127
verməsində, yə‟ni insan probleminin fəlsəfənin başlıca probleminə
çevrilməsində mühüm rol oynayır.
Dindarlar və din mütəxəssisləri ən‟ənəvi olaraq fəlsəfəni ilahiyyata
(allah haqqında tə‟lim) tabe fəaliyyət növü hesab edirdilər. Onlar
göstərirdilər ki, teologiyanın əsasını təşkil edən e‟tiqad, fəlsəfənin əsası
olan zəkadan üstündür. Buna uyğun olaraq fəlsəfənin predmeti şərh olu-
nurdu. Bu gün də rəsmi dini fəlsəfənin əldə rəhbər tutduğu ən‟ənəvi
oriyentasiya- teosentrizmdir. Bu ehkama görə dünya və insan haqqında
olan bütün fikirlər və etik problemlər allah , onun mövcudluğunun sübuta
yetirilməsi, onun hikməti, ilahi zənginlik ideyası ətrafında cəmləşməlidir.
Yenidən səmtləşmə isə bundan ibarətdir ki,
Dostları ilə paylaş: