222
aktivlar daromadliligi koeffitsiyentidan (ROA) (1 – soliq stavkasi) marta ko‘p
bo‘ladi, hamda firmaning qarzlari va o‘z kapitali nisbati koeffitsiyenti qanchalik
yuqori bo‘lsa, bu farq ham shunchalik katta bo‘ladi.
Kreditor nuqtai nazaridan qaraganda firma qarzdorligi koeffitsi-entining
oshishi, odatda, salbiy hodisa hisoblanadi.
Agar kompaniyaning mazkur
ko‘rsatkichi keskin oshib ketsa,
u holda
Moody's
va
Standard & Poors
Corporation
kabi obligatsiyalar reytingini baholash bo‘yicha maxsus agentliklar,
odatda, bunday firmaning qimmatli qog‘ozlarini eng quyi kategoriyaga tushiradi.
Ammo,
aksiyadorlar
nuqtai
nazaridan
qaraganda,
firma
qarzdorligi
koeffitsiyentining oshishi ijobiy hodisa ham bo‘lishi mumkin.
Va, nihoyat, moliyaviy faoliyat samaradorligini tahlil qilish uchun moliyaviy
koeffitsiyentlardan foydalanganda qator cheklashlarni inobatga olish zarur.
Asosiy muammo shundaki, koeffitsiyent juda yuqori yoki juda pastligini baholash
uchun absolyut standart yo‘q.
Bundan tashqari, koeffitsiyentlar sonli
ko‘rsatkichlarni o‘z ichiga oladilar va ular ko‘pincha
ixtiyoriy tarzda hisoblab
chiqiladi. Undan keyin, taqqoslash mumkin bo‘lgan
firmalar guruhini aniqlash
juda qiyin, chunki hatto bitta sohada ishlaydigan kompaniyalar ham juda ko‘p
hollarda o‘zlarining iqtisodiy ko‘rsatkichlari bilan bir-biridan jiddiy farq qiladilar.
Masalan, ularning diversifikatsiyasi darajasi, hajmi,
faoliyat yuritish muddati,
xorijiy bozorni egallaganlik darajasi, tovar-moddiy zaxiralarni va amortizatsiyani
hisoblash usullari farq qilishi mumkin. Shunday qilib,
koeffitsiyentlardan
foydalangan holda tahlil qilish faqat umumiy ko‘rsatma bo‘lib xizmat qilishi
mumkin va moliyaviy qarorlar qabul qilish jarayonida ularga to‘liq suyanib
bo‘lmaydi.
Dostları ilə paylaş: