www.elmler.net
-
Virtual İnternet R
esurs M
ərkəzi
Faiq Ələkbərov Milli ideologiya probleminə tarixi-fəlsəfi baxış (II hissə)
256
256
ayırmaq olar: 1) mədəni «latınçılar» - yeni əlifbaya keçməni
daha çox mədəni inqilab kimi qiymətləndirənlər və məsələyə
səmimi şəkildə yanaşanlar; 2) siyasi «latınçılar» - yeni əlifbaya
keçməni tamamilə siyasiləşdirərək, bunu, marksizm-leninzmin
qələbəsi kimi qələmə verənlər. Mədəni «latınçılar» (F.Ağazadə,
B.Çobanzadə, M.Şahtaxtlı və b.) yeni əlifbaya keçidi yalnız elm
və təlim baxımından dəyərləndirir, ərəb əlifbasında islahatlar
aparılmasının mümkünsüzlüyünü irəli sürərək latın əlifbasının
qəbul edilməsini zəruri hesab edirdilər [204, 231; 26, 12].
Mədəni latınçılardan fərqli olaraq, siyasi «latınçılar»
(R.Axundov, S.Ağamalıoğlu, S.M.Əfəndiyev və b.) bu məsələni
ideolojiləşdirir və ona siyasi çalar əlavə edirdilər. Bu baxımdan
Azərbaycan, Türkmənistan, Özbəkistan və b. türk dövlətlərində
ərəb əlifbasından latın qrafikasına keçid məsələsində Moskvanın
məkrli niyyətini bəzi yerli bolşeviklər görə bilməmiş, əksinə,
bunu bolşevizmin nailiyyəti kimi təbliğ etmişlər [20, 156-157;
166, 31].
Ancaq türk-tatar xalqlarının ərəb əlifbasından latın
qrafikasına keçməsi məsələsində SSRİ-nin siyasi manevra etdiyi,
əsil məqsədinin türk xalqlarına kiril əlifbasının qəbul etdirilməsi
olması çox keçmədən bəlli olmuşdu. Belə ki, sovet ideoloqları
milli mədəniyyət məsələsində də «milli müqəddərat»
məsələsində olduğu kimi, türk-tatar və müsəlman xalqlarının
ərəb əlifbasından birbarşa rus-kiril əlifbasına keçilməsinin
təhlükəli olduğunu nəzərə alaraq, bunu mərhələli şəkildə
reallaşdırmaq niyyəti güdmüşdür. Əgər SSRİ 1920-ci illərdə
yeni əlifbanı rus qrafikasına keçidlə həll etsəydi, şübhəsiz
«xilaskar» donu geyinmiş rus bolşeviklərinin bu addımı istər
işğal etdiyi ölkələrdə, istərsə də dünyada birmənalı
qarşılanmaycaqdı. Bu baxımdan ilk mərhələdə, latın əlifbasından