“İnklüziv sinifdə təlimin təşkili” mövzusunda ixtisasartırma proqramının Oxu m aterialı

Əlilliyə sosial yanaşma 

Y
alnız əlilliyi olan uşaqlar deyil, bir çox uşaqlar məktəbdə öyrənərkən çətinliklərlə 
üzl
əşirlər; 

Bu ç
ətinliklər təlimi yaxşılaşdırmaq üçün istifadə edilən üsullara işarədir; 

Aparılan dəyişikliklər bütün uşaqlar üçün təlim şəraitinin yaxşılaşdırılmasına səbəb 
olmalıdır; 

Mü
əllimlərin fəaliyyətinin inklüziv olması üçün əlilliyi olan uşaqlarla ayrıca məşğul olmaq 
üçün müt
əxəssislər cəlb etmək əvəzinə onların peşəkarlıq səriştəsi inkişaf etdirilməlidir; 

Əlilliyi olan uşaq problem deyil. Əksinə, uşağın təhsil ehtiyaclarına cavab vermədiyi üçün 
m
əktəb problem hesab edilir və uşağın ehtiyaclarına uyğun olmaq üçün adaptasiya 
olunmalıdır.  
 
 
Ümumi n
əticə: bütün uşaqlar çətinliklər ilə üzləşir və ya müəyyən məqamda təlim 
ehtiyacları olur, eyni əlilliyə malik uşaqların eyni təlim ehtiyaclarının olması şərt deyil. 
 
 

---

10 
2.2. Dam
ğalanmanın mənfi təsirləri
D
amğalama həm mənfi, həm də müəyyən dərəcədə faydalı ola bilər. Uşağın diaqnozunu 
bilm
ək məktəbdə onun ehtiyac duyğuğu dəstəyi almasını təmin etməkdə müəyyən dərəcədə 
faydalı ola bilər. Lakin damğalama mühitin və sosial proseslərin yaratdığı maneələri nəzərə 
almadığı üçün uşağın məktəb həyatına mənfi təsir edir.  
Biz 
əlilliyi olan uşağı tibbi diaqnozla damğaladıqda onun ehtiyacı olan dəstək barədə stabil 
fikir yaradırıq. Damğalama problemi ondan ibarətdir ki, bəzən eyni diaqnozlu uşaqlara eyni dəstək 
t
ələb olunmur. Damğalama uşağın məhdudiyyətinin sabit olmadığını və zamanla dəyişə biləcəyini 
n
əzərə almır. Biz hamımız yaşlandıqca müəyyən məhdudiyyətlər qazana bilərik. Damğalama,
h
əmçinin şəxsin güclü cəhətlərini və istedadını nəzərə almır. Bütün uşaqlar məktəbdə iştirak edə, 
qarşılıqlı ünsiyyətdə ola, öyrənə və mühitə uyğunlaşa bilərlər. Şəxsin məhdudiyyətinə görə 
damğalanması bizi onun qabiliyyətlərini, istedadını və istəklərini öyrənməkdən çəkindirə bilər.