II INTERNATIONAL SCIENTIFIC CONFERENCE OF YOUNG RESEARCHERS
481
Qafqaz University
18-19 April 2014, Baku, Azerbaijan
olunurdusa, indi şagirdin özünün tədris olunan mövzu ətrafında müstəqil fikr yürüdə bilməsinə, meylinin yaradıcılıq
axtarışlarına doğru yönəldilməsinə daha çox diqqət yetirilməlidir. Bunun üçün müəllimin özü yeni-yeni metodlar düşünüb
tapmalı, əvvəlki metodların müsbət cəhətlərini yaradıcı şəkildə, yeni tələblərə uyğunlaşdırıb fəaliyyətində tətbiq etməlidir.
Azərbaycan təhsil sistemində inteqrativ üsuldan istifadə bir anlayış kimi son dövrlərdə işlədilir və təlim prosesində
ondan istifadə tələbi irəli sürülür. Ədəbiyyat proqramlarında “inteqrasiya” sözünə təsadüf edilmir, lakin həmin anlayış
mahiyyət etibarilə ona yaxın “fənlərarası əlaqə” adı ilə proqramda bir tələb kimi qoyulmuş və bir müddət (XX əsrin 70 - 90-
cı illərində) məktəblərdə müəllimlər ondan bir prinsip kimi istifadə etmişlər. Həmin anlayışlar (inteqrasiya və fənlərarası
əlaqə) bir-birinə olduqca yaxın anlayışdı, təlim prosesində onlardan bir prinsip kimi istifadə edilib, həmin ənənə bəzi
müəllimlər tərəfindən indi də davam etdirilir.
Ədəbiyyatdan təlim materiallarının inteqrativ yolla öyrədilməsi mənimsəməni xeyli asanlaşdırır. Bu yolla verilən bilik
daha əhatəli və möhkəm olur. Bəzən belə bir fikir səslənir ki, inteqrasiya bu vaxta qədər bizə məlum olan və
respublikamızda metodik cəhətdən kifayət dərəcədə işlənən fənlərarası əlaqə ilə üst-üstə düşür. Əlbəttə, bu fikrə
düşünmədən birmənalı cavab vermək düzgün olmaz. Belə bir fikiri ancaq məktəb təcrübəsi təsdiq, yaxud inkar edə bilər.
İnteqrasiya ilə fənlərarası əlaqə mahiyyət etibari ilə bir-birinə yaxın anlayışlardır, lakin eyniyyət təşkil etmirlər. Bunlar
arasında müəyyən fərq var. Tədqiqat göstərir ki, fənlərarası əlaqə proqram materialları arasında yaranır, əlaqədə
əlaqələndiriləcək materialın şagirdlərə məlum olub-olmaması ön plana çəkilir. İnteqrasiyadan isə bu tələb olunmur. Şagird
və tələbələrə veriləcək bilik müxtəlif elm sahələrinə aid məlumatla əlaqələndirilir, fikir qüvvətləndirilir, tamlaşdırılır,
bütövləşdirilir. Bədii materialların izahında bunları bir-birindən ayrı düşünmək çətindir. Elə ədəbi-bədii materiallar var ki,
onları şagirdlərin nəzərinə çatdırmaq üçün onun açılması, şərh edilən nümunələrdən aydın görmək olur. Ümumiləşmiş
şəkildə demək lazımdır ki, xüsusilə çox yığcamlıq tələb edən poeziyada tez-tez müraciət olunan təşbeh, sineqdoxa, istiarə və
s. kimi təsvir vasitələri inteqrativ ifadələrdir. Onların şagirdlərə çatdırılması, həyati mənasını və mətndə işlədildiyini
məktəblilərə başa salmaq üçün əlavə məlumatlar tələb olunur.
Qeyd edək ki, ədəbiyyat dərslərində fəndaxili əlaqələrdən istifadə edilməsinin özünəməxsus xüsusiyyətləri vardır. Bəzi
tərcümeyi-hal materiallarının ( aşağı siniflərdə həyat və yaradıcılıqları öyrənilən sənətkarlar) öyrədilməsində buna qismən
nail olmaq asandır. Bədii əsərlərin məzmunun öyrədilməsi dərslərində bu, qeyri-mümkündür. Əgər müəllim hər hansı bədii
əsərin təhlilinə qədər o əsərin məzmunu üzərində sinifdənxaric oxu və ya dərs prosesində geniş iş aparıbsa, şagirdlər həmin
əsərin məzmunu öyrənmişsə, onda onlar müəllimin köməyi ilə həmin əsərin təhlilini qismən özləri araşdıra bilərlər.
İnteqrasiya prinsipinin tələbinə görə, təlim prosesində müəllimin yeni mövzu ilə əlaqədar olaraq fəndaxili və fənlərarası
əlaqələrdən elə bacarıqla və səmərəli şəkildə istifadə etməlidir ki, sinifdə mövzu ilə bağlı zəngin informasiya bolluğu
yaransın. Bu əlavə informasiyalar nə qədər çox olsa və onlar mövzu ilə sıx əlaqələndirilsə, keçilmiş mövzu şagirdlər
tərəfindən daha tez mənimsənilir və şagirdlər bir çox cəhətdən silahlanmış olarlar.
Dostları ilə paylaş: |