198
urf-odatlarga asoslanib oqilona, adolatli ravishda tejamkorlik yo‘li bilan
foydalanish hayot manbai tiriklik asosi bo‘lgan suv, havo, Quyosh, olov va yerni
muqaddas deb bilish atrof- muhitni muhofaza qilish zarur va muhimligi xususida
bundan qariyb uch ming yil oldin Avestoda bayon etilgan.
Avesto nihoyatda nodir kitob, hikmatlar xazinasidir. Dunyoning eng
qadimgi dinlaridan biri zardo‘shtiylikning bu muqaddas kitobi nainki Mashriqu
Mag‘ribdagi xalqlar, balki bashariyat uchun ham bebaho ma‘naviy boylikdir.
Eng mo‘tabar, eng nodir qadimgi qo‘lyozmamiz Avestoni shoir Asqar
Mahkam tarjima qilib San‘at va Guliston asarlarida chop ettirib juda katta savobga
qo‘ldi. U jurnallarida Avestoni ozmi-ko‘pmi o‘rganish, tarjima qilish jarayonida
quyidagi xulosaga kelganligini shunday ifodalaydi, avvalo u dunyoning hamma
tillariga tarjima qilinishi va hamma maktab va oily o‘quv yurtlariga kiritilishi
lozim. Sababi Avesto koinot va zamin hodisalari paydo bo‘lgan davrning kitobi.
Avesto faqat odamnigina emas, balki bir hovuch tuproq, bir qultum suv, bir
nafaslik havoning ham ilohiyligi haqidagi kitobdir. Avesto sizni agar nasroniy
bo‘lsangiz haqiqiy musulmon qilib tarbiyalaydi. Agar, umuman dahriy bo‘lsangiz
―Allohdan o‘zga iloh yo‘q‖ deyishga majbur qiladi. Ko‘r bo‘lsangiz ko‘zingiz, kar
bo‘lsangiz qulog‘ingiz ochiladi, hayotning nima ekanini teranroq anglaysiz.
Dunyoda biror bir ta‘limot yo biror bir g‘oya yo biron bir aqlli zot zaminni
yo undan unguvchi bug‘doy ya‘ni nonni Avestochalik qadrlagan emas. Tabiatga
mehr-muhabbat tevarak-atrofni suvni, havoni, tuproqni, hayvonotu nabototni asrab
avaylash islom ta‘limotining eng asosiy jihatlaridan biridir.
Dostları ilə paylaş: