72
GƏNC DUYĞULARIN İZİ İLƏ
Hər
gənc nəslin yetişdiyi, ədəbi-bədii təfəkkürünün for-
malaşdığı zamanın onun yaradıcılıq yolunun müəyyənləşmə-
sində xüsusi rolu olur. Bu halda zaman məfhumu ədəbiyyat
üçün yalnız tarixi göstərici olmayıb, daha geniş fəaliyyət hüdu-
dunu – onun özünəməxsus yaradıcılıq ritmini, inkişaf dina-
mizmini çevrələyir.
Artıq yeni bir ədəbi ilin proloqundayıq,
deyə bilərik ki, ən
son dövr ədəbiyyatının ümumi mənzərəsinin səciyyələndiril-
məsində, ehtiva elədiyi xarakterik cizgilərin, keyfiyyət dəyişik-
liyinin müəyyənləşməsində Gənc Ədiblər Məktəbini təmsil
edən imzaların rolu və çəkisi var.
Bu məktəbi təmsil edən gəncləri istedad baxımından uğurlu
hesab eləmək mümkündü: Qismət,
Alik Əlioğlu, C.Zeynallı,
Z.Şəfi, Rəbiqə, G.Şamilqızı, Feyziyyə-artıq ədəbiyyatımızda
seçilən imzalardır. Bu gənclərin mətnlərində yeniləşən dünya
və “mən” obrazının fərqli inikası, deformasiyaya uğramış, ənə-
nəvi məzmununu itirmiş yaddaş lövhələrinə yeni dil və boya
qatmaq cəhdi var. Sərgilədiyi mövzulardan asılı olmayaraq bu
mətnlərin əksər hissəsində ağrılı bir Zaman var, yeni zamanın,
müstəqillik dalğasının özü ilə gətirdiyi, habelə vurub dağıtdığı
nə varsa əsərlərin təsvir predmeti olmaqdan yan keçmir. Yeni
Azərbaycanın tiplər qalereyası –aclar və yoxsullar, təklər və
tənhalar, səfil və sərgərdanlar, nakam taleli qadınlar,
kimsəsiz
insanlar - bir sözlə, “bu məmləkətin unudulmuş portretləri”
(A.Əlioğlu) haşiyəsiz-boyasız, sərt neqativləri ilə gənclərin
əsərlərində sərgilənir. Cəmiyyətə və dünyaya kəskin münasi-
bət, həyat hadisələrinin aqressiv formada mənalandırılması,
epizmə meyl, sərt dramatizm, hadisəçilik, süjetlilik, kəskin
pafos, ironiya v.s. sadalanan bu keyfiyyətlərdən yan ötmür. Bu
gənclərin yazıları sosial mənzərələrin təsvirinə açılır,
sosial-
ictimai təzyiqlərdən mənəvi təbəddülatlara uğramış insanın
ovqatı, ruhi sarsıntıları sərgilənir. Təsadüfidirmi?! Əlbəttə ki,
73
yox! Gənc yazarların keçib gəldikləri yolun arxasında parçala-
nan, işğal olunan Azərbaycan həqiqətləri, zamanın üzləşdirdiyi
fəci və dramatik situasiyalar, sosial-siyasi problemlərin mənə-
vi-psixoloji aləmdə yaratdığı təbəddülatlar dayanır. Ədəbiy-
yatda isə, Sevinc Çılğının bir məqaləsində yazdığı kimi, nis-
bətən hamarlanmış yol.
Nədən ki, çağdaş ədəbiyyatımızda ən
son gəncliyi təmsil edən şairlərin əksəriyyəti üçün xarakterik
olan keyfiyyətlər daha çox avanqard şerin qanunları çərçi-
vəsində, düşüncə tərzini bu model içrə buxovlayaraq bədii
təsvirə gətirməkdir ki, bu təmayülü təmsil edənlər üçün poetik
zəmin Salam Sarvan, R.Qaraca, M.Köhnəqala, Z.Əzəmət, Aq-
şin, Ş.Ağayar və b. şairlərdir. Yollar eyni ola bilər təbii,
ancaq
yolçuluq fərqli olmalı, hərə öz izini salmağa çalışmalıdır. Bu
mənada, çağdaş Azərbaycan poeziyasının özünəməxsus dü-
şüncə məkanı əldə etməsində bir sıra imzalar diqqət çəkir.
Gənc Ədiblər Məktəbinin nümayəndələrinin yaradıcılıqlıq
lövhələrini sərgiləyən “Ulduz” jurnalının 11-ci sayında yer al-
mış poeziya nümunələrinin əksəriyyəti maraqlı ekspriment-
lərdir, onlar poetik axtarışlarları ilə seçilir, çağdaş poetik-bədii
fikrin inkişafında iştirak edirlər. Həyata, cəmiyyət hadisələrinə,
insani münasibətlərə yeni, fərqli baxış sistemi yaradan, onları
olduğu kimi,
birbaşa təsvirə çəkməklə deyil, içindən, duyğular
aləmindən keçirdikləri kimi ifadə etməyə çalışan bu şeirlərdə
yeni poetik konstruksiyalar qurulur. Onlarda fərqli olmağa ça-
lışmaq meyli və bu yeniliyi formadan məzmun qatına yeritmək
çabası da hiss olunur.
Gənc şairlərin şeirlərində zamanla barışmaz mövqedə daya-
nan insan obrazı var. Hətta vətən, şəhər, torpaq anlayışları belə
bu şairlər üçün zamanı dərkin dərinlik ölçüsü kimi mənalana
bilir. Bir qism şairlərdə (A.Əlizadə, Feyziyyə, Rəbiqə) bu qəlb
iztirabları şəklində, bir qismində isə (A.Əlioğlu, Sona, S. Sahil,
V.Nuru, E.Ərşadoğlu) zamanın acı gerçəklərini qəlbindən daha
artıq zehnindən keçirərək ifadə eləməsiylə sərgilənir. Niyə
belədir? Bəlkə ona görə ki, gənclərin yaradıcılığında
ömrün