iboratdir” dedilar. (Imom Molik rivoyati).
Quyida muomala odoblarini keltirib o‘tamiz:
Odamlar orasida o‘tirganda tipirchilamaydi, barmoqlarini bir- birining ichiga kiritmaydi, soqolini va uzugini o‘ynamaydi, tishlarini kovlamaydi, barmoqlarini burniga tiqmaydi, tuflamaydi, hadeb tomoq qiravermaydi.
134
Majlisda sokinlik bilan o‘tiradi, shoshilmasdan, tartibli va aniq gapiradi. So‘zlovchining gapiga diqqat bilan quloq osadi, uning gapidan o‘ta ajablanib ketganini izhor qilmaydi, gapini takrorlashini so‘ramaydi.
Bema’ni gaplarni gapirmaydi. O‘zining bolasi, xodimi, she’rigi kabi shaxsiy narsalarini maqtamaydi.
Kiyinish borasida yasanishga o‘ch bo‘lmaydi. Shuningdek, o‘ta past darajada kiyinmaydi. Xushbo‘ylik ishlatishda haddidan oshmaydi.
Hojatini chiqarishda o‘zini pastga uradigan darajada o‘ta yalinchoq bo‘lmaydi. Hech kimni zulmga chorlamaydi.
Molining miqdorini birovga bildirmaydi. Chunki boshqalar molning ozligini bilsalar, past sanashlari, agar ko‘pligini bilsalar, ta’ma qilishlari mumkin.
Kishilar huzuridagi viqori qo‘pollik, muloyimligi zaiflik darajasiga yetishiga yo‘l qo‘ymaydi. O‘zidan past darajadagilar bilan hazillashmaydi. Chunki bu narsa uning viqorini tushiradi.
Biror kishi bilan tortishib qolganda viqor bilan turadi. Jahlni chetga suradi, shoshilmaydi. Hujjatini yaxshilab o‘ylab olib, keyin gapiradi. Qo‘lini ko‘p siltamaydi. Achchig‘idan tushgandan keyin ohista
