Brodman K. (1868-1918) Avstriya fizioloqu. 1868-ci ildə
alman alimi Xerinqom ağciyərlərə gərilmiş vəziyyətdə qəflətən
hava doldurduqda həmin anda nəfəsalma dayanır və nəfəs- vermə
başlayır və əksinə ağciyərlərin havanın bir hissəsini tez çıxarsaq,
nəfəsvermə dayanır və nəfəsalma başlayır. Sinirlərin kəsilməsi
üsulu ilə isbat olunmuşdur ki, reseptorlardan siqnallar hissi sinirlər
vasitəsilə tənəffüs mərkəzinə verilir, cavab oradan tənəffüs
əzələlərinə ya qüvvətli nəfəs verməyə, ya da onun dayanmasına
göndərilir (Herinq-Breyer refleksi).
Batımen Y. (1816-1892) ingilis oftomoloq, anatom və fi-
zioloq. İlk dəfə 1840-cı ildə eninə zolaqlı əzələni morfoloji ba-
xımdan xarakterizə etdi, 1847-ci ildə isə gözün ön sərhəd
539
downloaded from KitabYurdu.org
membranasını təsvir etdi. 1842-ci ildə böyrək cisminin kapsulu
haqqında məlumatı çap etdirdi və filtirasiya haqqında tədqiqatları
ilə elm aləmində məşhurlaşdı.
Bexterev B.M. (1857-1927) rus nevroloqu və fızioloqu.
Qabıqaltı törəmələrin emosional və hərəki reaksiyalar forma-
laşmasında rolunu müəyyən etdi. Baş-beyin qabığında daxili
orqanların hərəkəti və sekretsiyası mərkəzini, beynin nəqledici
yollarını kəşf etdi.
Balakişiyev Kamil Əbdülsalam oğlu (1906-1986) Azər-
baycan alimi, anatomu. İlk dəfə Azərbaycan dilində 4 cildlik
«İnsanm normal anatomiyası» kitabını yazmışdır. Bu kitaba və elmi
pedaqoji fəaliyyətinə görə Azərbaycanda görkəmli alim kimi
tanınmışdır. 1962-ci ildə «Anatomiya, histologiya və embriologiya
terminləri», 1964-cü ildə «Anatomik nomenkla- tura» kitablarını
çap etdirmişdir.
Əziz Məmmədkərim oğlu Əliyev (1892-1962) Azərbaycan
alimidir. Görkəmli dövlət xadimi və elmi tədqiqatçıdır. Tibb elmləri
doktoru, professor, Azərbaycan Klinik İnstitutunun direktoru,
Azərbaycan SSR Xalq Səhiyyə Komissarı, ATU və ADU-nun
rektoru və digər məsul vəzifələrdə çalışmışdır. Klinik analizlər üzrə
kitab çap etdirmişdir. Bu kitabdan indi də klinik laboratoriyalarda
biokimyəvi analizlər aparmaq üçün istifadə olunur.
Ber P. (1833-1886) fransız təbiətşünası, həkim. Klod
Bernarm tələbəsi. 1869-cu ildə ilk dəfə «Tənəffüsün müqayisəli
fiziologiyası haqqında mühazirə» kitabını çap etdirdi. Havanın
tərkibində olan qazların fizioloji təsirinin onların parsial
təzyiqindən asılı olduğunu göstərdi.
Vizel Torsten (1924-cu ildə anadan olub) İsveç neyrofı-
zioloqu. Devidom X.Xyubelom ilə birlikdə 50-ci illərdə göstərdilər
ki, gözün torlu qişasından beyinə daxil olan qıcıqlar, torlu qişada
alman təsirin xəyalın elementlərinə hərəkətinə, konturuna və
kontrastlığına uyğun interpretirutsiya olur. Torlu qişadan
kodlaşdırılmış məlumatların görmə qabığında analizi nəticəsində
belə məlum olmuşdur ki, guya müəyyən hüceyrələr ayrıca hərfləri
oxuyur və onlardan sonrakı hüceyrələr tə
540
downloaded from KitabYurdu.org
rəfindən oxunan heca düzəldir. Sonrakı hüceyrələr isə hecadan
cümlə düzəldir (üçüncü hüceyrə ilə birlikdə). Bu cümlə görmə
xəyalı alınan beynin ali mərkəzinə nəql olunur. Vizel T. və Xyubel
V. 1981-ci ildə görmə sistemində məlumatların yenidən işlənməsi
mexanizminin kəşfinə görə Nobel mükafatına layiq görülmüşlər.
Veber Ernest və Eduard (Er.H. və Ed. Weber, qardaşlar)
alman alimləri. 1845-ci ildə azan sinirin ürək fəaliyyətinə təsirini
müəyyən etdilər. Bu fizioloji prosesləri sinir sisteminin lə- ngidici
(zəiflədici) təsiri sahəsində ilk tədqiqat işi idi.
Vvedenskiy N.E. (1852-1922) rus fizioloqu. İ.M.Seçeno-
vun tələbəsi. Birinci dəfə sinirdən fəaliyyət cərəyanının ritminə
telefonla qulaq asdı. Sinirdə və əzələdə oyanma ritmini müqayisə
etməklə, optimum və pessimum hadisəsini kəşf etdi və bunun
əsasında Labillik və ya funksional mütəhərikliyin nisbiliyi
haqqında qanunu müəyyən etdi. 1901-ci ildə çap olunan «Oyanma,
ləngimə və narkoz» monoqrafiyasında para- bioz haqqında təlimi
əsaslandırdı.
Şumlyanski A.M. (1748-1795) rus alimi. Böyrəyin quru-
luşuna aid dissertasiya işində ingilis Baumadan xəbərsiz damar
yumaqcığmın kapsulunu təsvir etmişdir.
Qalvani Luidji (1737-1798) italyan alimi. Qalvani L. qur-
bağa üzərində apardığı balkon təcrübəsi ilə 1771-ci ildə «Əzələ
hərəkəti zamanı efektrik qüvvəsi haqqında traktat» heyvanı
elektrikin mövcud olduğunu isbat etdi. Bu təcrübə dünyada
elektrofiziologiya elminin inkişafına təkan verdi.
Qalen Klavdi (1930-2001) italyan alimi. Qalenə görə hə-
rəkətin pozulması beynin müəyyən hissələrinin pozğunluğu (iflici)
ilə əlaqədardır. O, ürəkdə koronar (tac) damarlarının olmasını kəşf
etdi. Koronar fiziologiyanın əsasını qoydu.
Qarayev A.İ. (1910-1968) Azərbaycan fizioloqu. «Eks-
perimental fiziologiya» məktəbinin yarıdıcısı, «Nəzəri və əməli
fiziologiya»nm banisidir. O, ilk «Sulukarbonların əzələlərin
potensiallarının mənbəyində əhəmiyyəti» dissertasiya işində
əzələlərin elektrik proseslərinin sulukarbonlar mübadiləsinin
vəziyyətindən və xüsusilə-qanın şəkər səviyyəsindən asılı olma
541
downloaded from KitabYurdu.org
sı haqqındakı müddəanı irəli sürür. «Diafraqmanm fiziologiyasına
dair» ikinci dissertasiya işində tənəffüs üzvünün sinir- lənməsinə
dair yeni fikirlər irəli sürdü. 1940-cı ildə «Bioelekrik hadisələrinə
dair» tibb elmləri doktoru adı almaq üçün dissertasiya müdafiə etdi.
Sublimunab qıcıqların dekrementli ötürülməsi-yerli ətrafa
yayılmayan oyanmalar haqqında yeni fikirləri ilə «Canlı
orqanizmdə potensialların mənşəyinə dair» xarici alimlərin
nəzəriyyəsinə qarşı çıxış edərək, İ.Bernşteynin fiziki-kimyəvi
nəzəriyyəsinə qarşı o nəzəriyyəsini irəli sürdü. 1950- 1968-ci illərdə
visseral
reseptorların-interoreseptorlardan
baş-beyin
yarımkürələrinə daxil olan siqnalların kortiko- visseral əlaqələri
haqqında məlumatları «İnteroreseptorlar və maddələr mübadiləsi»
(1957) kitabında çap etdirmişdir.
Qarayev M.A. 1933-cü ildə Cəlilabad rayonunun Həzia- bab
kəndində anadan olmuşdur. Biologiya elmləri doktoru, professor
Qarayev M.A, 1979-cu ildə Sankt-Peterburq şəhərində Bexterev
adına Eksperimental Tibb İnstitutunun Elmi Şurasında doktorluq
dissertasiyasını müdafiə edərək, biologiya elmləri doktoru alimlik
dərəcəsinə layiq görülmüşdür. O, «Səthi və dərin yuxunun
çoxmərkəzli simpatik və antisimpatik təşkili» adında yeni elmi-
nəzəri ideya irəli sürmüşdür. O, bir çox kitab və proqramların
müəllifidir.
Qranit Raqnar (Granitr) (1900-1991) İsveç fizioloqu. 1930-
cu ildə gözün torlu qişasının bir nahiyəsinin işıqlanması- nın qonşu
nahiyəsinin ləngiməsinə səbəb olduğunu müəyyən etdi. Bu
mexanizm kontrast və fonda xəyalın olmasını gücləndirir. O, 1940-
cı ildə öz sahəsində spektin (qırmızı, yaşıl və göy) hissiyyat yüksək
olan üç cür kolbacıqların olmasını kəşf etdi.
Qranit Raqnar, Xolden Xartlayin və Djordi Uoldom birlikdə
gözün torlu qişasında birincili fizioloji və kimyəvi proseslərə görə
Nobel mükafatına layiq görüldülər.
Qoryayev N.K. (1875-1943). Qanın formalı elementlərini
saymaq üçün «Qoryayev kamerası»nı ixtira edən hematoloq alim
kimi tanınır.
Qrinqard P. amerikan fizioloqu. 2000-ci ilə dofaminin si
542
downloaded from KitabYurdu.org
nir hüceyrəsinə təsir mexanizmini kəşf etdiyinə görə Nobel
mükafatı aldı. O, bunun ləng sinaptik nəql prosesi ilə əlaqədar
olduğunu göstərdi. Belə ki, əvvəlcə zülalın kimyəvi fosforlaş- ma
reaksiyası və dofaminin öz reseptoru ilə birləşməsi ikinci vasitəçi -
tAMF-nın əmələ gəlməsinə səbəb oldu. Bu isə sinir hüceyrəsinin
zülalını fosfat molekulasmı əlavə etmək qabiliyyətinə malik
protinakinaza A-nı fəallaşdırır. Bu hüceyrə membranında ion
kanalları əmələ gətirən zülal qruplarından biridir.
Qiymen P. (1924) amerikan fızioloqu. 1977-ci ildə Endro
Şalli ilə birlikdə rilizinq faktor maddəsinin kəşfinə görə-bu maddə
vasitəsilə hipotalamus hipofizin işini idarə edir -Nobel mükafatına
layiq görülmüşlər. 50-ci illərin axırlarında onlar hipotalamusdan
xüsusi maddə sintez etdilər. Bu maddəni hi- pofizə vurduqda
kortikotropin, tritropin, lüteyinləşdirici və folikulostimuləedici
hormonların ifrazına səbəb olur. 1970-ci ildə Qiymen
Samotostatinin strukturunu təsvir etdi. Bu hipo- fizdən boy
hormonu samatropinin xaric olmasını tormozlayan ilk inqibirəedici
(statinlərdən) faktorlardan biri idi.
Dekart R. (1596-1650) fransız təbiətşünası və fızioloqu. İradi
və qeyri-iradi hərəkətlərin mahiyyətini öyrənməyə səy göstərmişdi.
Refleksi ilk dəfə təsvir etsə də (1949) izahı primitiv olmuşdur.
Dekarta görə əzələlər içi boş borucuqlara malikdir, belə ki, sinir
həmin borucuqlara hava vurur.
Dogel A.S. (1852-1922) rus alimi. Neyrofiziologiyanın
əsaslarını qoyan alimlərdən biri olmuşdur. Əsas elmi işləri hiss
üzvləri və sinir sisteminin histologiyasına həsr edilmişdir.
Deyi H.X. (Dale H.) (1875-1968) ingilis fızioloqu. 1914- cü
ildə parasimpatik sinirinin qıcıqlanmasının üzvlərinin fəaliyyətində
əmələ gələn dəyişliklərə uyğun gəldiyi asetilxolin sintez etmişdir.
O göstərdi ki, asetilxolinin vegetativ sinir sisteminin düyünlərinin
və sinir-əzələ nəql olunmasında neyromediatoru hesab edilir. Belə
ki, Ottolevi (1921) və Deyi H., həmçinin rus fızioloqu
A.B.Kibyabko (1933) tərəfindən müəyyən edilmişdi ki, sinapsda
oyanma kimyəvi təbiətə malik olur. 1936-cı ildə Deyi Avstriya
fızioloqu Ottolevi oyanmanın kimyəvi ötürül
543
downloaded from KitabYurdu.org
məsi ilə əlaqədar kəşflərinə görə Nobel mükafatına layiq görül-
müşlər.
Donders F.K. (Donders F.) (1818-1889) holland fıziolo- qu.
Ağciyərlərin ventilyasiyasını nümayiş etdirən mexaniki model təklif
etmişdir.
Dyuboa-Reymon Emil Henrix (Dubois-Reymond E.)
(1818-1896) alman fizioloqu. 1848-ci ildə sürüşkən induksion
cihazla toxumanı qıcıqlandırıb, qalvanometrlə sükunət və fəaliyyət
potensialını qeyd etdi.
Cəfərov F.İ. 1940-cı ildə Zəngəzur mahalının Nüvədi
kəndində anadan olmuşdur. ATU Normal Fiziologiya kafedrasının
rəhbəri, tibb elmləri doktoru, professor, AMEA-nın müxbir üzvü,
əməkdar müəllim F.İ.Cəfərov 1990-cı ildə Moskvada RTEA-nm,
P.K.Anoxin adma normal Fiziologiya İnstitutunda doktorluq
dissertasiyasını müdaFıə edib, tibb elmləri doktoru adma layiq
görülmüşdür. Prof. F.İ.Cəfərov 2000-ci ildə İngiltərə-Kembric
Universitetində «XX əsrin görkəmli alimi» fəxri adma və
Beynəlxalq Elmlər Akademiyasının (Münhen) həqiqi üzvü və
rəyasət heyətinin üzvü, London Diplomatik Akademiyasının
akademiki və Senatın üzvü seçilmişdir.
Ç.Bella ingilis alimi. F.Majanda fransız alimi bir- birindən
xəbərsiz 1811 və 1822-ci ildə onurğa beynin ön buynuzlarının
hərəki, arxa buynuzlarının hissi funksiya yerinə yetirdiklərini
təcrübədə göstərdilər.
Çerniqovski Vladimir Nikolayeviç (1907-1981) rus Fizio-
loqu. Daxili orqanların funksiyasının tənzimi, heyvanların qida
davranışı ilə əlaqədar interoreseptorlarm rolu haqqında ilk
təsəvvürü yaratdı.
Ediran E.D. (Adrian E.) (1889-1977) ingilis fizioloqu. 1920-
40-cı illərdə sinir lifinin «hamısı və ya heç nə» prinsipi üzrə işləyir.
Stimulun qüvvəsindən asılı olaraq, müxtəlif orqanlar sinir
impulsunu ciddi standart amplituda üzrə generatasiya edir. Daha
qüvvəli stimullar daha çox fəaliyyət potensialın əmələ gəlməsinə
səbəb olur. Ediran hissi reseptorlarda adaptasiya hadisəsini də təsvir
etmişdir. 1932-ci ildə məlumatların
544
downloaded from KitabYurdu.org
sinir sistemində kodlaşdırılması-neyronun funksiyasına aid olan
işinə görə Nobel mükafatına layiq görülmüşdür.
Eduard Cennez (1749-1823) insanları çiçək xəstəliyindən
qoruyan vaksini işləyib hazırlamış görkəmli ingilis həkimi və
təbiətşünasıdır. O, 1798-ci ildə çiçək xəstəliyinə tutulmuş inəklərin
yelinindəki suluqlardan alınmış mayeni sağlam adamlara köçürmüş
və onlarda süni çiçək yoluxması yaratmışdır. İnfek- sion
xəstəliklərə qarşı ilk müalicə metodu tətbiq etmiş alimdir.
Eykman X. (Eijkman Ch.) (1858-1930) holland fizioloqu.
1929-cu ildə Vitamin Bı kəşf etdiyinə görə Nobel mükafatına layiq
görülmüşdür.
Eyler U. (Euler U.) (1905-1983) İsveç fizioloqu. 1930-cu
illərin axırlarında sinir toxumasının ekstraktında adrenalinin sələfi
- noradrenalini təyin etmişdir. Noradrenalinin simpatik sinir
sisteminin neyro mediatoru olduğunu isbat etdi. 1970-ci ildə Nobel
mükafatı almışdır.
Ekkls D.K. (1914-1997) Avstraliya fizioloqu. MSS-də
simpatik nəql olunmanı tədqiq edərkən oyanmanın sinopas- dan
keçərkən postsinaptik membranda oyandırıcı postsinaptik potensial
(OPSP) əmələ gətirdiyini müəyyən etdi. Onun tərəfindən C1
kanallar hesabına əmələ gələn tormozlayıcı possi- naptik
potensialda kəşf edilmişdir. 1963-cü ildə ona sinir hüceyrəsi
membranmın mühiti və mərkəzi hissəsində oyanma və
tormozlamada iştirak edən ion mexanizminə aid olan işinə görə
Nobel mükafatına layiq görülmüşdür.
Eynthoven B. (Einthoven W.) (1860-1927) Hollandiya fi-
zioloqu. 1901-cu ildə ürəyin EKQ-nı yazmaq üçün simli qal-
vonometri düzəltdi. 1908-ci ildə ürəkdən standart aparma üsulunu
təklif etdi. 1924-cü ildə ürəkdə baş verən elektrik proseslərini qeyd
etmək üsulunu təkmilləşdirdiyinə görə Nobel mükafatına layiq
görülmüşdür.
Erlix P. (1854-1915) alman kimyaçısı. İmmunoloq və
bakterioloq. 1908-ci ildə immunitet sahəsində tədqiqat işlərinə görə
Nobel mükafatı almışdır.
Fərəcov Ə.N. 1936-cı ildə Masallı rayonunun Kürdəbaz
kəndində qulluqçu ailəsində anadan olmuşdur. Azərbaycan
545
downloaded from KitabYurdu.org
Dövlət Pedaqoji Universitetinin İnsan və heyvan fiziologiyası
kafedrasının müdiri, biologiya elmləri doktoru, professor. 1990-cı
ildən iki ixtisas üzrə «biokimya» və «insan və heyvan fiziologiyası»
ixtisasları üzrə dissertasiya müdafiə edib, b.e.d. adma layiq
görülmüşdür. Prof. Ə.N.Fərəcov «2000-ci ilin ən görkəmli alimləri»
kitabına daxil edilmiş və Kembric Universiteti Beynəlxalq
Biologiya Mərkəzinin «Qızıl medalına» layiq görülmüşdür.
Frank O. (Frank O.) alman fizioloqu. 1895-ci ildə ingilis
alimi E.Starlinq ilə birlikdə miokardin lifinin yığılması onun ilk
yığılmazdan əvvəl uzunluğu ilə düz mütənasibdir («Ürək qanunu»
və ya Frank-Starlinq qanunu).
