K. Bünyadzadə

Qızıl güldən dəstə tutcaq səadət 
Qızıl payız heyrət etdi, keyindi. 
Mən bilmədim gəlişinlə təbiət 
Boğçadakı zər donunu geyindi. 
 
Səyyarələr cilvələnsin qoy bu gün 
Üzündədi üzlərinin həyası. 
Mən günəşdən pay ummuram nur üçün 
Gözlərindi gözlərimin ziyası. 
 
Özün gülsən, anan nazlı bir gözəl, 
Bəxtiyardı taleyimin bu çağı. 
Sənin totuq əllərindən öpüm gəl, 
Əllərindi ümidimin dayağı. 
 
 
Duzlu balam, unutma ki, illərə, 
Vicdanını günəş deyə verirəm. 
Ürəyimsən, ürəyimi ellərə, 

---

-12 -
Elə bil ki, mən hədiyyə verirəm. 
 
Qızıl payızın əvvəllərində (sentyabrın 23-də) doğulan 
Ülviyə yazdığım bu misralar 1970-ci ildə rayon qəzetində, 
1974-cü ildə isə mərhum xalq şairimiz Hüseyn Arifin 
təqdimatı ilə «Azərbaycan gəncləri» qəzetində dərc olundu.
Sonralar Ülvi böyüdükcə sanki illər uzunu qoruduğum 
«sandığın açılmasını», kodumun reallaşmasını, həyata keç-
məsini müşahidə edirdim. Hələ kiçik yaşlarından onunla 
ədəbi qəhrəmanlar, hadisələr haqqında təhlillər aparır, 
müxtəlif şairlərin yazdığı şeirləri müzakirə edirdik, iki yol-
daş kimi mübahisələr edirdik. Mən Ülvidən başqa şey göz-
ləmirdim də.
Mən bu gün də o adı daşıyan hər kəsə xüsusi bir diq-
qətlə, qısqanclıqla yanaşıram. Bu səbəbdən mən bütün Ülvi-
lərdən yalnız millətinin adını ucaldan xeyirxahlıq, gözəl 
əməllər, mərdlik gözləyirəm və görəndə çox sevinirəm. 
Çünki bu adın daşıdığı mahiyyəti, məsuliyyəti bilirəm, onun 
necə ali bir şəkildə və dəqiqliklə təzahürünün şahidi 
olmuşam».

---

- 13 -