Гядим дювр вя орта ясрляр Тарих вя онун проблемляри, №4 2010 6 Möhsün İsfahani Şah Səfi dövründə Hind elçisi Səfdər xanın da mehmandarı olmuşdu. Hind
səfirliyinin xərci üçün müəyyən məbləğ pul da ayrıldı. Mirzə Möhsün İsfahani Yəzd yolu ilə hərəkət
edib Təbəsə gəldi və burada Hind elçisini qarşıladı. Arslan bəy də Təbəsə çatdıqdan sonra elçilik
mehmandarın müşaiyyəti ilə İsfahana yola düşür. Elçi II Şah Abbasın qəbulunda olarkən Hind
hakiminin dostluq əlaqəsi yaratmaq barədə arzularını ona çatdırdı (4,40). Şah Cahanın məktubunda II
Şah Abbasa hakimiyyətə keçməsi münasibəti ilə təbrik əks olunmuşdu. Həm də Şah Cahan II Şah
Abbasa ehtiyacı olarsa, köməyini də təklif edirdi. II Şah Abbas da çox diplomatik hərəkət edib Hind
elçisini yüksək səviyyədə qarşılamış və hətta onlarla öz elçisi Otar xanı Dehliyə göndərmişdi (4,41; 5,
169; 3, 103).
Şah Cahan II Şah Abbasla diplomatik əlaqələri genişləndirib, sülh və dostluq münasibətlərini
möhkəmləndirib, Səfəvi dövləti tərəfindən sərhədlərinin təhlükəsizliyinə təminat alıb, Türküstan
dövlət başçıları arasındakı çəkişmədən istifadə edərək burada yeni torpaqlar da ələ keçirmək istəyirdi.
Molla Kamal Moğollar tərəfindən Bəlxin tutulması haqda yazır ki, h. 1055(1645) –ci il 26
comadiyossanidə Moğol hökmdarı Şah Cahanın oğlu Muradbəxşin ordusunun Nəzər Məhəmməd xana
kömək üçün Türküstana göndərməsi haqqında xəbər Səfəvi sarayına çatdı. Bu zaman Nəzər
Məhəmməd xanın özü hakimiyyəti ondan qəsb etmək istəyən oğlu Əbdüləzizə qarşı Moğollardan
kömək istəmiş, ancaq Moğol ordusu Bəlx hüduduna çatdıqda, qəflətən hücum edib şəhəri ələ
keçirmişdilər. Belə bir vəziyyətdə Nəzər Məhəmməd xana yalnız Səfəvi dövləti kömək edə bilərdi.
Elə buna görə o, hərbi yardım almaq məqsədilə Səfəvi dövlətinə yola düşməyi qərara aldı. Bu xəbər II
Şah Abbasa çatdıqda eşikağasıbaşı Mehdiqulu xan və nazir Əli bəyə tapşırıldı ki, Nəzər Məhəmməd
xanı Məşhəddə qarşılasınlar (3, 104). Bu vaxt Şah Cahanın da iki elçisi Səfəvi sarayına yola
düşmüşdü. Onlardan biri Mirəziz idi ki, Nəzər Məhəmməd xandan öncə Səfəvi dövlətinə gəlib
Moğolların Bəlx savaşını Səfəvilərə çatdırdı. İkinci səfir Arslan bəy isə II Şah Abbasa Moğolların
qələbə xəbərini gətirmişdi (5, 169).
Riyazülislama görə Nəzər Məhəmməd xan Səfəvilər sarayında yaxşı qarşılansa da, Moğol
dövlətinə qarşı ona hərbi yardım göstərilməsi barədə danışıqlar baş tutmadı. Nəzər Məhəmməd xana
hərbi yardımdan imtina edilməsi, sözsüz ki, özbəklərin Xorasana vaxtaşırı hücumları və Səfəvilərin
Moğol dövləti ilə münasibətləri pozmaq fikrində olmamalarından irəli gəlirdi. Nəzər Məhəmməd xan
Səfəvi məmləkətini çox narazı halda tərk etdi (5, 71). Ancaq Məhəmməd Tahir Vəhidin yazdığına
görə II Şah Abbas Nəzər Məhəmməd xana hərbi yardım göstərməyi vəd etmiş və hətta Xorasanda bu
məqsədlə hərbi səfərbərlik də keçirilmiş, ancaq bütün bunları eşidən bir çox türkmən, özbək tayfa
əmirləri Nəzər Məhəmməd xana tabe olduqları üçün Səfəvi qoşunu Türküstan sərhədini keçməmişdi
(4, 40). Bu zaman Səfəvi sarayındakı Moğol səfirlərinin əsas məqsədi Hindlə Turan arasında gedən
müharibədə Səfəvi dövlətinin bitərəf qalmasına nail olmaq idi. Səfirlər Səfəvi sarayında yüksək
səviyyədə qarşılanmışdılar. Daha çox Cannesar xana ehtiram göstərilmişdi. Şah onu Moğol-Türküstan
savaşlarında bitərəf qalacağına əmin edib 1647 –ci il dekabr ayında Dehliyə yola saldı. Şah Arslan
bəydən göndərdiyi məktubunda Şah Cahana özbəkləri tam zəiflətmədən Turanın işlərinə müdaxilə
etməyin çətin olacağını bildirir və Nəzər Məhəmməd xanın Məkkəyə deyil, Bəlxə yola düşdüyünü
yazırdı. Ancaq bu zaman Moğollar su qıtlığı, havanın dözülməzliyi, döyüş xərclərinin ağır olması ilə
əlaqədar Bəlxi tərk etməyə məcbur olmuşdular (3, 104-105; 5, 170, 171).
II Şah Abbasın hakimiyyətinin ilk illərində Səfəvi-Moğol dövlətləri arasında münasibətlərin
normal olmasına baxmayaraq, Moğolların Qəndəharı tutması Səfəvi dövlətinin hərbi-siyasi nüfuzuna
böyük zərbə vurmuşdu. II Şah Abbasın hakimiyyətinin əvvəllərində baş vəziri Sarı Tağı Qəndəharı
geri almaq üçün hərbi hazırlığa başlasa da, o, bu məsələdə uğur qazanmamış, əksinə hakimiyyətdə öz
mövqeyini möhkəmləndirmək cəhdləri də rəqibləri tərəfindən qətli ilə başa çatmışdı. I Şah Abbasın
vaxtında adi vəzir olan Xəlifə Sultan 1645 –ci ildə vəziri əzəm vəzifəsinə yüksəldi. II Şah Abbasın
hakimiyyətinin ilk illərindəki daxili çəkişmələr dövləti zəiflətmiş və onun fəal xarici siyasət aparmaq
imkanlarını məhdudlaşdırmışdı. Bu zaman Səfəvilərə həmsərhəd olan Moğol dövləti isə özünün ən
qüdrətli dövrünü yaşayırdı. Lakin çox çəkmədi ki, Moğol dövlətinin də hərbi –siyasi nüfuzu zəiflədi.
Əfqan tayfaları və ölkənin şimal qərb sərhədlərində özbəklərin fəallaşması, Moğolların Bəlxdən geri