Freyd Z. (Freud S.) (1756-1939) Avstriya nevroloqu, psixiatr
və psixoloqu. Psixoanalizin əsasını qoymuşdur. 1900-cü ildə ilk
dəfə sursuz və sıxışdırılmış seksual gərginlik haqqında
psixoanalizin əsas ideyaları haqqında «Yuxunun yorulması» işində
təsvir etmişdir.
Fallopio Q. (Fallopio G.) (1523-1562) italyan anatomu.
Eşitmə və müvazinət orqanı, həmçinin reproduktiv sistem sahəsində
apardıqları tədqiqat işlərilə məşhurdur.
Fik R. (Fick R.) alman alimi. 1870-ci ildə qanın dəqiqəlik
həcmini təyin etmək üsulunu hazırladı. Bu üsul orqanizmin vahid
vaxt ərzində qəbul etdiyi oksigenə, arterial və venoz qan arasında
oksigenin miqdarının müqayisəsinə əsaslanır.
Funk Kazimir (Funk K.) (1884-1967) polyak biokimyaçı- sı.
Əsas işləri qidalanma, vitaminologiya, hormonların bio- kimyası
sahəsində aparlımışdır. 1911 -ci ildə düyünün toxumundan Tiamin
amili aldı və titamin adını verdi. Sonralar o, həmçinin «hipov
taminozu» xarakterizə etdi.
Kovalevski Nikolay Osipov (1840-1891) əsas əsərləri tə-
nəffüsün fiziologiyası və qan dövranının tənzimi mexanizminin
öyrənilməsinə həsr edilmişdir.
Kif Ser Artur (1866-1955) Şotlandiya antropoloqu və
anatomu. Ürəyin aparıcı sistemi və ürək avtomatizmin əsas
mərkəzinin Kif və Flek düyünü olduğunu kəşf etmişdir.
Korotkov Nikolay Serqeyev (1874-1920) 1905-ci ildə arte-
546
downloaded from KitabYurdu.org
rial qan təzyiqini təyin etmək üsulunu kəşf etdi.
Kroq Şeek Avqust Stinberk (1874-1949) daniya fızioloqu.
Əzələ toxumasının kapillyarları qanla dolu, sakit vəziyyətdə isə
onun az bir hissəsi qanla dolu olur. 1920-ci ildə kapillyar qan
damarlarının mənfəzinin tənzimi sahəsində işinə görə Nobel
mükafatı aldı.
Kennon Uolter (Kennon W.) amerikan fızioloqu. O, ho-
meostaz haqqında «fizioloji proseslərin» öz-özünə tənzimi təlimini
yaratdı (1929). 1932-ci ildə «bədənin ağılı» (The Widson of the
body), hansı ki, hemeostazın avtomatik tənzim haqqında prinsipi
formalaşdırdı. Hemeostaz üçün simpato-adrenal sistemi əsas
mexanizmi kimi təsvir etdi.
Karlsson Arvid (1923) İsveç fızioloqu. 1950-ci ilin axırla-
rında heyvanla rezerpinin vasitəsilə dofaminin tükənməsinə nail
olduqdan sonra iradi hərəkətlər etmək mümkün olmadı. Həmin
heyvana dofominin sələfi L-DOFA-nm vurulması hərəkətdə olan
pozğunluğu aradan götürdü. O, dofaminin beynində miqdarını təyin
etmək yolu ilə dofaminin beyində ney- romediator rolu oynadığını
müəyyən etdi. 2000-ci ildə dofaminin hərəkətin tənzimində və həm
də onun çatışmazlığının Parkinson xəstəliyində rolunun kəşfinə
görə ona Nobel mükafatı verildi.
Kasl U. (1897-1979) amerikan həkimi. 1928-ci ildə ane-
miya xəstəliyində mədə potologiyalar əsas rol oynayır. Belə ki,
mədənin yarısının çıxarılmasından sonra bu xəstəlik daha çox
əmələ gəlir. O, mal konservini yeyib sonra qusaraq mayeni
permsioz, öd anemiyası olan xəstələrin qidasına qatıb onlara
yedirdikdən sonra onların sağalmasında mədənin rolunu göstərdi.
Kaslə görə bu xəstəliyin qarşısını almaq üçün mədədə iki amil
olmalıdır. Bunlardan biri qida ilə daxil olan (xarici amil), digəri
mədə şirəsində olur (daxili amil).
Kats Bernard (1911-2003) amerikan fızioloqu. 40-cı illərin
əvvələrində Ekklsin sinapsda oyanmanın ötürülməsinin elektrik
xarakterli olmasına qarşı çıxaraq, oyanmanın ney- rondan əzələyə
neyromediator asetilxolin vasitəsilə kimyəvi yolla verilir. Müəyyən
edildi ki, presinaptik nahiyədə bir qo-
547
downloaded from KitabYurdu.org
vuğun içində olan kvant mediatorda bir neçə min molekul ase-
tilxolin olur. 1967-ci ildə Ca
2+
-m presinaptik membranda keçi-
riciliyi artırdığı onun tərəfindən müəyyən edilmişdir. 1970-ci ildə
Bernard Kats İ.F.Eyler və D.Akseleroda sinapasda oyanmanın
humoral yolla verilməsinə aid olan kəşflərinə görə Nobel
mükafatına layiq görülmüşlər.
Langerhans Paul (1847-1988) alman alimi. İlk dəfə olaraq
1869-cu ildə mədəaltı vəzidə onun adı ilə adlanan adacıq- lar
(langerhans adacıqları) olduğunu kəşf etdi.
Landşteyner Karl (1868-1948) Avstriya hematoloqu. 1930-
cu ildə insanda qan qruplarının kəşfinə görə Nobel mükafatına layiq
görülmüşdür.
Levenhuk Antoni (1632-1723) holland təbiətşünası. Mik-
roskopun əsasını qoyanlardan biri. 270-300 dəfə böyüdən özü
tərəfindən hazırlanmış mikroskopla ilk dəfə olaraq eritrositlə- ri,
bakteriya, spermatozoidləri, ayrı-ayrı bitki və heyvan hüceyrələrini
müşahidə və təsvir etdi. 1922-ci ildə A.Leven- hukun latın dilində
«Təbiətin sirrinin açılması» («Arcana na- turedecta») kitabı çapdan
çıxdı.
Leqallua C. fransız tədqiqatçısı. 1812-ci ilə cərrahi yolla
beyni kəsməklə onurğalı heyvanlarda tənəffüs mərkəzinin uzunsov
beyində olduğunu isbat etdi.
Lumsden T. ingilis fizioloqu. 1960-cı ildə pnevmatoksik
mərkəzinin orta beyində yerləşdiyini isbat etdi.
Levi Otto (1873-1963) Avstriya fizioloqu. 1921-ci ildə
qurbağa ürəyində simpatik və parasimpatik sinirlərin sinapsla-
rında oyanmanın kimyəvi təbiətinin xarakterini açdı. O, boru
vasitəsilə izolə olunmuş iki qurbağa ürəyini əlaqələndirdi (A və B).
A-ürəyində parasimpatik, B-ürəyində simpatik sinirləri qı-
cıqlandırdıqda simpatik sinirin mayesinin digər ürəyin fəaliyyətinə
sürətləndirici və B-ürəyindən alman parasimpatik sinirin mayesinin
digər ürəyə ləngidici təsir göstərdiyini müşahidə etdi. Levi bu
maddələri (mayedə olan) vaqusstoff və simpat- custoff adlandırdı.
1962-ci ildə Levi, Deylom birlikdə oyanmanın kimyəvi ötürmə ilə
əlaqəsini kəşf etdiklərinə görə Nobel mükafatına layiq görüldülər.
548
downloaded from KitabYurdu.org
|