M üxtəlif millətdən olan cavanların bu ümumi sevinci Tahir üçün yeni bir hadisə idi. Uzaq kəndlərində o belə şeyləri görməmişdi. Sarı saçlı oğlanın qaytağı çalması və qara saçlı qızını Səməndərlə bərabər gözəl rəqs etməsi Tahirin ürəyində özünün də bir dürlü izah edə bil mədiyi qəribə hisslər oyadırdı. Ona ele gəlirdi ki, bütün bunlar yalnız Bakıda ola bilər və şəhərin ən gözəl adətlərindən biri də məhz budur. Lakin gənclərin bu qayğısızlığı. təbiətcə ciddi v ə təmkinli olan Tahirə bir cürə görünürdü. Onun çox tələsik hasil etdiyi qənaətə görə bu ca vanlan hər şeydən çox belə əyləncələr məşğul edirdi. O bu fikirdə ikən, içəridə yer tutub oturan Səməndərlə Mişa arasında tamam iyn bir söhbət başlandı:
Ey? Mişa, demə ki, bilmirəm, hələ çox özünə qürrələnmə, mən iki yüzəm, sən yüz elli. - Bu nə sözdür? - deyə Tahir Cəmildən soruşdu. - Planlarını deyir. Briqadalar yarışır. Tahirin baxışları ciddi ifadə aldı. Səməndərlə Mişanın söhbeti birdən qızışdı: - Men özümə arxayın olmasaydım, qamıoşkanı yenə de toz basar dı. Onca gündən sonra köhnə quyulardan ikisi remontdan çıxır. Onda baxarıq. - Baxanq, baxanq! - deyə Səmondər istehza İlə gülümsədi. - Buna bax a, elə bil bu işləyir, biz başımızın altına yastıq qoyuruq. Arxayın ol, sən iki yüzə çatanda mən üç yüzə çatmasam, adımı dəyişərəm. Sən nə bilmişən, bayrağı əldən vermək zarafatdır? Tahir yenə maraqlandı. - N ə bayrağıdır? İki İldir müdafiə komitəsinin keçici bayrağı onların trestindədir. Səməndərlə qarmonçunun söhbətini o biri cavanların qalmaqalı kəsdi. Kim isə yan tərofdən deyirdi: - Onların evini özfəaliyyət dəm əyi yıxıb. Çalıb-oxumaqla plan
