız  toplanmış 

informasiyalar  sayəsində  qərarı  verəcək  şəxs  və  ya  qurum  həmin  alternativ  varianların  müsbət  və 

mənfi cəhətlərini təhlil edərək sonda ən uyğun variantın seçilməsinə qərar verə biləcəkdir. Həmçinin 

qərarı verəcək şəxs hər bir həll variantının ehtimal olunacaq nəticəsini dəyərləndirməlidir. Yəni idarəçi 

alternativləri  dəyərləndirərkən  alacağı  qərar  nəticəsində  ortaya  çıxa  biləcək  potensial  problemləri  də 

göz önünde tutmalıdır ki, məsləylə bağlı ən optimal qərarı verə bilsin. 

Alternativ  variantlar  arasından  seçim  etmə.  Qərar  alma  prosesinin  bir  sonrakı  addımı  da 

alternativlər  arasından  uyğun  variantın  seçilməsidir.  Bu  addımda  idarəçi  digər  alternativlərlə 

qarşılaşdıraraq  həll  yolları  içərisindən  təşkilatın  məqsədlərinə  xidmət  edəcək  və  maksimum  faydanı 

təmin  edəcək  ən  optimal  alternativi  seçir.  Əgər  idarəçi  alternativlər  arsından  seçim  edə  bilmirsə  ən 

yaxşı  halda  o,  mövcud  alternativləri  bir  daha  gözdən  keçirməli,  onları  ən  yaxşı  şəkildə  və  ən  incə 

detallarına qədər dəyərləndirməyi bacarmalıdır. Ən pis halda isə yeni alternativ variantların axtarışına 

başlamalıdır. 

Qərarı  tətbiq  etmə.  Bir  problemi  həll  etmək  üçün  qərar  verildiyində  bu  qərar  həyata 

keçirilməlidir.  Əgər  alınan  qərar  icra  edilməzsə  o  zaman  qərarvermə  prosesinin  yuxarıda 

sadaladığımız mərhələlərinin heç bir əhəmiyyəti qalmaz. Qərarı alan şəxs bir nüansa da diqqət etməsi 

gərəklidir ki, qərar alındıqdan sonra həmin qərarın icrasını həyata keçirmək üçün idarəçi idarə etdiyi 

kollektivə  güvənməlidir.  Bu  səbəbdən  də  qərarı  alan  şəxs  aldığı  qərarı  idarə  etdiyi  kollektivə 


IV INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS 

 

1457



 

Qafqaz University                                                                                         29-30 April 2016, Baku, Azerbaijan 

“satmağı”  bacarmalıdır,  yəni  aldığı  qərarı  kollektivin  qərarı  halına  gətirməlidir.  Bu  qərarın  təsir 

edəcəyi  şəxslərin  müəyyən  qədər  verilən  qərara  qarşı  dirənmələrinin  qarşısını  alacaqdır  vəhəmçinin 

qərarın icrasını daha həvəsli bir şəkildə həyata keçirmələrinə şərait yaradacaqdır. 



Qərarı  dəyərləndirmə.Qərar  alma  prosesi  qərarın  tətbiq  edilməsi  ilə  sona  çatmaz.  Qərarın 

tətbiqindən  sonra  əldə  olunan  nəticə  ilə  arzu  edilən  nəticə  arasında  müəyyən  müqayisələrlə 

dəyərləndirilmə aparılır. Əgər gözlənilən nəticə ilə əldə olunan nəticələr arasında fərqlər varsa qərar 

alma  prosesi  təkrar  həyata  keçirilməlidir.  Qərarın  dəyərləndirilməsi  və  nəticələrin  saxlanması 

gələcəkdə  təşkilatda  baş  verəcək  bənzər  problemlər  üçün  də  doğru  qərarların  verilməsinə  böyük 

ölçüdə faydası olacaqdır. 



Qərar  alma  prosesinin  bir-birindən  fərqli  4  modeli  vardır:  fərdi  qərar,  qurumun  digər 

üzvlərinin  fikirləri  nəzərə  alınaraq  verilən  qərar,  kollektiv  qərar  və  səlahiyyətin  ötürülməsi  əsasında 

verilən qərar modeli. 

 Fərdi  qərar  alma  modelində  idarəçi  bütün  topladığı  məlumatlara  əsaslanaraq  qərarı  özü  verir. 

Təbii  ki,  hər  nə  qədər  qərarı  verən  şəxs  idarəetmə  elminin  bilik  və  bacarıqlarına  sahib  olursa  olsun 

fərdi verilən qərarlar bir çox hallarda ortaya yeni problemlərin çıxmasına səbəb olur. Bu səbəbdən də 

fərdi  qərar  modeli  ideal  bir  model  olaraq  görülülmür.Qurumun  digər  üzvlərinin  fikirləri  nəzərə 

alınaraq verilən qərar modelində idarəçi son qərar vermə səlahiyyətini özündə saxlayaraq qərar vermə 

prosesini işçiləri ilə paylaşır və onların fikirlərini dinləyir. 

