İyirmi dördüncü fəsil
HƏR NÖVDƏN QOġUN SAXLAMAQ HAQQINDA
Bütün ordu bir növdən olsa, onda təhlükə törəyər, ciddi səy göstərməz,
pozğunluq yaradarlar. Hər tayfadan qoĢun saxlanmalıdır. Belə ki, iki min deyləmli
və xorasanlı sarayda olmalıdır. Çatmasalar əlavə etmək olar, bəziləri gürcü, ya pars
Ģəbankarları da ola bilər, çünki bunlar yaxĢı adam olurlar.
Hekayət. Sultan Mahmudun adəti belə imiĢ ki, hər tayfadan qoĢun
saxlarmıĢ. Məsələn, türk, xorasanlı, ərəb, hind, deyləmi, quri, səfərə çıxdıqda,
yürüĢ etdikdə hər gecə hər tayfadan keĢikçi təyin edərdi. Hər tayfanın düĢərgəsi də
göz qabağında olardı. Səhərə qədər heç bir tayfa o birisinin qorxusundan
tərpənməyə belə cəsarət etməzdi. Müharibə günü olsa idi hər tayfa öz heysiyyətini
qorumaq üçün ürəklə vuruĢardı, istəməzdi desinlər ki:"filan tayfa döyüĢdə süstlük
göstərdi". Hamı çalıĢardı ki, bir-birindən üstün olsun‖.
DöyüĢçülər arasında belə bir ənənə yarandıqda hamısı qəhrəmanlıq
göstərib Ģöhrət qazanmağa çalıĢırlar, silaha əl atdılarmı, düĢmən ordusunu
darmadağın etməyincə addım geri qoymazlar. Elə ki, ordu bir dəfə, iki dəfə qələbə
çalıb düĢmənə üstün gəldi, ondan sonra belə ordunun yüz atlısı düĢmənin min
atlısını vecinə almaz, heç nə bu müzəffər orduya müqavimət göstərə bilməz,
ətrafda olan qoĢunların hamısı bu Ģahın qoĢunlanndan qorxub itaət edər.
İyirmi beşinci fəsil
HƏR TAYFADAN SARAYDA GĠROV QOġUN SAXLAMAQ
HAQQINDA
Ərəb, kürd, deyləm, rum əmirləri və itaətdə olan bütün Ģəxslərə demək
lazımdır ki, hərəsi oğlundan, qardaĢından birini saraya göndərsin, bunların ümumi
sayı heç bir vaxt beĢ yüzdən az olmamalıdır. Bir il tamam olduqda onların əvəzinə
baĢqaları gəlməli, bunlar isə öz yerlərinə qayıtmalıdırlar. Əvvəl gəlməyincə bu
adamları buraxmaq olmaz. Beləliklə, girovun qorxusundan heç kəs Ģaha qarĢı
üsyan edə bilməz. Deyləmlilər, dağlılar, təbəristanlılar, Ģəbankarələr və bu kimi
tayfaların iqtaları, bir parça çörəkləri vardır, ona görə onlardan beĢ yüz adam
sarayda saxlanılmalıdır ki, ehtiyac olduqda saray döyüĢçüsüz qalmasın.
Dostları ilə paylaş: |