eshitganimizda biz o‘zga odam yetkazayotgan informatsiyani tushuncha shaklida qabul qilamiz, o ‘sha odamning ayni paytdagi his-tuyg‘ularini ham informatsiya shaklida qabul qilamiz. Endi she’rdan olingan parchaga o ‘tsak. Sh e’rni o ‘qishni boshlaganim izda birinchi satrdanoq o ‘quvchiga mahzunlik kayfiyati inadi, uning tasawurida uzoq vaqt qishlog‘idan ayro yurgan, endi qishlog‘iga qaytib mahzun kezinayotgan va hayot haqida o ‘ylarga ch o ‘mgan lirik qahramon gavdalanadi. 0 ‘quvchi o ‘sha o ‘t bosgan yoMlarni, ko‘milib boMgan so‘qmoqni ko‘radi, lirik qahramon bilan birga yoki o ‘zini uning o ‘rniga qo‘ygan holda o ‘sha so‘qmoqda kezadi, uning kechinmalarini qalbdan o ‘tkazadi. Ya’ni u yangi bir olamda — til unsurlari vositasida yaratilgan badiiy reallikda yashaydi. Badiiy reallik esa voqelikning oddiygina aksi emas, balki uning ijodkor qalbiyu ongida qayta yaratilgan aksi — badiiy obrazdir. Bu obrazda esa ijod onlarida shoir qalbida kechgan his-tuyg‘ularu o ‘y-fikrlar badiiy til vositasida muhrlandi, o ‘quvchini o ‘sha holatga olib kiruvchi tashqi bir manzara tasvirlandi. Boshqacha aytsak, ijodkor tasawurida yaralgan obraz badiiy so‘z vositasida moddiylashadi, shu bois ham badiiy til obraz yaratish vositasi sanaladi. Agar ilmiy, rasmiy va h.k. uslublarda yetkazilgan inform atsiya tushu nch alar orqali berilsa, badiiy asarda yetkazilayotgan informatsiya obrazli, hissiyotga yo ‘g ‘rilgan informatsiyadir. Demak, badiiy tilning belgilovchi xos (spetsifik) xususiyatlari obrazlilik (tasviriylik) va emotsionallik ekan.