Kollektiv  qərar  modelində  isə  idarəçi  qərarvermə  prosesində  məsələni  kollektivlə  birlikdə 

müzakirə  edir  və  qərar  bütün  qrupla  birlikdə  alınır.  Səlahiyyətin  ötürülməsi  əsasında  verilən  qərar 

modelində  isə  idarəçi  qərarvermə  səlahiyyətini  bir  alt  səviyyə  idarəçiyə  və  ya  kollektive  tapşırır  və 

qərarın verilməsini onlardan gözləyir. 

 

 



ALİ MƏKTƏBDƏ TƏLƏBƏ ŞƏXSİYYƏTİNİN                                  

İNKİŞAFINA TƏSİR EDƏN AMİLLƏR 

 

Şikar HÜSEYNOV 

Sumqayit Dövlət Universitetinin 



shikar_huseynli@mail.ru

 

AZƏRBAYCAN 

 

Ali  məktəb  tələbə  şəxsiyyətini  inkişafında,  formalaşmasında  mühüm  mərhələ  hesab  olunur.  Bu 



dövr  tələbənin  şuurlu  fəaliyyətinin  güclənməsi,  davranışın  sabit  olması,  ozünütəhlil  özünütərbiyə  və 

özünüqiymətləndirməsi,  mənəvi  təkmilləşməsi  ilə  xarakterizə  olunur.  Tələbə  bu  dövrdə  özünü  idarə 

etməyi  bacarır,  əxlaqi  problemlərə  diqqəti  artır,  əqli,  əxlaqi,  ictimai-siyasi  cəhətdən  yetkinləşir, 

maraqların  genişliyi  və  dərinliyi  ilə  secilir.  Ali  məktəbdə  tələbə  şəxsiyyətin  inkişafına  təsir  edən 

amillər çoxdur. Onlara aşağıdakıları aid etmək olar:  

1.

 



Cəmiyyətin  inkişaf  səviyyəsi.Cəmiyyət  inkişaf  etdikcə  tələbə  bir  şəxsiyyət  kimi  daha  fəal 

olur.Onun həyatın müxtəlif sahələri ilə əlaqələri genişlənir, sosiallaşır, müstəqil olur, həyat tərzi 

dəyişir, mənəviyyatı yeniləşir. 

2.

 



Tələbənin elmi biliklərə, dünyagörüşünə yiyələnməsi.Tələbənin elmi biliklərə yiyələnməsi onun 

dünyagörüşünü  formalaşdırır,  mənəvi  və  əxlaqi  aləmini  zənginləşdirir,  əqli  qabiliyyətlərini 

inkişaf  etdirir,  tələbənin  əsil  insan  kimi  yetişməsini  təmin  edir.Bu  mənada  ali  məktəbdə  tədris 

olunan fənlərin geniş imkanları var. 

3.

 

Pedaqoji  prosesin  elmi,  pedaqoji  əsaslarla  düzgün  qurulması.Tədris  prosesinin  elmi  pedaqoji 



əsaslarla təşkili tələbə şəxsiyyətinin məqsədəuyğun inkişafını şərtləndirir. 

4.

 



Müəllim- tələbə münasibətlərinin demokrativk və humanist prinsiplər əsasında qurulması 

5.

 



Tələbənin  vaxt  büdcəsinin,  asudə  vaxtının  səmərəli  təşkili,  ictimai  fəallığı.Tələbələrin 

davranışının  və  təliminin  səmərəliliyi  həm  ali  məktəbdə,  həm  də  auditoriyadan  kənar  vaxtda 

səmərəli  istifadə  etməkdən  çox  asılıdır.  Asudə  vaxztın  təşkili  tələbənin  məqsədindən,  əmək  və 

istirahətindən,  maraq  və  meyllərindən,  fəaliyyət  sahələrini  seçə  bilmək  bacarığından  asılıdır.Ali 

məktəbdə tələbəyə asudə vaxtını düzgün təşkil etmək mədəniyyəti formalaşdırılmalıdır. 


Yüklə 19,19 Mb.

Dostları ilə paylaş:
1   ...   132   133   134   135   136   137   138   139   ...   189




Verilənlər bazası müəlliflik hüququ ilə müdafiə olunur ©azkurs.org 2024
rəhbərliyinə müraciət

gir | qeydiyyatdan keç
    Ana səhifə


yükləyin