Alisher Navoiy.
Saddi Iskandariy
www.ziyouz.com
kutubxonasi
30
Ne to‘quz sipehri muallo edi.
Adam erdi har neki mavjud erur,
Juz ul zotkim, foyizi jud erur.
Ham ul vahdati sirf bo‘stonidin,
Ne bo‘ston, haqiqat gulistonidin.
Burunroq
nasimeki urdi nafas,
Yeshitgil nafaskim, so‘z erdiyu bas.
Ochildi chu ul yel – dam urdi nuhuft,
Adam ichra yuz g‘unchai noshukuft.
Qayu g‘unchakim, gulshani koinot,
Bu jonbaxsh yel birla topti hayot.
Nima ofarinishda tutmay o‘run
Ki, tebranmish o‘lg‘ay bu yeldin burun.
Qayu vardkim, keldi anbarshamim,
Ani bilki ochmishdurur bu nasim.
Magar bo‘ldi
Ruhul-quds hamrahi,
Va yo keldi anfosi Ruhullahi.
Aning birla koni maoniy kutub,
Yo‘q arziy kutub, osmoniy kutub.
Necha qidmati ortuq andozadin,
Vale dam-badam tozaroq-tozadin.
Jahon
gulshani ichra bu toza gul,
Quyosh vardidek oliy ovoza gul
Ki, andindurur dahr bog‘ig‘a atr,
Bori ofarinish dimog‘ig‘a atr.
Vale voqe’ o‘lmish tafovut base,
Biri gulbun o‘lmish, yana bir xase.
Bu gavhardin o‘ldi to‘la g‘arbu sharq,
Vale topti qiymatda bisyor farq.
Birovga
yetishgonga qiymat pashez,
Yana birga qiymat kelib ganjxez.
Bu ganj olgon ul nodiri fard6 erur
Alisher Navoiy. Saddi Iskandariy
Dostları ilə paylaş: