Fe’lko‘makchilar. Fe’l ko‘makchilarning qadimgi turkiy tilda qo‘llanish doirasi ot va ravish ko‘makchilarga nisbatan chegaralangan. Ayniqsa, fe’lning ravishdosh formasidagi so‘zlar ko‘makchi vazifasida ko‘proq qo‘llangan. Bunday
ko‘makchi fe’llarga aša “oʻtib”, baša “boshlab”, kečä “kechib”, bašlayu “boshlab” kabilarni ko‘rsatish mumkin.
Aša ko‘makchisi o‘rin-joy ma’nolarida qo‘llangan: kögmän aša qïrqïz yeriŋätegisülädimiz“koʻkmandan oʻtib qirgʻiz erigacha qoʻshin tortdik” (KT).
BOG‘LOVCHILAR
Bog‘lovchilar ham boshqa yordamchi so‘zlar kabi tarixan mustaqil so‘z turkumlari asosida shakllangan bo‘lib, so‘z va gaplarni bir-biriga bog‘lashga xizmat qiladi. Lekin bunday bog‘lovchilar turkiy tillarda kam sonlidir. Yozma yodgorliklarning guvohlik berishicha, hozirgi turkiy tillarda iste'molda bo‘lgan bog‘lovchilarning aksariyati taraqqiyotning ma'lum davrlarida eron tillaridan yoki arab tilidan o‘zlashgan bo‘lib, ular XIII-XIV asrlardan faol qo‘llanila boshlagan23. Qadimgi turkiy tilda bog‘lovchilar deyarli qo‘llanmagan. Yämä so‘zi bog‘lovchi vazifasida qo‘llanishidan tashqari, ravish vazifasida ham ishlatilgan. Masalan:ötündiläryämäayqïrdïlar“oʻtindilar va hayqirdilar”,…bod yämä, bodun yämä,kiši yämä “urugʻ ham, xalq ham, kishi ham”, biz yämä sülädimiz “biz yana qoʻshin tortdik” (Toʻn).
-lï,-liqadimda hozirgi vabogʻlovchisi oʻrnida qoʻllanilgan: adïğlïtoŋuzlï “ayiq va toʻngʻiz”, beglibodunlï“bek va xalq” (KT).
Taqï: bumuntağqïlïnčïnözütünüzbošunmağaytaqï…dindārkelmägäy “bunday qilmishi oʻz vujudini ozod qilmaydi va dindor kelmagay” (TT).
Azu: azu muŋ üčün azu basu birgäli qïzğanïp“yoki qaygʻu uchun, yoki qurbon berishga qizgʻanib” (Mon).
Kim:butortarïğdindārlarkimtavğačyärintaärürlär“bu tort pok dindorlarki, tabgʻoch yerindandirlar”, ol ayağ qïlïnčyoq kim biz qïlmadïmïz ärsär“hech bir yomon ishlar yoqki, biz qilmasak” (TT).
Qaltï:…qaltïtäŋriküči...“agar Tangri kuchi” (KT).
Yana: Ol sabïğ ït(t)ïm: qantayïn sabïğ yana kälti “oʻsha xabarni aytdim: yana qandayin xabar keldi” (To‘n).