"İqtisadiyyatı güclü olan dövlət hər şeyə qadirdir". "Biz neft kapitalını insan kapitalına çevirməliyik"
THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES
Yüklə 8,12 Mb. Pdf görüntüsü
|
- Bu səhifədəki naviqasiya:
- 1.1 Trilemma hipotezinin para politikası açısından önemi
- THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 55
- THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 56
- HARM OR CHARM NON-TARIFF MEASURES AND SUSTAINABLE DEVELOPMENT Said Jafarli
- THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 57
- THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 58
|
THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 54 26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan Meydana çıkan dengeyi göstermek için öncelikle ülkede sabit döviz kuru rejimi ve sermayenin yüksek hareketliliğinin (mobilite) mevcut olduğunu düşünelim. Bu politika bileşimi trilemma üçgeninin sağ taraftan bakıldığında iki tarafını gösteren çifte uygun gelir. Yerli ve yabancı devlet tahvillerinin replasman oldukları durumlarda iç faiz oranı yabancı faiz oranına eşittir. Eğer Merkez Bankası para arzını artırarsa iç faiz oranları üzerinde başlayan baskı yüksek getirili yabancı tahvillerin alımına, yerel tahvillerin ise satışına yol açar. Böyle bir durumun etkisi sonucunda Merkez Bankası yabancı para birimine aşırı taleple karşı karşıya kalır. Diğer yandan da yerel para biriminin aşırı arzı oluşur. Sabit döviz kuru rejiminde Merkez Bankası ekonominin yabancı paraya olan talebini karşılamak için resmi döviz kuruna göre döviz piyasasına müdahale etmelidir. Bu süreçte Merkez Bankası yerel para birimini piyasadan çekiyor, yabancı para birimini satarak onun arzını artırmaya çalışıyor. Sonuçta Merkez Bankası para arzı üzerinde kontrolu kaybediyor, başka bir ifadeyle, Merkez Bankası para arzını kendi istediği gibi bağımsız şekilde değil, döviz piyasasının şart ve koşullarına uygun olarak yönetir ve sonuç itibarı ile, temel hedefi olan fiyat istikrarının sağlanması ve enflasyon hedeflemesinden yoksun kalır. Böylece, sabit döviz kuru ve sermaye hareketliliği politika bileşimi altında bağımsız para politikasından vazgeçiliyor. Açık piyasa işlemi sadece Merkez Bankasının yerli ve yabancı varlıklar arasındaki denge bileşimini değiştirir, para tabanına ve yerel faiz oranını ise etkilemez [1]. Küçük açık ekonomiler için finansal entegrasyonu koruyarak Merkez Bankası parasal bağımsızlığının restorasyonu ve sabit döviz kurundan vazgeçilmesi arzulanan durumdur. Dalgalı kur rejiminde yerel para arzının artırılması ülkede faiz oranını düşürmekte, bu ise yüksek gelir elde edilmesi amacıyla sermayenin dışa akımını gerçekleştirmektedir. Başlangıçta yabancı paraya olan aşırı talep döviz kurunun düşmesine sebep olmaktadır. Bu durumda, dalgalı kur rejimi altında sermayenin serbest hareketliliği ülkede para politikasının güçlü ve etkili olmasına yol açmaktadır. Yüksek para arzı faiz oranını düşürmekte, bunun üzerinden yerel yatırımların artırılması yerel para birimini zayıflatmakta ve ekonomini net ihracat hesabına genişletmektedir. Bu politika bileşimi trilemma üçgeninin sol ve aşağı taraflar çiftinin ilişkisi gibi karakterize edilir, fakat parasal bağımsızlığa ulaşmak için sabit döviz kurundan vazgeçmek gerekmektedir [5]. Küçük açık ekonomilerde parasal bağımsızlığı yeniden başlatmak için üçüncü alternatif yol ise finansal entegrasyondan vazgeçerek, sabit döviz kurunu ve bağımsız para politikası uygulamasını seçmektir. Finansal entegrasyondan vazgeçmek yerli ve yabancı tahviller arasındaki alım satımı önler ve böylece yerli ve yabancı faiz oranları arasındaki ilişki kaybolur. Para politikası aynen kapalı ekonomideki gibi çalışır, kısa dönemde Merkez Bankası para arzını yönetiyor ve para artışı yerel faiz oranlarını düşürüyor. Bu politika bileşimi trilemma üçgeninin sol ve yukarı taraflar çiftine denk gelmektedir ki, buna da sadece kapalı finans piyasasında, dolayısıyla, serbest sermaye hareketlerinin olmadığı ortamda ulaşmak mümkün olur. 1.1 Trilemma hipotezinin para politikası açısından önemi 2008-2009 yılları arasında Amerika Birleşik Devletleri'nde başlayan küresel mali krizin dalgaları çok kısa zamanda diğer ülkelere yayılmıştır. IMF'nin verilerine göre, 2009 yılında ABD, tüm Avrupa Birliği ve Japonya'da İkinci Dünya Savaşı döneminden beri o zamana kadar gözlemlenmeyen olumsuz ekonomik büyüme yaşanmıştır. Gelişmiş ve gelişmekte olan ülkelerin ekonomik büyümeleri 2009 yılında 2007 yılına kıyasla %8.3`den %1.7'e inmiştir. Bu durum, ayrıca Asya'nın yeni sanayileşmiş ülkelerini de teğet geçmemiş ve bu ülkelerin ekonomik büyüme oranı 2009 yılında %2,4 'e kadar gerilemiştir. Sadece Asya'nın nisbi olarak gelişmiş ülkeleri - Çin ve Hindistan'da ekonomik büyüme oranları sırasıyla %7.5 ve %5.4 oranında gerilemiştir. Görüldüğü gibi, ülke ekonomileri 1930'ların Büyük kriz yıllarından beri en büyük ekonomik krizle karşı karşıya kalmışlardır [2]. Bu kriz sonrası ekonomistler ve politikacılar ortaklaşa olarak uluslararası parasal sistemin geleceği konusunda müzakerelere başladılar. Birçok ülke politikacıları için asıl sorun, mevcut uluslararası parasal sistemin ABD dolarına bağımlı olmasıydı. Çünkü krizin merkez üssü olan ABD'nin para birimi halen uluslararası rezerv para birimi olarak kullanılmaktadır. Son 20 yılda belirgin derecede hızlı tempoda büyüyen güçlü Çin ekonomisi, mevcut uluslararası finans sistemindeki önemini artıran güçlü ekonomilerden biri olmuştur. Doların dominant olmasını eleştrimesine ve kriz dolayısıyla ABD'yi sorumlu tutmasına rağmen, Çin'in kendisi büyük miktarlarda dolar rezervlerine sahiptir. Çin'in 3 trilyon dolarlık dış rezervi vardır. Bu da dünya çapında tüm döviz rezervlerinin % 30'unu oluşturmaktadır ve onun da 2/3-si ABD doları cinsindendir [3].
THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 55 26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 2008-2009 yılındaki küresel mali kriz, doların ardından ikinci en büyük uluslararası para olan Euro'nun da borç krizine girmesine ve itibarının zedelenmesine yol açmıştır. ABD ekonomisinin kendisini toparlaması geç olmasına rağmen, dolar ve euro'nun yerini doldurabilecek başka bir alternatif uluslararası para biriminin olmaması, yabancı yatırımcıların zorunlu olarak ABD dolarını tek güvenli döviz olarak tercih etmelerine sebep olmuştur. ABD krizin merkezinde olmasına rağmen bir çok avantajını korumuştur. Buhran yıllarında, FED`in gerçekleştirdiği yumuşak para politikası sermayenin ABD'den çıkarak Brezilya, Rusya, Hindistan ve Çin gibi ülkelere akmasına yol açmıştır ki, bunun da sonucunda bu ülkelerde ekonomik büyüme ivme kazanmıştır. FED`in uygulamış olduğu yumuşak para politikası Çin gibi ülkelerin uluslararası rezervlerinin artması ile sonuçlanmıştır. Sonuç itibarı ile, Uluslararası döviz sistemi Triffin dilemmasıyla karşı-karşıya kalmıştır. 1960'lı yıllarda ülkeler ulusal para birimlerinin uluslararası rezerv para birimi ile değiştirilebilmesi için yeni tür uluslararası rezerv para birimi ve aynı zamanda ödeme aracı olan Özel Çekme Haklarını (Special Drawing Rights - SDR) oluşturdular. SDR Uluslararası Para Fonu'na (IMF) üye olan ülkelerin ödemeler dengesindeki açığı ayarlamak ve IMF ödemelerini yapmak için ulusal para birimlerinin değerinin ölçülmesi amacıyla oluşturulmuştur. Bu yeni para birimi dengesizliklerin giderilmesinde altın ve dolarla birlikte kullanılmaya başlamıştır. Yüksek parasal bağımsızlık, politikacılara ekonomiyi diğer ülke ekonomilerinin makroekono- mik uygulamalarının etkisinden uzak tutmaya ve istikrarlı ve sürdürülebilir ekonomik gelişmeyi sağlamaya imkan sunmaktadır. Fakat fiyatların ve ücretlerin esnek olmadığı bir ekonomide politika- cılar sermayenin hareketliliğini en azından kısa süreli bir dönem için yönetebilirler ki, bu da üretimin ve enflasyon oranlarının oynaklığının artmasına yol açmaktadır. Ayrıca, para arzı kontrolünü yapan merkez bankaları kendi parasal bağımsızlıklarını kullanarak hazine yükümlülüklerini dolaşıma bırakmakla ekonomide yüksek ve istikrarsız enflasyonu önleyebilmektedirler. Sabit döviz kuru fiyat istikrarını artırarak ve belirsizliği azaltarak düşük risk oranlarına yol açmakta ve böylece uluslararası yatırımların yapılması ve uluslararası ticareti teşvik edebilmektedir. Ekonomik kriz döneminde bile sabit döviz kurunun terk edilmemesi, politika yapıcılara olan güveni artırır ve böylece sermayenin hareketliliğini ayarlayarak istikrarlı kalmasını sağlar [3]. Prasad ve Rajan`a göre, katı sabit döviz kuru, politika yapıcıları uyguladıkları politikaları makroekonomik gerçekliklere uygun şekilde şekillendirmeye zorlar. Bu durum, ekonominin ani dalgalanması ile (pozitif ve negatif şoklar) varlıkların aniden artmasına veya azalmasına neden olabilir. Böylece, sabit döviz kurlarının neden olduğu esneksizlik, sadece sermaye değişimlerine neden olmaz, aynı zamanda kaynakların verimsiz kullanımına, ekonominin istikrarsız ve sürdürülebilirliyinin engellenmesine yol açar [2]. Trilemmanın üç tarafı arasında daha çok tartışılanı finansal entegrasyondur. Aşırı açık finans piyasası kaynakların etkin dağılımı, bilgi alışverişinin kolaylaştırılması, iç tasarrufların artırılması, teknolojik ve idari "know-how"un sağlanması yoluyla ekonomik gelişmeye ve toplam üretim faktörlerinin verimliliğinin artışına yol açabilir. Ayrıca uluslararası sermaye piyasalarıyla sıkı ilişki içinde olan ülkeler, kendilerini riskin paylaşımı ve portföyün çeşitlendirilmesi açısından istikrarlı hale getirebilirler. Diğer yandan ekonomik istikrarsızlıkta, özellikle son 20 yıldaki kriz sürecinin doğurduğu sorunlardan dolayı finansal entegrasyonun önemli neden olduğu vurgulanmaktadır. Bu açıdan finansal entegrasyon ülkelerin sermaye akımlarının aniden durdurmasına yol aça bilir ki, bu durum ekonomide büyük dalgalanmaların ortaya çıkmasına neden ola bilir [6]. Örneğin, politik veya diğer nedenlerden dolayı bir ülkede aniden başlayan sıcak para çıkışı çok kısa sürede o ülke ekonomisinde ciddi sorunlara yol açabilir. Uzun vadede bu sorun, ülkenin reel ekonomisi üzerinde de negatif etki yapabilmektedir. Taraflar arasında üç seçenekte çift seçimlerin yapılması ve bu seçimlerin birinin diğeri ile kıyaslanarak aralarında bağımlılığın hangi oranda olduğunun saptanması araştırmanın zor yanı olarak kabul edilir. Örneğin: sabit döviz kuru ile finansal entegrasyonun bir arada olması istikrarsızlığı artırmaktadır. Oysa, sabit döviz kuru, etkin bir bağımsız para politikasıyla uygulandığında ise ekonomide istikrarlı bir durum meydana gelebilmektedir. Böylece, her üç kombinasyonun sistematik bir şekilde ampirik olarak analiz edilmesi yararlı olabilir [3]. Sonuç Döviz kuru istikrarının, para politikası bağımsızlığının veya finansal entegrasyonun potansiyel olumsuz etkileri olabileceği unutulmamalıdır. Sabit döviz kurunun korunması, ulusal paranın
THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 56 26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan değerinin altında ya da aşırı değerlenmesine neden olabilmektedir. Spekülatif saldırılardan kaçınmak için Merkez bankaları büyük miktarda uluslararası rezervler harcamakta, takdir edilen baskıların azaltılması için sterilize müdahalenin kullanılmasına ihtiyaç duymaktadırlar. Bu ise kaynakların yanlış dağılımına yol açmaktadır. Para politikasının bağımsızlığı, merkez bankasının zayıf bir ekonomiyi canlandırmak için ya da hükümetin borcunu finanse etmek için para arzını artırdığı zaman enflasyona yol açabilmektedir. Yüksek finansal entegrasyon ise, çok fazla spekülasyona ve büyük sermaye çıkışlarına ve ekonomiyi istikrarsızlaştırmaya neden olabilmektedir. Tarihsel olarak baktığımızda iktisat politikası belirleyicilerinin uzun süredir trilemmayla karşı- karşıya kaldıkları görülmektedir. Politikacılar sabit kur sistemi uygulama isteği, serbest sermaye hareketliliği ve bağımsız para politikası uygulama istekleri içerisinde oldukları için sürekli olarak seçim yapmak zorunda kalmışlardır. 1870`den itibaren uygulanmaya başlayan Altın standartı sisteminde gelişmiş ekonomiler ulusal para birimlerini standart şekilde altına bağladıkları için tüm ulusal paralar otomatik olarak sabit kurlarla birbirlerine bağlanmıştır. 1914`de sona eren bu sistemde trilemma sorunu sermayenin serbest hareketliliği ve sabit döviz kuru tercih edilmekle çözülmüştür. Bretton Woods sisteminde sermaye hareketleri serbestliğinden vazgeçilmiş, para politikasının bağımsızlığı ve sabit döviz kuru tercih edilmiştir. Bretton Woods sisteminden sonra ise, para politikasının bağımsızlığı ile sermaye hareketliliğinin serbestliği tercih edilerek dalgalı kur rejimine geçilmiştir. Aslında ülkeler makroekonomik durumun düzenlenmesi ve yönetilmesi amacıyla ekonomik kriz ve ekonomik olaylara cevap olarak ikili seçimlerdeki kombinasyonları değişmişlerdir. KAYNAKÇA 1.
Aizenman, J. (2013). “The İmpossible Trinity – From the Policy Trilemma to the Policy Quadrilemma”, Global Journal of Economics 02 (01), 1-20 2.
Aizenman, J., Chinn, D. M. ve İto, H. (2010). “The Surfing The waves of Globalization: Asia and Financial Globalization in the context of the Trilemma”, National Bureau of Economic Research Working Paper series (009), 1- 52 3.
Aizenman, J. ve İto, H. (2011). “The Impossible trinity”, The international Monetary framework? And the Pasific Rim, 1-34
4. Eğilmez, M. (2013). “İmkansız üçleme ya da Üçlü açmaz”, Kendime Yazılar, http://www.mahfiegilmez.com/2013/03/imkansz-ucleme-ya-da-uclu-acmaz.html (Erişim tarihi: 10.09.2017) 5.
Jabiyev, F. ve Tanrıverdi İ. (2018) “Mundell-Fleming modelinin teorik çerçevesi”, Genç Araştırmacıların II Uluslararası Konferansı”, Bakü Mühendislik Üniversitesi yayınları, 497 - 500 6. Kaminsky, G. ve Schmukler, S. (2001). “Emerging Markets İnstability: Do sovereign Ratings affect Country Risk and Stock Returns?”, The World Bank Review 16 (2), 171-195 7.
Mishkin, F.S. (1998). “International experiences with different monetary policy regimes”, Institute for international economic studies (648), 1-46 8.
Yanar, R. (2008). “Gelişmekte Olan Ülkelerde Döviz Kuru Rejim Tercihinin Makro Ekonomik Performans Üzerine Etkileri”, Gaziantep Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 255-270 9. Yılmaz, A. (2014). “Açık ekonomide trilemma”, İstanbul Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 11-15
HARM OR CHARM? NON-TARIFF MEASURES AND SUSTAINABLE DEVELOPMENT Said Jafarli National University of Malaysia said@siswa.ukm.edu.my; jafarli@live.com ABSTRACT Recently, EU adopted sustainability-motivated Non-Tariff Measures (NTMs) that may curb palm oil exports to the EU, which is the second largest importer of the commodity. Palm oil industry is acknowledged as the main driver of the livelihood of the rural communities in the ASEAN countries and three of the ASEAN members - Indonesia, Malaysia and Thailand account for 86 percent of the world palm oil production. The paper argues that even though sustainability-motivated, the implementation of the NTM schemes may hinder the ASEAN countries from achieving 5 or more Sustainable Development Goals set by the UN. The paper argues these issues and develops models for the consistent evaluation of the effects of NTMs on palm oil trade. Key words: ASEAN; Sustainable Development Goals; Non-Tariff Measures; International Trade; Gravity Model; Trade Policy THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 57 26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan 1. EXECUTIVE SUMMARY The world experienced rapid growth in the population in the second half of the 20th century which, among others, also increased demand for edible oil. This development created a new avenue for increasing the production of oil palm products as palm oil is around 10 times more productive than its closest competitor in the world market - soya bean oil (MPOB, 2016). As a result of increased attention to the palm oil industry in the ASEAN countries and technological improvements, palm oil production experienced a surge during the last two decades and ASEAN became the major producer and exporter of the edible oil in the world. Today, three of the ASEAN members - Indonesia, Malaysia and Thailand account for 86 percent of the world palm oil production, whereas Indonesia and Malaysia alone account for 91 percent of the world palm oil exports. The major importers of oil palm products in the world are India (15%), EU (11%), and China (8%). Currently, palm oil is the most produced (28.8%), most traded (54.8%) and most consumed (29.7 %) edible oil in the world (Nabmbiappan, 2017). However, these developments have not been without difficulties and, due to arguable environmental and health concerns, palm oil export has faced several restrictions and measures from its main importers. Since the agreed level of tariffs are very low among the ASEAN countries and its major importers, the implementation of Non-Tariff Measures has taken place. The NTMs are applied in forms of Sanitary and Phytosanitary measures (SPS) and Technical Barriers to Trade (TBT), which increase the cost of production and decrease the competitiveness of palm oil vis-à-vis other edible oils (i.e. Soybean, Sunflower, Rapeseed oil). Application of NTMs gained new importance after the European Union’s adoption of the Resolution on Palm Oil and Deforestation of Rainforest by the European Union in April 2017. The resolution is NTM in itself and, as its name indicates, the it is adopted on the sustainability grounds. European Union is the second largest destination of palm oil exports worldwide. EU is particularly important market for Malaysia as it is the largest market for Malaysian oil palm products (MPIC, 2017).
Palm oil is considered the most important agricultural commodity in Indonesia and Malaysia. For example, in Malaysia, 60 percent of the agricultural land is used by the oil palm industry. The industry was listed among one of the 12 New Economic Areas in Economic Transformation Program of Malaysia, which was aiming to make Malaysia developed and high-income country by 2020. It is widely considered as the backbone of Malaysia’s development in the rural areas (Nabmbiappan, 2017).
Existence of palm oil industry in the rural areas is acknowledged as the main factor for the presence of schools, hospitals and road infrastructure in the rural areas. Palm oil plantations also provide employment opportunities for the rural people and vast majority of the rural people work in palm oil plantations. Commenting on this new resolution, then Prime Minister of Malaysia Najib Razak told during the press conference after attending the ASEAN Summit 2017 that “If this
NTMs may help the countries to achieve Sustainable Development Goals2 set by the UN, implementation of this resolution by the EU may also constrain the ASEAN countries from achieving the 1st, 2nd, 3rd, 4th and 9th goals under the SDGs3. Due to this factor, Indonesia, Malaysia and Thailand has reached an agreement at the ASEAN Summit 2017 to combat the treat to the palm oil industry. The introduction of NTMs on palm oil industry is not new and the industry has faced several restriction in the past as well (Rival & Levang, 2014). The evaluation of the effects of NTMs on trade flows is carried by applying the gravity model of international trade (Baier, Kerr, & Yotov, 2017; Yotov, Piermartini, Monteiro, & Larch, 2016). For example, Ferraz, Ribeiro, and Monasterio (2017) apply the model to evaluate the effects of NTMs on the exports of Brazil, and Mingque and Slisava (2016) evaluate the impacts of Russian NTMs on the exports of EU members. In a recent study, Pujiati, Firdaus, Adhi, and Brummer (2014) evaluate the effects of Free Trade Agreements (FTAs) on the palm oil products exports of Indonesia and Malaysia by applying the gravity model. Along with the FTAs, their model include variables accounting for GDP. However, despite the strong evidences on the positive and significant effects of GDP on trade, they find only THE SUSTAINABLE DEVELOPMENT OF ECONOMY AND ADMINISTRATION: PROBLEMS AND PERSPECTIVES Baku Engineering University 58 26-27 October 2018, Baku, Azerbaijan marginally significant effect from GDPs. Possibly, this is because of their usage of significantly smaller dataset and less rigorous estimation techniques. Even though several studies have been carried out to study the effects of various factors on palm oil trade, to the best of our knowledge, there is no study that provide the evaluation of the effects NTMs on palm oil trade. Additionally, the effects of important determinates of palm oil demand, such as GDP and population growth on palm oil exports, and effects other important geographical and cultural determinants of the international trade such as distance, sharing border, common language have not been studied too. This project proposes to fill the gaps in the literature by applying the Gravity Model of international economics to the crude and refined palm oil trade of Indonesia, Malaysia and Thailand. Leaning the effects of the NTMs on the total trade is important as this would empower the arguments of Indonesia, Malaysia and Thailand in regards to abolishment of the NTMs on the way of their achievements of SDGs. Learning the effects GDP and population is important as this would let, for example, predict the effects of GDP and population growth on the palm oil export. The results of these analyses are in particular usage economic planners and demographers. Learning the effects of geographical and cultural determinants of the international trade would provide reliable information about the sensitivity of palm oil trade to these factors, which can readily be used by economic modellers.
1. What are the effects of NTMs on palm oil exports of Indonesia, Malaysia and Thailand? 2. What are the effects of NTM introduction and suspension on palm oil exports of Indonesia, Malaysia and Thailand? 3. What are the effects of GDP and population growth, distance, common border, common language, common colonial ties on palm oil trade? 3. METHODOLOGY The Gravity Model is one of the most successful empirical tools in applied international trade analyses (Baltagi, Egger, & Pfaffermayr, 2014; Head & Mayer, 2014; Piermartini & Yotov, 2016) and have been applied in hundreds of papers since its introduction by Tinbergen (1962). The linearized, theoretically consistent form of the model under the specification of Anderson and van Wincoop (2003) can be shown as below: 𝐿𝑛𝑇𝑟𝑎𝑑𝑒𝑖𝑗𝑡= 𝛽𝑜+ 𝛽1𝐿𝑛𝑔𝑑𝑝𝑖𝑡+𝛽2𝐿𝑛𝑔𝑑𝑝𝑗𝑡−𝛽3𝐿𝑛𝑡𝑖𝑗−𝜃𝑖+𝜇𝑗+𝜀𝑖𝑗𝑡 Where the subscripts i, j and t donates importer, exporter and time, respectively; LnTrade, LnGDP donates the value of (palm oil) trade and GDPs; Lnt donates vector of trade cost variables; 𝜃𝑖
and 𝜇𝑗 are importer and exporter fixed effects used to capture inward and outward Multilateral Resistance Terms (Feenstra, 2004); 𝛽𝑜 is constant and 𝜀𝑖𝑗𝑡 is the error term. Since not all of the countries in the world trade with each other, usually, trade datasets consist of a large number of zero trade flows. Silva and Tenreyro (2006) show that in presence of zero trade flows, estimating the model with OLS would lead to biased and even incontinent results. Instead, they suggest estimating the model in multiplicative form by using the Poisson Pseudo Maximum Likelihood (PPML) estimator. Another study by Silva and Tenreyro (2011) further confirm that the PPML performs well even when the proportion of zero trade flows are large in samples. Considering all the mentioned factors above, we specify our model as below: 𝑃𝑎𝑙𝑚𝑜𝑖𝑙_𝑇𝑟𝑎𝑑𝑒𝑖𝑗𝑡=exp { 𝛽𝑜+ 𝛽1𝐿𝑛𝑔𝑑𝑝𝑖𝑡+𝛽2𝐿𝑛𝑔𝑑𝑝𝑗𝑡+𝛽3𝐿𝑛𝑝𝑜𝑝𝑖𝑡+𝛽4𝐿𝑛𝑝𝑜𝑝𝑗𝑡+𝛽5𝐿𝑛𝑑𝑖𝑠𝑡𝑖𝑗+ 𝛽6𝐵𝑜𝑟𝑑𝑒𝑟𝑖𝑗+ 𝛽7𝐶𝑜𝑚𝑙𝑎𝑛𝑔𝑖𝑗+𝛽8𝐶𝑜𝑚𝑐𝑜𝑙𝑖𝑗 + 𝛽9𝑁𝑇𝑀𝑖𝑗𝑡+𝜇𝑗+𝜑𝑖𝑗 +𝜏𝑡 }+𝜀𝑖𝑗𝑡 𝑃𝑎𝑙𝑚𝑜𝑖𝑙_𝑇𝑟𝑎𝑑𝑒𝑖𝑗𝑡=exp { 𝛽𝑜+ 𝛽1𝐿𝑛𝑔𝑑𝑝𝑖𝑡+𝛽2𝐿𝑛𝑔𝑑𝑝𝑗𝑡+𝛽3𝐿𝑛𝑝𝑜𝑝𝑖𝑡+𝛽4𝐿𝑛𝑝𝑜𝑝𝑗𝑡+𝛽5𝐿𝑛𝑑𝑖𝑠𝑡𝑖𝑗+ 𝛽6𝐵𝑜𝑟𝑑𝑒𝑟𝑖𝑗+ 𝛽7𝐶𝑜𝑚𝑙𝑎𝑛𝑔𝑖𝑗 + 𝛽8𝐶𝑜𝑚𝑐𝑜𝑙𝑖𝑗 + 𝛽9𝐼𝑛𝑑𝑜𝑁𝑡𝑚𝐼𝑛𝑡𝑟𝑜𝑖𝑗𝑡+ 𝛽10𝐼𝑛𝑑𝑜𝑁𝑡𝑚𝑆𝑢𝑠𝑝𝑒𝑛𝑖𝑗𝑡+ 𝛽11𝑀𝑎𝑙𝑁𝑡𝑚𝐼𝑛𝑡𝑟𝑜𝑖𝑗𝑡+𝛽12𝑀𝑎𝑙𝑁𝑡𝑚𝑆𝑢𝑠𝑝𝑒𝑛𝑖𝑗𝑡+ 𝛽13𝑇ℎ𝑎𝑖𝑁𝑡𝑚𝐼𝑛𝑡𝑟𝑜𝑖𝑗𝑡++ 𝛽14𝑇ℎ𝑎𝑖𝑁𝑡𝑚𝑆𝑢𝑠𝑝𝑒𝑛𝑖𝑗𝑡+𝜇𝑗+𝜑𝑖𝑗 +𝜏𝑡 }+𝜀𝑖𝑗𝑡 The models above will be estimated by using the PPML estimator. The first model is developed to estimate the effects of factors on crude palm oil trade ( 𝐶𝑃𝑂_𝑇𝑟𝑎𝑑𝑒𝑖𝑗𝑡) while the second model for refined palm oil ( 𝑅𝑃𝑂_𝑇𝑟𝑎𝑑𝑒𝑖𝑗𝑡).
|