3. Dəmirçizadə Ə. Azərbaycan dili orfoepiyasının əsasları. Bakı, 1969.
4. Dəmirçizadə Ə. Azərbaycan ədəbi dilinin üslubiyyatı. Bakı, 1962.
5. Dəmirçizadə Ə. Müasir Azərbaycan dili. Bakı, Maarif, 1972.
6. Qurbanov A.M. Ümumi dilçilik. II cild. Bakı, 2004.
7. Qurbanov A.M. Müasir Azərbaycan ədəbi dili. I cild. Bakı, Nurlan, 2003.
8. Cəfərov N. Azərbaycan dili müstəqil dövlətin dilidir. // Dilçəliş. XXI əsr. Bakı, 2001, №55.
9. Cavadov Ə.M. Müasir Azərbaycan ədəbi dilində sintaktik vahidlərin sırası. Bakı, 1977.
10. İsmayılova M.A. Azərbaycan dili terminologiyasının linqvistik təhlili. Bakı, 1997.
11. İsmayılova M.A. Terminşünaslığın əsas məsələləri. Bakı, ADPU, 2000.
12. Горбачевич К. С. Нормы современного русского литературного языка. Москва,
1989.
13. Ицкович В. А. Языковая норма. Москва, 1988.
NİTQİN KOMMUNİKATİVLİYİ KEYFİYYƏTİNİ ÖDƏYƏN TƏLƏBLƏR: MƏDƏNİ NİTQƏ VERİLƏN TƏLƏBLƏR. DİL VƏ NİTQ MƏDƏNİYYƏTİ MİLLİ MƏDƏNİYYƏTİN TƏRKİB HİSSƏSİ KİMİ Mədəniyyət sözü çox geniş bir mənaya malikdir. Avropa elmində mədəniyyət bəşəriyyət
tarixinin keçdiyi üç dövrün (vəhşilik, barbarlıq, sivilizasiya) sonuncu üçüncü
mərhələsini−sivilizasiyanı bildirmək üçün qəbul edilmiş termindir. Bu mənada mədəniyyət
cəmiyyət və insanın mənəvi, siyasi inkişaf formaları ilə də eyniləşdirilir.Cəmiyyətin tarixi
inkişaf səviyyəsini ifadə edən mədəniyyət adətən maddi və mənəvi formalara bölünür.
Maddi mədəniyyət maddi fəaliyyət və onun nəticələrini (əmək alətləri, yaşayış yeri, gündəlik məişət
predmetləri, paltar, nəqliyyat, rabitə vasitələrini və s.),
