asarlarni ikkiga: avtopsixologik va ijroviy lirikaga ajratamiz. Avtopsixologik lirika deganda lirik qahramon bilan shoir shaxsiyati mos tushgan, ikkalasi bir-biriga yaqin bo'lgan she’rlar tushuniladi. Ya’ni avtopsixologik she’rlarda shoir o'z qalbiga murojaat qiladi, o'z- o'zini ifodalaydi. Agar avtopsixologik lirikaga mansublik uchun shoir shaxsiyati va lirik qahramon orasidagi yaqinlik(aynan moslik emas)ni kifoya deb qarasak, u holda lirik asarlaming aksariyati avtopsixologik xarakterga egaligi ma’lum bo'ladi. Shoir shaxsiyati bilan lirik qahramonning mos tushmasligi ochiq ko'rinib tuigan she’rlami ijroviy lirika deb yuritamiz. Bu xil she’rlaming ijroviy lirika deb nomlanishiga sabab shuki, ularda shoir o'zga shaxs ruhiyatiga kiradi, go'yo uning rolini o'ynaydi va asarda uning qalbini suratlantiradi. Shuni yodda tutish lozimki, mazmun jihatidan ajratiluvchi janrlar (falsafiy, ishqiy, siyosiy va h.k.) bularning har biriga birdek singishib ketaveradi (ya’ni avtopsixologik lirika ham, ijroviy lirika ham mazmunan falsafiy, ishqiy, siyosiy va h.k. bo'laverishi mumkin). Ma’lumki, lirik asarlar asosan she’riy nutq shaklida yoziladi, biroq «she’riy asar» va «lirik asar» tushunchalarini bir-biridan farqlash joiz. Sababki, badiiy adabiyotda she’riy yo'lda yozilsa-da lirikaga aloqador bo'lmagan asarlar ham mavjud. Shuningdek, lirik asar odatda hajmining kichikligi, vaqt hissining «hozir»ligi, asosan monologik nutq shakliga va ko'proq konfliktning ichki turiga (boshqa konflikt turlari genetik jihatdan ta’sir qilgani uchun asarda juda kam ifodalanadi, ifodalanganda ham bilvosita namoyon bo'ladi) egaligi kabi xususiyatlar bilan ajralib turadi. Lirik turdagi asar ham, tabiiyki, boshqa adabiy turlarga xos
