Shoiming mavjudlikning konkret masalasi - hayot va o'lim, inson taqdiri yoki fe’l-atvori, jamiyat va h.k. masalalar haqidagi mushohadasi asosiga qurilgan she’rlar intellektual lirika namunasi sanaladi. Intellektual lirikada birmuncha sokinlik, aytish mumkinki, birmuncha «sovuqqonlik» kuzatiladiki, bu unda aqlning hisdan ustunligi bilan izohlanishi mumkin. Masalan, A.Oripovning «Umr o'tib borar misoli ertak...», «Ona sayyora», «Nisbiylik» kabi qator she’rlari intellektual lirika namunasi sifatida ko'rsatilishi mumkin. Yuqorida aytganimizdek, ijroviy lirikada shoir o'zga shaxs ruhiyatiga kirib, o'zganing tilidan mushohada yuritadi, natijada o'sha o'zga shaxs she’rning lirik qahramoniga aylanadi. Bu haqda yuqoridagilarga shuni qo'shimcha qilish joizki, 60-yillardan boshlab, ayniqsa, 70-80-yillar she’riyatida tarixiy shaxslar tilidan yozilgan ijroviy she’rlarning ko'payishi kuzatiladi. Bu narsa, bir tarafdan, milliy o'zlikni anglashga intilishning boshlangani bilan, ikkinchi tarafdan, bu xil she’rlarning «so'z aytish»ga nisbatan kengroq imkoniyat yaratishi bilan izohlanishi mumkin. Masalan, X.Davron «Abulhay so'zi» nomli she’rida olis XY asrda yashagan musawir Abulhay ruhiyatiga kiradi va uning tilidan yolg'onga asoslangan san’at, hayotni bejab ko'rsatadigan san’at haqidagi fikrlarini izhor qiladi, ijod erkinligi masalasini ko'ndalang qo'yadi. Shunindek, Rauf Parfming «Muktibodh», «Turkiston yodi», U.Azimning «Brut» she’rlarida ham tarixiy shaxslar ruhiyatiga ko'chish holati kuzatiladi. Hozirgi o'zbek she’riyatida tavsifiy lirika namunalari ham ancha keng tarqalgan. Tavsifiy lirikada epik unsurlar salmog'i nisbatan ustun, biroq tavsiflanayotgan, tasvirlanayotgan narsalar zamirida hamisha
