Əfrahim hüseynli

NƏ VAR, NƏ YOX?! 
   
“biri vardı, biri də... itmişdi”. 3 yaşlı Ziyanın 
dediklərindən. 
   
Həyatın rəngi sarıdı, 
Ömür – ölümə sarıdır... 
Hər “yox”un, “yoxdan” varıdı 
–nə var, nə yox?! 
   
 

---

178 
 
Əlim əlinə çatacaq, 
Adım dilinə yatacaq... 
Yuxum gözünü tapacaq; 
–nə ac, nə tox?! 
   
Yol gedib yolu gətirər, 
Boz bulud – dolu gətirər. 
Verən əl dolu gətirər; 
–nə az, nə çox?! 
   
   
HƏYAT BAZARLIĞI 
   
Saçlarımı vaxt darağı 
Daradı-bivaxt daradı. 
Axır ki, çıxdım qaradan 
Saqqalın ağaran vaxtı. 
   
Görən neçə gecəm qalıb 
Ömrümün bu üzündə?! 
Neçə səhər açasıyam 
Dirigözlü gözümlə. 
   
Zaman yenə oyun qurub, 
Öz-əlinə oynayır. 
Əvvəl yorur, əldən salır, 
Sonra əlindən salır. 
   

---

179 
 
Ömrün içindəki ölüm– 
Hər addımbaşı bir tələ. 
İndi nə gecik, nə tələs, 
Ömür sür “ölə-ölə”.... 
   
   
PRELÜD 
   
Başlanğıc.. Yayın sonu... 
ağaclar soyunub donunu... 
hər yan sarı üzüntü... 
Qəfil telefon zəngi... 
dəstəyin o başında 
tanış bir səs: 
“Gəl...” – deyir, 
“gəl, unutduğun gəncliyi apar... 
gəl öyrən sevməyi, 
baxmadan görməyi, 
qaranlıqda günəşi 
–necə gözləməyi öyrən, 
Sevməyi öyrən” – deyir... 
SON.. Xəbərin varmı? – 
sarı çiçəklərin sarısından 
ayırmaq olarmı 
–ac arını?