Islom Ensiklopediyasi
www.ziyouz.com kutubxonasi
36
shar’iy hukmlar, fatvolar ijod etadigan olimlardir. Shu ikkinchi turiga A. ar-R. deb nom
berilgan. Ular mutafakkir olimlar deb ham yuritiladi.
ASHOB ar-ROSS, Ashobur Ross ("ar-Ross odamlari", "quduq odamlari") - Qur’onda ikki
marta tilga olingan va Alloh hidoyatga da’vat etgan qad. qavm. Ammo, ularga pand-
nasihatlar kor qilmaydi, shu sababli halok etiladilar (25-sura, 38-39-oyat). "Ross"
iborasi
ichi mahkamlanmagan, nurab turgan quduqni anglatadi. Rivoyatlarda aytilishicha, o‘sha
jinoyatchi qavm quduq atrofida o‘tirganida, u qulab tushib hammalarini halok etadi.
Rivoyatlarga ko‘ra, ar-Ross odamlari ilgari halokatga uchragan Samud qabilalarining
avlodi bo‘lib, Yamomadagi quduq yonida yashagan va ulkan qush - anqo hujumidan ozor
chekkan. Payg‘ambar Hanzala ibn Safvon Allohtsan bu odamlarni qutqarishni so‘raydi,
shundan so‘ng qonxo‘r qushlar g‘oyib bo‘ladi. Ammo qavm baribir Hanzalaning yakka
xudoga sig‘inish haqidaga da’vatlariga
quloq solmaydi, buning ustiga uning o‘zini
quduqqa tashlab yuboradi. Shu bois Alloh ularni yakson qiladi.
ATTOR Alouddin, Xoja Alouddin Attor, Muhammad ibn Muhammad al-Buxoriy (? -1399)
- mashhur mutasavvif, shayx. Bahouddin Naqshbandning xalifasi va kuyovi. A.
madrasani tugatmasdanoq Naqshband sulukiga kirgan, bir umr piri yonida bo‘lgan.
Buxoroda vafot etgan. Naqshbandning boshqa bir xalifasi - Xoja Muhammad Porso A.
iltimosi bilan "Risolai qudsiya" ("Xoja Bahouddinning qudsiy kalimalari") kitobini bitgan
va unda A. tilidan o‘z piri haqidagi o‘nlab rivoyat va xotiralarini keltirgan. Ularda
Naqshbandning
tarjimai holi, hayot tarzi, odatlariga oid qimmatli ma’lumotlar, hikmatli
so‘zlar bayon etilgan. Ular keyinchalik Naqshband hayoti va tariqati haqidagi ko‘pgina
risolapar, jumladan, ular ichida eng e’tiborlisi - Muhammad Boqir ibn Muhammad Alining
"Maqomoti Xoja Naqshband" ("Bahouddin Naqshband", T., 1993) asari uchun muhim
manba bo‘lgan.
ATTOR Farididdin, Muhammad ibn Abubakr ibn Ibrohim (1148/51-1220) - fors-tojik
mutafakkiri, mutasavvif shoir. Nishopur yaqinidagi Xadkana (Kadkon) qishlog‘ida
tug‘ilgan.
Otasining izidan borib, dorishunoslik va tabiblik qilgan. Hajga borgan, Misr,
Iroq, Shom safarida bo‘lgan, atoqli so’fiylar bilan uchrashib, din va tasavvuf
arboblarining hayoti hamda faoliyatini o‘rgangan. Zamonasining tariqat peshvolaridan
biri bo‘lib, "Farididdin" ("dinda yagona") va shayx unvonlarini olgan. Mo‘g‘ullarning
Eronga birinchi bosqini paytida dushman qo‘lida halok bo‘lgan. Nishopurda dafn etilgan.
"Ilohiynoma", "Musibatnoma", "Mazhar ul-ajoyib", "Asrornoma", "Haydarnoma", "Javhar
uz-zot", "Hayloj", "Muxtornoma", "Xusravnoma", "Sharx ul-qalb", "Bulbulnoma",
"Me’rojnoma" kabi asarlarida ilohiy ma’rifat g‘oyalarini targ‘ib etgan. Haq va haqiqat
sirlarini kashf qilishga uringan. Asosiy asarlaridan biri "Mantiq ut-tayr" ("Qushlar
mantig‘i") dostoni (1175) so’fiylikning eng yirik adabiy yodgorligi hisoblanadi. “Tazkirat
ul-avliyo” asari islom olamida mashhur. Unda o‘nlab aziz-avliyolarning hikmatli so‘zlari,
ibratli hayoti, karomatlari bayon etilgan. A. she’rlarida darvishlik axloqi to‘g‘risidagi
g‘oyalarni mujassamlantirgan. A. asarlarida shialik g‘oyalari
va qoidalari mutlaqo
uchramaydi, sunniylikka mo’tadil munosabatda bo‘linadi. Mustaqillik yillarida
O’zbekistonda "Mantiq ut-tayr" va "Ilohiynoma"dan ayrim parchalar ("Ilohiynoma",
Toshkent, 1994) hamda "Tazkirat ul-avliyo" ("Avliyolar kitobi", Toshkent, 1997) asari
o‘zbek tilida nashr etildi.