127
Nemətlər anlayışı, maddi və qeyri-maddi kimi iki
hissəyə ayrılır. Maddi nemətlərə torpaq, təbii sərvətlər, bi-
nalar, texnika, avadanlıq və müxtəlif təyinatlı
materiallar
daxildir. Qeyri-maddi nemətlərə-insanın fiziki və intellek-
tual qabiliyyəti, elm, təhsil, səhiyyə, mədəniyyət, incəsə-
nət sahəsindəki fəaliyyət növləri aid edilə bilər.
Eyni zamanda, istehsalın fasiləsiz davamı və inkişafı
hazırkı (paltar, mebel, qab-qacaq, televizor, raket) məhsul-
larla yanaşı, bunların gələcək model, habelə variantlarının
da olacağını şərtləndirir.
Müxtəlif təyinatlı məhsul və əmtəələr qısamüddətli
(çörək, ət, süd), həm də uzunmüddətli (soyuducu, avtomo-
bil, paltaryuyan maşın) ola bilər.
Əmtəə
- cəmiyyətin və onun üzvlərinin (insanın)
müəyyən bir maddi yaxud mənəvi tələbatını ödəyir, habelə
satış üçün nəzərdə tutulur. Bu iki səciyyəvi cəhət, yəni
müəyyən bir tələbatı ödəməsi və bazara çıxarmaq üçün
hazırlanması, əmtəənin mühüm xassələridir.
Bütün əmtəələrin istehlak dəyəri və mübadilə dəyəri
vardır. Əmtəənin insanların müəyyən bir tələbatını ödə-
məsi, onun istehlak dəyəri adlanır.
Buna əmtəənin fayda-
lılığı da deyilir.
Hər hansı bir əmtəənin digər əmtəələrə (xidmətlərə)
dəyişilməsi, onun mübadilə dəyəri, yəni dəyişdirilə bilmək
qabiliyyəti adlanır. Şübhəsiz ki, bu mübadilə (qızıl-taxıla,
dəmir-şəkərə, paltar-meyvəyə) müəyyən bir nisbətlə, ekvi-
valentlik əsasında baş verir. Aristotel, hələ eramızdan əv-
vəl IV əsrdə yazmışdır ki, bərabərlik yoxdursa, mübadilə
də yoxdur, çünki bu prosesdə nisbətlər gözlənilməlidir.
Soruşula bilər ki, insanların son dərəcə müxtəlif
tələbatlarının ödənilməsi üçün bir-birinə mübadilə olunan
128
əmtəələrin (xidmətlərin) dəyişdirilməsinin əsasında nə
durur?
Bu suala müxtəlif dövrlərdə fərqli cavablar verilmiş-
dir. Bəziləri göstərir ki, əmtəələrin mübadiləsinin əsasında
ona
sərf olunmuş əmək, digərləri ictimai zəruri iş vaxtı,
başqaları əmtəənin istehsalına çəkilmiş xərclər, bir qismi
əmtəənin faydalılığı, nəhayət tələblə-təklif durur.
Məsələn, klassik iqtisadi nəzəriyyənin banilərindən
biri A.Smit, dəyərin ölçü vahidi kimi bəzən əmtəənin is-
tehsalına sərf olunan iş vaxtı, bəzən də əməyin özünün
dəyərini əsas götürmüşdü.
D.Rikardo
isə iddia edirdi ki, dəyərin ölçü vahidi,
istehsalın ən pis şəraitində sərf olunan iş vaxtıdır.
J.Sismondi dəyər kəmiyyətini, cəmiyyətin məcmu
(bütövlükdə) tələbatı ilə onun bu tələbatını ödəmək üçün
lazım olan əməyin miqdarı arasında yaranmış nisbət kimi
izah etmişdi.
K.Marks əmtəənin dəyərini onun istehsalına sərf
olunmuş ictimai zəruri iş vaxtı ilə müəyyənləşdirməyi irəli
sürmüşdü. Avstriya iqtisad məktəbinin nümayəndələri əm-
təənin dəyərini onun faydalılığı ilə ölçməyi zəruri hesab
etmişlər.
P.Samuelson, C.Klark və başqa iqtisadçılar əmtəənin
dəyər kəmiyyətinin ona sərf olunmuş son xərclər əsasında
formalaşdığını göstərmişlər.
Tanınmış ingilis iqtisadçısı A.Marşall dəyər nəzəriy-
yəsi
tarixində yenilik yaradaraq, daha doğrusu güzəştli
variant taparaq, dəyərin kompleks amillər (xərclər, fayda-
lılıq, tələb, təklif, qiymət) əsasında formalaşdığını irəli
sürmüşdür.
Müasir dövrdə, bu problem ətrafında iqtisadçılar ara-
129
sında müxtəlif istiqamətlərin nümayəndələri kimi mübahi-
sələr davam etsə də, lakin bir amilə üstünlük vermək fikri
yox, çoxamillilik əsasında dəyərin formalaşması mövqeyi
bəyənilir.
Müxtəlif istehsal proseslərinin bilavasitə, yaxud do-
layı yollarla başlıca amili və əmtəə dəyərinin yaradıl-
masının mühüm şərti olan əmək - sadə, mürəkkəb, konkret
və mücərrəd (abstrakt) kimi səciyyələndirilə bilər.
Əmək
yalnız
insana məxsus olub, onun şüurlu və
məqsədyönlü fəaliyyətidir. İstehsal və xidmət dairəsində
çalışan insanlar, fiziki-əqli (zehni) qüvvələrini işə salmaq-
la müxtəlif təyinatlı əmtəələr hazırlayırlar, yaxud xid-
mətlər göstərirlər.
Dostları ilə paylaş: