Haqida rivoyat-qissa

Xurshid Davron. Amir Temur o‘g‘lining o‘limi haqida rivoyat.
t.me/e_kutubxona
— Allohniing mo‘jizasi, Xudovandi karimning marhamatiga erishgan
Amir Temurman, — dedi sohibqiron har bir so‘ziga alohida urg‘u
berib.
— Har bir bandaning dunyoga kelishining o‘zi Alloh mo‘jizasi,
Xudovandi karimning marhamatidir, — dedi chol.
Amir Temur «rost aytding» degandek bosh silkib, cholning so‘zini
ma’qulladi. Ammo o‘sha zahoti yodiga o‘g‘li tushdi-yu, lablari
mahkam qisildi.
— O‘g‘limga nima bo‘lganini bilasanmi? – deb sekin so‘radi
Sohibqiron. Ammo uning ovozini sukunat quchgan shohchodirda
o‘tirgan hamma eshitdi.
— Kecha qal’ada bir yigitni qatl etdilar. Uning ko‘z-qoshi senikiga
o‘xshardi. O‘sha yigit o‘g‘lingmi? – dedi chol savolga savol bilan.
— Sen aytgan yigit o‘g‘limmi, o‘g‘lim emasmi, men hali bilmayman.
U tirikmi, o‘likmi, bundan ham bexabarman, — dedi Amir Temur.
— Yigit taxminan yigirma yoshda edi, — dedi chol.
— Ha, o‘g‘lim yigirmaga chiqqan edi, — dedi Sohibqiron.
— Uni sening kelishing arafasida tongda qatl etishdi, — dedi chol.
— O‘sha yigitni qanday o‘ldirishdi, so‘ylab ber, — dedi Amir Temur.
— Uni qal’a o‘rtasidagi maydonda qatl etishdi. O‘sha sen mening
o‘g‘limni qatl etgan supada…
CHol bu gapni aytib to‘xtadi. Amir Temur birdan yolg‘izlikda qiynab,
ko‘pchilik orasida uni tark etadigan og‘riq yana dilida uyg‘onganini
sezdi. Bu safar og‘riq har safargidan kuchlioq edi. U bor irodasini
to‘plab, dilidagi azob yuzida zohir bo‘lmaslik yo‘lini tutdi. CHoldan
boshqa biror kishi jahonni qo‘rquvda tutgan inson dilida qanday azob
uyg‘onganligini sezmadi.
-Tong mahali edi, — deb nihoyat gapini davom etdi chol. –
Mashriqdan chiqqan quyosh charaqlab tursa-da, mag‘rib tomondagi
oy hali botib ulgurmagan edi.
— Uni qanday o‘ldirdilar? – deya toqatsizlandi Amir Temur.

---