İ.ŞIXLININ «DƏLİ KÜR» ROMANINDA MÜASİRLİK PROBLEMİ VƏ ƏDƏBİ TƏNQİD
Təranə RƏHİMLİ
Azərbaycan Dövlət Pedaqoji Universiteti
traqimli@gmail.com
İsmayıl Şıxlının «Dəli Kür» romanı yazıldığı dövrün stereotiplərinin əleyhinə olaraq İ.Şıxlının sosrealizmin mövzu
standartlarını qırdığı, soy-kökə, milli-tarixi varlığa möhkəm tellərlə bağlılığı əks etdirdiyi bir əsər kimi meydana çıxmışdı.
Tənqid «böyük romanlarımızın başlıca məziyyətlərinin – cəmiyyətin inkişaf qanunauyğunluqlarının, tarixin aparıcı
meyllərinin, dövrün tipik cəhətlərinin bu əsərdə ön plana çəkildiyini, dinamikanı, xarakterlərin, süjet xəttinin, mətləbin
inkişafını şərtləndirən müəyyənedici amilə çevrildiyini» müşahidə edirdi. Məhz bu keyfiyyətlərinə görə romanın bədii
nəsrimizin müasirlik axtarışlarına son dərəcə qüvvətli təsir göstərdiyi vurğulanırdı. “Dəli Kür” haqqında ilk tənqidi
məqalənin müəllifi Əhəd Hüseynov əsərdəki «təzə, təravətli keyfiyyətləri» – müasirliyi, novatorluğu romanın ümumilikdə
pafosunu, ruhunu ehtiva edən məziyyətlərlə, yeniliyin köhnəlik, maarifin cəhalət, həyat və mübarizə eşqinin itaətkarlıq
üzərində qələbəsi ilə izah edir.
M.Hüseyn, Q.Xəlilov və T.Hüseynoğlu da əsərdə tarixiliklə müasirliyin vəhdəti prinsipinin gözləndiyini vurğulayırlar.
«Mükəmməl tarixi roman nəinki mövzu və materialı, həmçinin ideyası etibarilə zəngin olmalıdır. Bu zənginlik tarixiliklə
müasirliyin dialektik əlaqə və vəhdətində təzahür edir» – məntiqi mülahizəsi ilə çıxış edən T.Hüseynoğlu «Söz – tarixin
yuvası» (2000) adlı tədqiqatında.bu əlaqə və vəhdəti milli tarixi romanın ən mükəmməl nümunələrindən biri kimi «Dəli
Kür»də müşahidə edir. Tofiq Hüseynoğlu əsərin yazıçı istedadının mühüm bir cəhətini, onun müasirlik haqqında anlayış və
təsəvvürlərinin genişliyini meydana çıxardığını göstərir, İ.Şıxlının tarixi mövzuda, xalq həyatının keçmişindən yazanda belə
|