İqtisadiyyatın ilkin tərifi ona əsaslanır ki, insanların iqtisadi fəaliyyəti mövcud resursların
istifadə edilməsi əsasında onların tələbatlarının ödənilməsinə yönəldilmişdir.
Təlabatlar iqtisadi fəaliyyətin ilkin nöqdəsidir, onların ödənilməsi isə – son nəticədir.
Təlabatları daimi ödəmək zərurəti – insan cəmiyyətinin, hər bir insanın xüsusiyyətidir.
Təlabatlar cürbə-cürdürdür. Onları müxtəlif meyarlar üzrə təsnifləşdirmək olar.
Yaşayış vasitələrinə, yaxud insanların həyatı vacib təlabatlarını ödəyən nemətlərə (qidaya,
İnsan həyatının sosial-mədəni vasitələrinə (təhsilə, mədəniyyətə, asudə vaxta) təlabatlar.
Fəaliyyət vasitələrinə (əmtəələrin, xidmətlərin, və s. istehsalı üçün əşyalar) təlabatlar.
Sosial cəhətdən nüfuzlu nemətlərin (turizm xidmətləri, zinət əşyaları və s.) ödənilməsinə
Digər təsnifatlar da mümkündür: tələbatların ödənilmə növü üzrə (fərdi, kollektiv),
İqtisadiyyat nöqteyi nəzərdən tələbatların prinsipial xassəsini xüsusilə qeyd etmək vacibdir –
cəmiyyət inkişaf etdikcə onların strukturu, keyfiyyət və kəmiyyətinin arması və daima
dəyişməsi baş verir. Yeni tələbatların meydana
8
çıxması ilə yanaşı köhnələr yox olub gedir, tələbat növləri arasında nisbət dəyişilir və i.a. Bu
tələbatların artması qanununda öz əksini tapır.
Nemət – özündə müəyyən müsbət məna daşıyan, insanın bu və ya digər tələbatını ödəyən
və onların maraqları, məqsədləri və səylərinə cavab verən hər bir şey: əşya, hadisə, əmək
məhsuludur.
İqtisadi ədəbiyyatda nemətin başqa tarifləri də var. Məsələn, nemət deyəndə, A.Marşall
bizim istədiyimiz hər bir şeyi və ya insanın təlabatlarını ödəyən əşyaları başa düşürdü. Bu tərifdə
nemətlər yalnız əşyalar, predmetlərlə məhdudlaşır.
Bəzən nemətlər faydalılığın təzaşürü kimi nəzərdən keçirilir ki, bu da yalnız əməyin
məhsulu deyil, həm də təbiətin barı ola bilər.
İnsanlara lazım olan və rolu get-gedə artan nemətlər arasında xüsusi yeri xidmətlər tutur.
Xidmətlər – nəticəsi faydalı effekt olan, insanın hər hansı tələbatlarını ödəyən
məqsədəuyğun insan fəaliyyətidir.
Nemətlərin başa düşülməsində onların təsnifatının böyük əhəmiyyəti var. Nemətlərin
müxtəlif qruplara (növlərə) bölünməsi üçün çoxlu meyarlar var. Nemətlərin maddi və qeyri-
maddilərə bölünməsi daha geniş yayılmışdır.
Maddi nemətlər – təbiətin təbii bəxşişləri(torpaq, hava, iqlim), istehsal məhsullarıdır (ərzaq
məhsulları, tikililər, maşınlar, alətlər və s.). Maddi nemətlərə hərdən maddi nemətlərin
mənimsənilməsilə əlaqədar olan münasibətlər də (patentlər, müəllif hüququ, girov kağızı) aid
edilir (məsələn A.Marşall). Bununla da bir qrupda müxtəlif səciyyəli nemətlər – bir qismi
faydalılığına görə – birləşdirilir.
Qeyri-maddi nemətlər – insanın qabiliyyətlərinin inkişafına təsir edən nemətlərdir, onlar
qeyri-istehsal sahələrində: səhiyyə, təhsil, incəsənət, kino, teatr, muzeylər və b.k. yaradılırlar.
Qeyri-maddi nemətlər iki yarımqrupa bölünür:
Daxili – insana təbiət tərəfindən verilmiş və insanın öz iradəsiylə özündə inkişaf etdirdiyi
(səs – oxuma, deklamasiya; musiqi duyumu – musiqiçi; elmə qabiliyyət və b.k.);
Zahiri - bu, tələbatları ödəmək üçün zahiri aləmin verdikləridir (imic, işgüzar əlaqələr,
himayə və s.)
Qeyd olunan nemətlər qruplarından başqa cari və gələcək, bilavasitə və dolayı, uzunmüddətli
və qısamüddətli və s. nemətlər də nəzərdən keçirilir.
Nemətlərin iqtisadi və qeyri-iqtisadiyə bölünməsinin xüsusi əhəmiyyəti var.
İqtisadi nemətlər (bu məfhum iqtisad elminin subyektivçilik məktəbinə, onun nümayəndəsi
məşhur İtaliya iqtisadçısı A.Rezentiyə məxsusdur) iqtisadi fəaliyyətin obyekti və ya nəticəsidir,
yəni ödənilməsi tələbatdan məhdud həcmdə alınması mümkün olanlardır. Qeyd edək ki, iqtisadi
nemətlərin məhdudluğu (nadirliyi) şəraitində insanın müvafiq davranışını (təsərrüfatçılıq,
istehsal fəaliyyəti) müəyyənləşdirən nemətin nadirliyi problemi ilə bağlıdır.
Qeyri - iqtisadi (havayı) nemətlər təbiət tərəfindən insan səy göstərmədən verilir. Bu nemətlər
insanın müəyyən tələbatlarını (hava, su, işıq və.b.k.) tam və daim ödəmək üçün kifayət qədər
təbiətdə «azad» mövcuddur.
Beləliklə, məhz nemətə olan təlabat (və ya Avstriya məktəbinin görkəmli nümayəndəsi
K.Mengerin sözlərilə «gərəklik») və onun əldə oluna biləcək miqdarı arasındakı nisbət onu
iqtisadi və ya qeyri-iqtisadi edir.
Dostları ilə paylaş: