139
Yuxuydu
dünyada dərdi-sərimiz,
Dağ idi arandan qaçan yerimiz.
Odur, orda qalıb
ocaq yerimiz,
Gözümdə oynayan ocaqlar hanı?
Dağlar o dağlardır, o çağlar hanı?
Sallanıb gələrdi bulağın üstə,
O yanağı lalə, dodağı püstə.
Biz də boylanardıq qulağı səsdə,
Hanı, o əvvəlki “qoçaq”lar hanı?
Dağlar o dağlardır, o çağlar hanı?
HƏYAT NƏĞMƏSİ
Sən
doğulan şəhər birdi,-
Şəhərlər o qədərdi ki...
Mən boğulan qəhər birdi,-
Qəhərlər o qədərdi ki...
Biz yaşında
nəsil birdi,
Nəsildə kök, əsil birdi.
Biz
yaşayan əsr birdi,-
Əsrlər o qədərdi ki...
Səni mən
tək duyan birdi,
Mənə sən tək həyan birdi.
İkimizə dünya birdi,-
Dünyalar o qədərdi ki...
