Maarif.
XX əsrin əvəllərində Azərbaycanda xalq təhsilinin inkişafını
əngəlləyən əsas amillərdən biri hökumətin bu sahəyə çox az vəsait ayırması,
digəri isə təhsilin daha çox rus dilində olması və ruslaşdırma məqsədinə xidmət
etməsi idi. Azərbaycanın görkəmli şəxsiyyətləri və maarifpərvər ziyalıları çox
ağır müstəmləkə şəraitində xalqımızda milli ideologiyanı formalaşdırmaq və
mənəvi dəyərlərimizi qoruyub saxlamaq üçün bütün mümkün vasitələrdən
istifadə edirdilər. Bu məqsədlə onlar milli məktəblərin açılmasına çalışır, milli
ruhda dərslik və proqramlar yazırdılar. Azərbaycan müəllimlərinin 1906-cı ildə
keçirilmiş I qurultayında yeni tipli məktəblərin açılması, icbari ibtidai təhsilə
keçilməsi, təhsilin ana dilində aparılması, ibtidai rus məktəblərində uşaqlara ana
dili və şəriət dərslərinin öyrədilməsi kimi çox mühüm tələblər irəli sürülmüşdü.
Şimali Azərbaycanda ibtidai məktəblərə nisbətən orta və natamam orta
məktəb şəbəkəsi çox məhdud idi. 1908-ci il məlumatına görə, Bakı və Gəncə
qubemiyalannda 8 orta məktəbdə (5 kişi, 3 qadın gimnaziyasında ) 5520 şagird
təhsil alırdı.
Çar hökumətinin 1912-ci il məktəb
Əsasnaməsinə görə şəhər
məktəbləri yuxarı sinifli ibtidai məktəblərə çevrilmişdi. İbtidai məktəbləri
bitirən şagirdlər yuxarı sinifli ibtidai məktəblərə daxil olaraq burada 4 il təhsil
almalı idilər.
Dini mövhumat üzündən qız uşaqlarını dünyəvi məktəblərə cəlb etmək
çox çətin idi. Ancaq dövrün ali ruhanilərindən Şeyxül - islam Axund
Əbdülsalam Axundzadə, Molla Məhəmməd Pişnamazzadə və başqaları yüksək
təhsil görmüş ziyalılar kimi əsl islam elikamlarına
əsaslanaraq hər bir
müsəlmanın təhsil almaq hüququnu müdafiə edirdilər. Vətənpərvər xeyriyyəçi
Hacı Zeynalabdin Tağıyevin 1901-ci ildə Bakıda ilk rus-müsəlman qız
məktəbini açdırması çox mütərəqqi hadisə idi. 1916-cı ildə yuxarı sinifli ibtidai
məktəbə çevrilən bu tədris ocağında 104 qız oxuyurdu. Bunun ardınca 1902-ci
ildə Gəncədə açılmış məktəbdə yalnız azərbaycanlı qızlar təhsil alırdılar.
XX əsrin əvvəllərində Şimali Azərbaycandakı məktəblərdə dərs
deyəcək azərbaycanlı müəllim kadrlarına böyük ehtiyac var idi. Qori
Müəllimlər Seminariyasının Azərbaycan şöbəsi bu ehtiyacı ödəmək iqtidarında
deyildi. Görkəmli maarifçimiz Firudin bəy Köçərli
Azərbaycan şəhərlərinin
birində belə bir seminariyanın açılmasının vacibliyini irəli sürmüşdü. 8 illik
yazışmalardan sonra nəhayət ki, hökumətin razılığı ilə 1914-cü
ildə Gəncədə,
1916-
cı ildə isə Bakıda Müəllimlər Seminariyası fəaliyyətə başlamışdı.
XX əsrin ilk onilliklərində dini təhsil müəssisələrinin sayı artmaqda idi.
1914- cü il məlumatına görə, Bakı və Gəncə quberniyalarında 800-dən çox dini
məktəb və mədrəsələrdə 16 min nəfərə yaxın şagird təhsil alırdı.
1917-
ci ildə Şimali Azərbaycandakı dünyəvi və dini təhsil müəssisələrində
birlikdə 100 min nəfərdən çox şagird oxuyurdu.
Elnu
Bu dövrdə Şimali Azərbaycanda elmi ictimaiyyət arasında
244
Həsən
bəy Zərdabi, Əhməd bəy Ağayev, Əli bəy Hüseynzadə böyük şöhrət
qazanmışdılar. Fransanın Sarbonna Universitetini bitirmiş Əhməd bəy Ağayevi
bir şərqşünas və ədəbiyyatşünas alim kimi təkcə Rusiyada deyil, Yaxın və Orta
Şərqdə, hətta Qərbi Avropada yaxşı tanıyırdılar.
Əvvəl Peterburq
Universitetində təhsil almış, sonra isə İstanbul Universitetinin hərbi tibb
fakültəsini bitirmiş və həmin universitetin professoru olmuş Əli bəy Hüseynzadə
elmi araşdırmaları ilə Şərq və Qərb ölkələrində böyük şöhrət qazanmışdı.
Fransanın Sarbonna Universitetini bitirmiş M.A.Şahtaxtinskinin əsərləri fransız
alimləri tərəfindən çox yüksək qiymətləndirilmişdi.
İbrahim ağa Vəkilov, Qafur Rəşad Mirzəzadə Rusiya coğrafiya elminin
inkişafı üçün böyük xidmətlər göstərmişdilər. Azərbaycan ədəbiyyatı tarixi
elminin əsası görkəmli Firudun bəy Köçərli tərəfindən qoyulmuşdu. Bu dövrdə
tarix elminin inkişafında Rəşid bəy İsmayılovun və Şeyx Həsən Mollazadənin
rolunu xüsusi qeyd etmək lazımdır. Mollazadənin Azərbaycan dilində yazdığı 4
cilddən ibarət "Tarixlərin ən yaxşısı" əsərində xalqımızın
tarixinin taleyüklü
məsələlərinə xüsusi diqqət yetirilmişdir.
Dostları ilə paylaş: