164
ları varsa deməli, millət yaranır. Bunun da oxumuşları var,
amma oxumuşlarını özünə oxşada bilmədi,- varjapedin
birdən-birə üzü gülməyə başlamışdı.” Bu
düşmən dilindən
özümüzə edilən ironiyadır, zəif tərəflərimizin etirafı, keçmiş-
dən uzaqlaşmağımıza edilən tənədir.
Erməninin düşüncə psixo-
logiyası, illüziyaları və bu sırada, türk xalqının xarakteri, möv-
qeyi - sadəlövhlüyü, aldanış və eyforiyası ilə birlikdə təsvir olu-
nurlar. Əsərdə türk tarixi və bu
tarixə münasibət-onu yazmaq,
təbliğ etmək, öyrənmək və öyrətmək müəllifin əsas düşüncə
predmetinə daxildir. Bütün əsər boyu İmirxanlının
düşüncəsindən
bu süzülür: biz tarixi yaratdıq, amma lazımınca, gərəyincə
öyrənmədik, təbliğ etmədik. Erməni isə ayaq basdığı yerlərin
dağına, daşına öz adının hərflərini yazdı. Müəllimi (kimya
müəllimi Siranuş Samukyan) erməni adındakı hərflərdən
başlayaraq uşaqları türkə nifrət ruhunda yetişdirdi. Dərisatanı
(Aped) alver elədiyi dükanın qarşısında erməni psevdotarixini ipə
düzüb ağacdan asdı: “
papaq alanlar, dəri gətirənlər əvvəcə
Dostları ilə paylaş: 
