114
boradi.
Bunda jamoalarning tur tarkibi, undagi munosabatlar, yashash
sharoitlari o’zgaradi. Natijada, biotsenoz o’zining o’tmishdoshidan son va sifat
jihatdan farqlanishi ro’y beradi. Ekotizimlarning vaqt o’tishi bilan birining
ikkinchisi bilan almashishi hodisasi
ekologik suktsessiya deb nomlanadi.
Jamoalarda davriy-tsiklik o’zgarishlar ro’y berishi mumkin. Hayvonlar
hayotidagi kunlik va mavsumiy o’zgarishlar jamoalarda ham o’z
ifodasini
topadi.
Ekologik o’zgarishlar uch guruhga bo’linadi: a) degradatsion, b) allogen,
v) avtogen o’zgarishlar.
Degradatsion o’zgarishlar turli vaqt oralig’ida sodir bo’lishi mumkin.
Barcha tirik organizmlarning qoldiqlari va jasadlari erga tushib
mikroorganizmlar ta’sirida mineral qoldiqqa aylanadi. Bu jarayoning
borishida ketma-ket bir necha geterotroflar ishtirok etadi, shuning uchun bu
o’zgarishni
geterotrof suktsessiya deb ham nomlanadi. Geterotrof o’zgarish,
resursni to’liq o’zlashtirilishi va minerallanishi bilan xotima topadi. Masalan,
tog’-o’rmonlari yoki daraxtzorlar tagiga tushgan barglar,
shox-shabbadan
iborat to’shamaning qalinligiga bog’liq. To’shama ostida chirish boshlangan
bo’lsa, yuzasida bu jarayon dastlabki bosqichda bo’ladi. To’shamada bir necha
turga mansub zamburug’lar ketma-ket yashaydi, zamburug’lar faoliyati
tugallangan qavatda tuproq kanalari uchun qulay sharoit yuzaga keladi. Ular
o’zlashtirib parchalagan qoldiq boshqa hayvonlar yashashi uchun qulaylik
tug’diradi. Bir yil o’tgandan so’ng to’shamaning
chuqur qatlamlarida
dumoyoqlilar, kanalar, chuvalchanglar va boshqa umurtqasizlar ko’plab
ko’payadi. Shu ketma-ketlikda davom etgan suktsessiya jarayoni yillar
davomida ro’y beradi. Suktsessiya jarayonida hosil bo’lgan organik va mineral
moddalar tuproq bilan aralashib, uning unumdorligini oshiradi.
Organizmlarning qoldiqlari (chiqindilari, jasadlari, barg va boshqalar) erga
tushib jadal degradatsiyalanmaydi, aksincha yangi
yashash joyini vujudga
keltiradi. Qoldiqlarni turli o’troq organizmlar egallab olib yashay boshlaydi.
Ma’lum muddat o’tgandan so’ngina shu joyda boshqa yo’nalishdagi
o’zgarishlar sodir bo’lishi mumkin.
Avtogen o’zgarishlar biologik jarayonlarning mahsuli bo’lsa, allogen
suktsessiyalar tashqi geofizik va kimyoviy sharoitlarni o’zgarishi natijasida
ro’y beradi.
115
Allogen o’zgarishlar natijasida, jumladan,
suv havzalarning quyi
oqimlarni loyqa bilan to’lishi, botqoqliklarni qurib borishi bilan ular o’rnida
o’simliklar qoplami shakllanadi. Daraxt va butalar uchun qulay sharoit
yaratiladi. Allogen o’zgarishlar abiotik omillar (loyqa, ta’siri va boshqalar)ga
bog’liq amalga oshadi.
Jamoalarning asta-sekin o’zgarishlari natijasida bir jamoa ikkinchisi
bilan almashinadi. Bunday o’zgarishlarning sababi jamoaga uzoq vaqt
davomida tashqaridan ma’lum yo’nalishidagi omilning ta’siri natijasidir.
Ekotizimlardagi bunday almashinish
avtogen o’zgarish deb ataladi.
Avtogen
suktsessiya birlamchi va ikkilamchi bo’lishi mumkin. Suktsessiya o’simlik va
hayvonlardan butunlay holi bo’lgan joylardan boshlansa, birlamchi
o’zgarishlar kelib chiqdi. Muhit sharoitlarining o’zgarishi bilan bir jamoaning
ikkinchisi bilan almashinishi
ikkilamchi suktsessiya hisoblanadi.
Jamoaning birlamchi shakllanishi qurib qolgan ko’l va dengiz o’rnida,
qumli yotqiziqlarida, yalang’och qoyalar va qoyatoshlarda, tosh-shag’alli
joylarda kuzatiladi.
Bu joylarda dastlabki, tasodifiy kelib qolgan urug’lardan
ungan o’simliklar yashaydi, keyinchalik hayoti o’simliklar bilan bog’liq
hayvonlar jamlanadi. Umuman, birlamchi suktsessiyada dastlabki bosqich,
guruhlanish va jamoaning barqaror shakllanish davrlari kuzatiladi.
Jamoalardagi ikkilamchi suktsessiyalar tashqi muhitning, yashash sharoitining
asta-sekin yoki keskin o’zgarishlari natijasida sodir bo’ladi.
Iqlim, tuproq, tirik organizmlar va antropogen omil jamoalarga ta’sir
etishi
mumkin.
Masalan,
yangi
erlarning
o’zlashtirilishi
bilan
agrotsenozlarning shakllanishi ikkilamchi suktsessiya natijasida hisoblanadi.
Tabiatdagi turli falokatlar va halokatlar (er silkinishlari, vulqonlar harakati,
to’fonlar, yog’inlar va boshqalar) natijasida
jamoalarning almashinishi,
turlarning nobud bo’lishi va keyinchalik asta-sekin tiklanishi kuzatiladi.
Jamoadagi o’zaro tashqi muhit bilan bo’lgan munosabatlarning
uyg’unligi davri
klimaks deb nomlanadi. Jamoaning klimaks davri nisbiy bo’lib,
jamoadagi tashqi ichki omillar ta’sirida buzilishi mumkin.