Cəmil özünün zərrə qədər də günahkar olmadığını açıq-aydın gördü
yü üçün, yanıqlı-yanıqlı əlavə etdi:
- Axı m ənə deyən gərək, sənə nə düşüb ki, naşükür adama yaxşı
lıq eləyirsən?
Tahir “naşükür” sözünə dözmədi:
- Boynuma minnət qoyma, - dedi, - trest də, mədən də senin do
malm deyil.
- Axı məndən n ə istəyirsən, əzizim? Yaxşı, mənim günahım
nədir? - Cəmil yerində qurcalanır, Tahirin nə üçün belə qalmaqal sal
dığını bir növ başa düşə bilmirdi.
- Günahların hamısı səndədir, hamısı!
Cəmil onun hücuma hazırlaşdığını duyub, əvvəlcədən möhkəm
başladı:
- Xoşun gəlmir, qayıt. Səni zorla tutub saxlayan kimdir?
Tahir də asanlıqla cəbhəni əlindən verməyib, onun üzünə cəsarət
li vo tərs bir nəzər saldı:
123 C 2 V .
- Heç kimin ixtiyarı yoxdur məni zorla tntub saxlasın! Mən harda
olsam, başımı dolandıra bilərəm. Ancaq mən ustaya söz vermişəm,
səngərdən qaçan deyiləm. Mən bu barədə danışmıram.
Cəmil bozardı:
- Bəs nə barədə danışırsan?
- De görüm, yoldaşa vəfasızlıq eləm ək insana yaraşarmı?
Cəmil onun nə üçün belə müqəddimə ilə söhbətə başladığım
duyub, qəsdən m əsələyə siyasi rəng verdi:
- Yox, yaraşmaz! Əgər biri yoldaşının işi dara düşəndə onu m ey
danda tək qoyub qaçırsa, beləsini o dəqiqə sıradan çıxarmaq lazımdır.
Tutaq ki, cəbhədir, düşmən hücum edir. B elə vaxtda kim yoldaşını
qoyub qaçsa, yerindəcə güllələnməlidir! Çünki...
Tahir onun sözünü kəsdi:
- Menim fikrimi azdırma, mon cəbhəni demirəm. Oranın öz qay
da-qanunu var. N əşələn , tutaq ki, m ən yoldaşımdan qabaq çəməndə
bir lalə görmüşəm, xoşuma gəlib. Mən ənu üzəndə dostum badalaq
Dostları ilə paylaş: |
