Microsoft Word yuldashev aziz furqatovich doc

II BOB. Investitsion loyihalarni moliyalashtirishda risklarni baholash va 
boshqarish amaliyoti tahlili 
 
2.1. 
Rivojlangan 
mamlakatlarda 
investitsion 
loyihalarni 
moliyalashtirishda risklarni boshqarish va baholash amaliyoti tahlili 
 
Rivojlangan mamlakatlarda (AQSh, Kanada, Buyuk Britaniya, Germaniya, 
Yaponiya, Frantsiya va Italiyada) investitsion loyihalarni moliyalashtirish 
maqsadlariga berilgan kreditlar bo’yicha kredit riskini boshqarish bir qator aniq 
tamoyillarga asoslanadi. Ulardan asosiylari quyidagilardan iborat: 
1. Investitsion loyihalar bo’yicha ishlab chiqilgan biznes rejalarning 
mukammal ishlanganligi. 
Biznes rejalarning mukammal ishlanganligi uning har bir bo’limi bo’yicha 
investitsion risklarning to’liq hisobga olinganligida, ishlab chiqariladigan 
mahsulotlarni sotish strategiyasining to’g’ri tanlanganligida, investitsion 
loyihaning samaradorligiga ta’sir qiluvchi har bir asosiy omilning ta’sir 
mexanizmining inobatga olinganligida namoyon bo’ladi. 
Biznes rejada mahsulot sotiladigan bozor chuqur tahlil qilingan bo’lishi 
lozim. Chunki rivojlangan sanoat mamlakatlarida tovarlarning taqchilligi mavjud 
emas, balki tovarlarni sotish muammosi mavjud. Shu sababli, mazkur 
mamlakatlarda investitsion loyihalar bo’yicha tuzilgan biznes rejalarda asosiy 
e’tibor mahsulot sotiladigan bozorlarni o’rganishga qaratiladi. 
Biznes rejalardagi asosiy bo’limlardan yana biri ishlab chiqarishni tashkil 
etilishidir. Ishlab chiqarishning to’g’ri tashkil etilganligi pirovard natijada 
mahsulotlarni ishlab chiqarish xarajatlarini sezilarli darajada oshib ketishining 
oldini oladi. Bu esa, ularning raqobatbardoshligini oshirishga xizmat qiladi. 
Rivojlangan mamlakatlarda, biznes rejalarni tuzishda investitsion loyihani 
boshqarish samaradorligiga alohida e’tibor qaratiladi. Buning sababi shundaki, 
rivojlangan mamlakatlar bo’yicha amalga oshirilgan tadqiqotlarning natijalariga 
ko’ra, investitsion loyihalarni amalga oshirishdagi muvaffaqiyatsizliklarning 98 
foizi korxonaning o’ziga bog’liq sabablar tufayli yuz bergan, 2 foizigina esa, 
korxona faoliyatiga bog’liq bo’lmagan omillar ta’sirida yuz bergan. AQShda 
o’tkazilgan shu boradagi tadqiqotlarning natijalari investitsion loyihalarni amalga 
oshirishdagi muvaffaqiyatsizliklarning asosiy sabablari quyidagilardan iborat 
ekanligini ko’rsatdi: 
-boshqaruvchilarning uquvsizligi – 45 %; 
-mahsulotning ushbu assortimentini ishlab chiqarishda tajribaning etarli 
emasligi – 9 %; 
-boshqarish tajribasining etishmasligi – 18 %; 
-nisbiy tajriba doirasining torligi – 20 %; 
-o’z majburiyatlarini bajarmaslik – 3 %; 
-aldash – 2 %; 
-tabiiy ofatlar – 1 %. 
2. Tijorat banklari tomonidan beriladigan investitsion kreditlarning ta’minoti 
uchun yuqori likvidli garov ob’ektlarining mavjudligi.

---

 Rivojlangan mamlakatlarning amaliyotida yuqori likvidlilik darajasiga ega 
bo’lgan garov ob’ektlari birinchi toifali garov ob’ektlari deb ataladi va ularga 
quyidagilar kiradi: er, hukumatning qimmatli qog’ozlari, markaziy bankda qayta 
hisobga olinadigan trattalar, korxonalarning hukumat tomonidan kafolatlangan 
qimmatli qog’ozlari. 
Er garov ob’ekti sifatida amaliyotda juda qadrlanadi. Odatda, erning bahosi 
doimiy ravishda o’sib boradi va u barqaror hisoblanadi. Ayniqsa, rivojlanayotgan 
davlatlarda erning bahosi sezilarli darajada yuqori sur’atlar bilan o’sib bormoqda, 
shuning uchun ham erni garovga olish asosida kreditlash moliyalashtirishning 
nisbatan xavfsiz shakli hisoblanadi. Bunda banklar istalgan vaqtda garovga olingan 
erni sotish yo’li bilan kredit va uning foizini undirib olishlariga qattiq ishonadilar. 
Lekin shuni alohida ta’kidlash lozimki, erni garov sifatida foydalanish uchun 
huquqiy asoslar etarli bo’lishi lozim. 
Hukumatning qimmatli qog’ozlari dunyoning deyarli barcha mamlakatlarida 
yuqori likvidli garov ob’ektlari sifatida tijorat banklari tomonidan tan olinadi. 
Lekin ayrim rivojlanayotgan mamlakatlarda, masalan, Braziliya, Argentina va 
Rossiya davlatlarida hukumatning qimmatli qog’ozlariga nisbatan sezilarli 
darajada ishonchsizlik kayfiyati mavjud. Bu kayfiyat ushbu mamlakatlar 
hukumatlarining defolt holatlariga yo’l qo’yganligi bilan izohlanadi. Lekin bunday 
davlatlar ko’pchilikni tashkil etmaydi. 
Markaziy bankda qayta hisobga olinadigan trattalar, shubhasiz, yuqori 
likvidlilik xususiyatiga egadir. Chunki tijorat banki Markaziy bankdan o’ziga 
ajratilgan qayta hisobga olish kontengenti doirasida istalgan vaqtda trattalarni 
topshirib, pul mablag’lari olishi mumkin. Markaziy bank esa, odatda, to’lovga 
qobil sub’ekt hisoblanadi. 
Rivojlangan xorijiy davlatlar amaliyotida, xususan, G’arbiy Evropa davlatlari 
xo’jalik amaliyotida sanoat korxonalarining hukumat tomonidan kafolatlangan 
obligatsiyalari mavjuddir. Har qanday qimmatli qog’ozning to’lovini hukumat 
tomonidan kafolatlanishi uning likvidlilik darajasini oshiradi.
Rivojlangan mamlakatlarning fond bozorida tijorat banklari qimmatli 
qog’ozlarni emissiya qilish bo’yicha hukumatdan keyin ikkinchi o’rinda turadi. 
Tijorat banklari to’lovga qobillik nuqtai-nazardan korporatsiyalarga nisbatan 
ustuvor mavqega egadir. Tijorat banklarining kredit riskini kamaytirishda garov 
ta’minoti muhim rol o’ynaydi. Bunda asosiy e’tibor bank kreditlari uchun garov 
sifatida qabul qilinayotgan ob’ektlarning likvidlilik darajasiga qaratiladi. 
3. Investitsion kredit oluvchilarning to’lovga qobilligini moliyaviy 
koeffitsientlar asosida baholash tizimining takomillashganligi. 
Rivojlangan mamlakatlarda investitsion kredit oluvchilarning to’lovga 
qobilligini moliyaviy koeffitsientlar asosida baholash tizimi o’z ichiga quyidagi 
koeffitsientlarni oladi: 
1. Debitor qarzdorlikni qoplashning o’rtacha muddati (DQQUM).
Ushbu ko’rsatkich quyidagi formula orqali hisoblanadi: 

---

Debitor qarzdorlik x Yildagi kunlar soni 
DQQUM = 
Tovarlarni kreditga sotishning o’rtacha yillik miqdori 
Ushbu ko’rsatkich debitorlar to’lanmaydigan o’rtacha kunlar sonini 
ko’rsatadi.
2. Debitor qarzdorlikni aylanish koeffitsienti (DQAK).
Bu ko’rsatkich quyidagi formula yordamida hisoblanadi.
Yil davomida tovarlarni kreditga sotish hajmi 
DQAK = 
Debitor qarzdorlik 
Ushbu koeffitsientlar bir-biriga teskari hisoblanadi. Shu sababli mazkur ikkala 
koeffitsientdan birini qo’llash ham kifoya qiladi. Agar tahlil qilinayotgan davr 
mobaynida kreditga sotilgan tovarlar miqdori ma’lum bo’lmasa, unda sotilgan 
tovarlar umumiy miqdorini ishlatish mumkin. Odatda, hisob-kitoblarda debitor 
qarzdorlikning yil oxiridagi summasi olinadi. Lekin, shunday korxonalar borki, 
ularda debitor qarzdorlikning o’sishi moliyaviy yilning ma’lum davrida ko’zatiladi. 
Bunday sharoitda debitor qarzdorlikni yil oxiriga olish noto’g’ridir, balki uning 
o’rtacha miqdorini har oyning oxirgi kuniga olish lozim. Agar yil davomida 
tovarlarni sotishning sezilarli darajada o’sishi kuzatilsa, debitor qarzdorlikning yil 
oxiridagi qoldig’i sotish hajmiga nisbatan noreal tarzda katta bo’ladi. Buning 
natijasida debitor qarzdorlikni qoplashning o’rtacha davri soxta tasavvur beradi, 
bunday sharoitda debitor qarzdorlikning yil boshidagi va yil oxiridagi qoldig’ining 
o’rtacha miqdorini olish maqsadga muvofiqdir.
3. Kreditor qarzdorlikni qoplash muddati (KQQM). 
Qisqa muddatli kreditor qarzdorlik x 365 
KQQM = 
Xarid bo’yicha xarajatlar 
Agar xarid to’g’risida ma’lumot olishning imkoni bo’lmasa, u holda bir yil 
davomida sotilgan tovarlarning tannarxini olish mumkin. Masalan, savdo 
shoxobchalarida sotilgan tovarlarning tannarxi xarid xarajatlari miqdoriga to’g’ri 
keladi. Tovar ishlab chiqaruvchilarda esa tannarxga yangi qiymat qo’shiladi, shu 
boisdan, sotilgan mahsulot tannarxini xarid xarajatlari bilan tenglashtirib 
bo’lmaydi. Shuning uchun ham mazkur koeffitsientni hisoblaganda imkoniyat 
qadar xarid xarajatlari to’g’risida to’liq ma’lumot olish zarur. Agar korxonada 
mazkur koeffitsient o’rtacha tarmoq ko’rsatkichidan yuqori bo’lsa, mijozning o’z 
majburiyatini vaqtida bajarmaslik ehtimoli yuqori hisoblanadi. 
4. Zahiralarning aylanish koeffitsienti (ZAK).
Mazkur koeffitsient quyidagi tartibda hisoblanadi. 
Sotilgan mahsulotning tannarxi 
ZAK = 
Zahiralarning o’rtacha qiymati 

---

Kasrning sur’atidagi miqdor, odatda, bir yil uchun olinadi. Kasrning 
maxrajidagi miqdor esa, zahiralarning yil boshidagi va yil oxiridagi qoldig’ining 
o’rtachasi sifatida olinadi.
Agar korxonaning faoliyati mavsumiy xarakterga ega bo’lsa, u holda 
zahiralarning o’rtacha qiymatini hisoblashning murakkab usulidan foydalaniladi. 
Zahiralarning aylanish koeffitsienti tovarlarni sotilishi natijasida zahiraning debitor 
qarzdorlikka aylanish tezligini ko’rsatadi. Bu koeffitsientni baholash uchun uni 
o’rtacha tarmoq ko’rsatkichi bilan taqqoslash, shuningdek, uning oldingi davrdagi 
darajalari bilan taqqoslash zarur.
Odatda zahiralar qanchalik tez aylansa, ularni boshqarish samaradorligi 
shunchalik yuqori baholanadi. Lekin bu ko’rsatkichdan foydalanishda 
extiyotkorroq bo’lmoq lozim. Chunki bu ko’rsatkichning past darajasi zahiralarni 
sekin aylanishi yoki ularning ma’lum qismini eskirishi oqibati bo’lishi mumkin.
Eskirishni chiqarib tashlash ombordagi mahsulotlarni qayta baholashga olib 
kelishi mumkin, bu esa, o’z navbatida, zahiralarga likvidli aktiv sifatida qarash 
imkonini bermaydi. Shuning uchun ham aylanish koeffitsientini zahiralarning 
ayrim elementlariga nisbatan qo’llash orqali undan foydalanish samaradorligini 
oshirish mumkin. 
5. Uzoq muddatli qarzdorlik koeffitsienti (UMQK). 
Ushbu koeffitsient quyidagi formula asosida hisoblanadi: 
Uzoq muddatli kreditor qarzdorlik 
UMQK = 
Kapitallashgan mablag’larning umumiy hajmi 
Kapitallashgan mablag’larning umumiy hajmi deganda uzoq muddatli 
kreditor qarzdorlik bilan o’z kapitalining yig’indisi tushuniladi. Ushbu ko’rsatkich 
korxona kapitalining tarkibida uzoq muddatli majburiyatlarning salmog’i 
to’g’risida ma’lumot beradi. Agar korxonada nomoddiy aktivlarning qiymati 
sezilarli darajada katta bo’lsa ularning miqdori kapital qiymatidan chegirib 
tashlanadi. Ayrim hollarda imtiyozli aktsiyalar kapitalning elementi sifatida emas, 
balki qarz majburiyati sifatida qaraladi. Chunki bu aktsiyalar boshqa aktsiyalarga 
nisbatan ustuvor talab qilish huquqini beradi. 
6. Pul okimi darjasi ko’rsatkichi (PODK). 
Ushbu ko’rsatkich quyidagi tartibda hisoblanadi: 
Pul oqimi 
PODK = 
Kreditor qarzdorlikning umumiy miqdori 
Mazkur ko’rsatkich korxonaning o’z qarzlarini to’lay olish mezoni 
hisoblanadi. Pul oqimining miqdori korxonaning xo’jalik faoliyati natijasida olgan 
pul mablag’lari sifatida aniqlanadi. Agar korxona rentabelli bo’lsa, u holda pul 
oqimi sof foyda va amortizatsiya miqdoridan iborat bo’ladi. 
Mazkur koeffitsient korxonaning obligatsiyalarini o’rganishda juda qo’l 
keladi, lekin respublikamizda korxonalarning obligatsiyalari mavjud emas. 

---

7. Ta’minlanganlik koeffitsienti (TK). 
Ushbu koeffitsient quyidagicha hisoblanadi: 
Soliqlar va foizlarni to’lashgacha bo’lgan sof foyda 
+Amortizatsiya 
TK = 
Foizli to’lovlar + Asosiy qarz summasini to’lash 
Mazkur 
ko’rsatkich 
korxonaning 
kredit 
to’lovlari 
bo’yicha 
o’z 
majburiyatlarini bajarish imkoniyatini ob’ektiv tarzda ko’rsatadi. Bunda soliq 
stavkalarining o’zgarishi korxonaning likvidliligi o’zgarishiga sabab bo’lishi 
mumkin.
8. Yalpi foyda koeffitsienti (YaFK). 
Bu koeffitsient quyidagi formula asosida hisoblanadi. 
Sotishdan olingan tushum – Sotilgan mahsulot tannarxi 
YaFK = 
Sotishdan olingan tushum 
Mazkur koeffitsient korxona xo’jalik faoliyatining samaradorligi to’g’risida, 
bahoning shakllanish jarayoni to’g’risida xulosa chiqarish imkonini beradi.
9. Sof foyda koeffitsienti (SFK).
Bu koeffitsient quyidagicha hisoblanadi: 
Soliqlarni to’lashdan keyingi sof foyda 
SFK = 
Sotishdan olingan tushum 
Mazkur koeffitsient korxona xo’jalik faoliyatining nisbiy samaradorligi 
xususida xulosa chiqarish imkonini beradi. Uni baholash uchun o’rtacha tarmoq 
ko’rsatkichi bilan solishtirish lozim. Agar bu ko’rsatkichdan yuqori bo’lsa, 
korxonaning rentabellik darajasi yuqori hisoblanadi.
10. Aktivlarning aylanish koeffitsienti (AAK). 
Sotishdan olingan tushum 
AAK= 
Moddiy aktivlarning umumiy miqdori 
Mazkur koeffitsient korxonani o’z resurslaridan samarali foydalanish 
darajasini ko’rsatadi. Uni baholash uchun o’rtacha tarmoq ko’rsatkichi bilan 
solishtirish lozim.
Rivojlangan davlatlarda investitsion risklarning darajasini pasaytirishning 
muhim vositasi sifatida kompaniyalarni ISO 9000 standarti bo’yicha xalqaro 
sertifikatlashtirishdan foydalanilmoqda. Bunday sertifikatlarni beruvchi nufuzli 
xalqaro kompaniyalarga quyidagilar kiradi: 
* ABS Quality Evaluations (Buyuk Britaniya). 
* Veritas Quality International (Frantsiya). 
* Det Norske Veritas (Norvegiya). 
* Germanischer Lloyd (Germaniya). 
* Lloyds Register Quality Assurance (Buyuk Britaniya). 

---

 * SGS International Certification Services (Shveytsariya). 
* NUV Zeertifizierungsgemeinscahft (Germaniya). 
Mazkur kompaniyalar tomonidan beriladigan sifat sertifikatlari dunyoning 
ko’plab mamlakatlarida amal qiladi, ya’ni tan olingan. Hozirgi davrda AQSh va 
G’arbiy Evropada kompaniyalarning kamida 80 foizi sertifikatlashgan. Xitoyda 
esa, sertifikatlashgan korxonalarning salmog’i 40 foizga etdi.
15
Sifat sertifikatlarini olish korxonalarni jahon bozorlariga chiqishiga imkon 
beradi, ularning tovarlarini sotilishini tezlashtiradi. Xalqaro amaliyot tajribalarini 
o’rganish natijalari shuni ko’rsatadiki, faqat reputatsiyasi (nufuzi) yuqori bo’lgan 
kompaniyalarning 
sifat 
sertifikatlaridan 
foydalanish 
maqsadga 
muvofiq 
hisoblanadi. Masalan, Rossiyada bir qator investitsion loyihalar bo’yicha sifat 
sertifikatlaridan foydalanish kutilgan natijani bermadi, ya’ni etkazib berilgan 
investitsion tovarlarning haqiqatdagi sifati sertifikatlarda ko’rsatilgan sifat 
ko’rsatkichlariga mos kelmadi. Buning natijasida mazkur investitsion loyihalarni 
moliyalashtirish maqsadlariga berilgan kreditlar o’zini oqlamadi. 
Germaniya, Avstriya va Shveytsariya mamlakatlarining tijorat banklari 
tomonidan Sharqiy Evropa mamlakatlarida XX asrning 90-yillarida amalga 
oshirilgan investitsion loyihalarni kreditlashda investitsion risklardan himoyalanish 
maqsadida quyidagi ikki usuldan keng ko’lamda foydalanildi: 
1. Berilgan investitsion kreditlar bo’yicha kredit riskining darajasini 
pasaytirish maqsadida Sharqiy Evropa mamlakatlari hukumatlarining kafolatlari 
olindi. 
2. Berilgan investitsion kreditlar bo’yicha valyuta riskining darajasini 
pasaytirish maqsadida forvard valyuta shartnomalari tuzish usulidan foydalaniladi.
Xalqaro kreditlar bergan tijorat banklari qaytariladigan kredit va unga 
hisoblangan foiz summasiga boshqa tijorat banklari bilan forvard shartnomalari 
tuzishdi. Forvard shartnomasi tuzilayotgan paytda valyuta kursi belgilab qo’yiladi 
va bu kurs shartnoma ijro etilgunga qadar o’zgarmasdan qoladi. 
Polsha tijorat banklarida investitsion loyihalarni moliyalashtirish jarayonida 
yuzaga keladigan risklarni boshqarish usullaridan foydalanish mexanizmi sezilarli 
darajada takomillashgan.
Foiz riskini boshqarishda asosan 3 usuldan foydalanilmoqda: ochiq 
pozitsiyalarning hajmiga nisbatan limitlar belgilash; risklarning miqdoriy 
darajasiga nisbatan limitlar belgilash; moliyaviy yo’qotishlar summasiga nisbatan 
limitlar belgilash. 
Kedit riskini boshqarishda quyidagi usullardan keng foydalanilmoqda: 
-kredit bo’yicha qarorlar qabul qilishning aniq belgilangan jarayonining 
mavjud bo’lishi; 
-aniq belgilangan monitoring qoidasining mavjud bo’lishi; 
-kredit portfelini boshqarishning turli xildagi usullarining mavjudligi; 
-balli baholashning ichki modellarini rivojlantirish; 
-kredit jarayonini va riskni boshqarishning joriy, xolis baholash sharoitining 
mavjudligi. 
15
В.А.Москвин. Управление рисками при реализации инвестиционних проектов.-М.:ФиС, 2004. – с.174 

---

Polsha banklarida kredit konversiyasi bo’yicha quyidagi koeffitsientlar 
belgilangan: 
-akkreditivlar bo’yicha berilgan kafolatlar – 100%; 
-qisqa muddatli shartli majburiyatlar – 20%; 
-tenderli shartnomalarni bajarish bo’yicha berilgan kafolatlar – 50%; 
-istalgan vaqtda bekor qilinishi mumkin bo’lgan akkreditivlar – 0%; 
-muddati bir yilgacha bo’lgan boshqa majburiyatlar – 20%; 
-muddati bir yildan ortiq bo’lgan bo’lgan boshqa majburiyatlar – 50%
16
. 
2005 yildan boshlab Polshada qarzdorning kredit qobiliyati har bir 
mijozga beriladigan bankning ichki reyting tizimi bilan baholanadigan bo’ladi. 
Bunda, to’lovga qobiliyatlilik reytingi qancha past bo’lsa, o’z kapitali miqdoriga 
bo’lgan talab shuncha yuqori bo’ladi. Mustaqil ishlab chiqarish reyting tizimidan 
foydalanish tijorat banklari uchun kreditlashga har tomonlama qarzdor bilan 
bog’liq risk darajasi va turiga qarab yondoshish imkonini
beradi. Shu bilan birga, 
zamonaviy dunyoda risklar doim diversifikatsiya qilinib borishi hamda bank 
oldida mazkur risklarni baholash uslublarini har doim yaxshilab borish vazifasi 
turadi. Ushbu masalani hal qilish uchun banklarning o’zlarini hamda nazorat 
organlarini, maslahat beruvchi firmalarni, reyting agentliklarining harakatlarini 
muvofiqlashtirish lozim bo’ladi. 
Polsha Evropa Ittifoqiga a’zo bo’lgandan so’ng xalqaro Bazel qo’mitasi 
tomonidan risklarni baholash va boshqarishga nisbatan belgilangan talablarga 
to’liq qo’shiladigan bo’ldi. Risklarni baholash va boshqarish strategiyasi banklar 
kapitalini etarliligiga qo’yiladigan talabni yangilash yo’li bilan nazorat faoliyatini 
mukammalashtirishga qaratilgan. Nazorat organlarining maqsadi bankning
kapital bazasi holatini nazorat qilish bo’lsa, ularning strategiyasi-kapitalni 
bankning risk umumiy tuzilmasiga muvofiqligini ta’minlashi lozim bo’ladi. Shu 
sababli, nazorat organlari banklarning o’z kapitali etarliligi me’yorining eng 
kam 
talablarini bajarishini talab qilish huquqiga ega bo’lishi, shuningdek, kapital 
bazasini baholash jarayoni va reytingi ishlab chiqilgan bo’lishi lozim. 
Kapital etarliligi darajasini hamda kapitalni qo’shimcha miqdorlarini 
(kapitalning ikkinchi darajasi) baholashda bank va nazorat organlari iqtisodiy 
jarayonlarning bog’liqligi hamda umumiy makroiqtisodiy holatni e’tiborga 
olishni Bazel qo’mitasi taklif qilgan. 
Bank holatiga yomon ta’sir ko’rsatishi mumkin bo’lgan jarayonlarni oldini 
olish maqsadida istiqbolli testni o’tkazish lozim bo’ladi. Shuningdek, Bazel 
qo’mitasi bank tomonidan qabul qilingan strategiya, uning kapitali va to’lov 
qobiliyatini saqlash imkonini bermasa, nazorat organi uning faoliyatiga 
aralashish huquqi berilishi borasidagi taklifi bilan chiqqan. 
Aktiv va passivlar sezgirligi asosida yotuvchi kredit-depozit operatsiyalari 
bo’yicha foiz riski bankning likvidliligi va kapitalga jiddiy xavf bo’lib 
hisoblanadi. Bank uzoq va qisqa muddatli foiz stavkalari o’rtasidagi farq 
ko’rinishida qo’shimcha daromad olishga intilishi bilan, kutilmaganda, pul 
bozoridagi baholarni o’zgarishiga bog’liq bo’lib qoladi. Mablag’larni 
16
Р. Езерски. Управление риском в современном банке. – Варшава, 2006. – с.189 

---

joylashtirish va jalb qilish muddatlari o’rtasida farq bo’lmagan taqdirda ham 
yo’qotishlardan to’liq qutulib bo’lmaydi, chunki quyilmalar va qarzlar bo’yicha 
foiz stavkalari bir-biri bilan uzviy bog’lanmagan. 
Bank faoliyatida foiz riskining paydo bo’lishini hisobga olgan holda, 
Bazel qo’mitasi, mazkur turdagi riskni ikkinchi komponent doirasida hisobga 
olishni maslahat bergan. Agarda nazorat organlari shuni aniqlasaki, banklar foiz 
riski darajasi miqdoriga mos ravishda kapitalni etarli darajasiga ega bo’lmasa, 
unda ular bank faoliyatiga aralashish orqali yoki riskni kamaytirishni yoki o’z 
kapitali miqdorini oshirishni talab qilishlari mumkin bo’ladi. Qo’mita shuni 
tushunib etdiki, bunday banklarni topish uchun milliy miqyosda ma’lum 
darajada erkin faoliyat ko’rsatishi hamda ssuda-depozit operatsiyalari bo’yicha 
foiz riskini hisoblash uslubini ishlab chiqish zarur bo’ladi. 
Bazel qo’mitasining kredit riskini baholashning yangi tartibiga ko’ra, kredit 
riskining maksimal darajasi 150 foizni tashkil qiladi. A.Simanovskiyning fikriga 
ko’ra, kreditning yuqori darajada riskka tortilishi kapitalning adekvatlilik darajasini 
sun’iy darajada oshirish zaruriyatini yuzaga keltiradi. 
Bizning fikrimizcha, mamlakatning va mijozning kredit reytingiga bog’liq 
ravishda kredit riskini 150 foizgacha darajada baholash kredit reytingi nisbatan 
past bo’lgan mamlakatlarning hatto to’lovga qobilligi yuqori bo’lgan mijozlarining 
kredit olish imkoniyatini keskin pasaytiradi. 2001 yil Bazel qo’mitasi tomonidan 
kapitalning etarliligi to’g’risidagi yangi kelishuv (rasmiy jihatdan Bazel-II nomini 
olgan kelishuv, Bazel-I 1988 yilgi kelishuv) loyihasi e’lon qilindi hamda bu 
kelishuv 2002 yil 18-19 sentyabr kunlari Keyptaun (JAR) shahrida o’tkazilgan 
Bank nazorati bo’yicha XII-xalqaro konferentsiyada muhokama etildi. Bazel-II 
asosan tijorat banklari kredit berish jarayonida va umuman har bir mijoz 
to’g’risida, ayniqsa yirik korporatsiyalar va xolding kompaniyalar to’g’risida to’liq 
moliyaviy ma’lumotga ega bo’lishni, kelajakda yuzaga kelishi mumkin bo’lgan 
risklarni aniqlashni hamda shunga asoslangan holda kapital miqdorini 
shakllantirishni taqozo etadi. Ushbu masala yuzasidan konferentsiyada Nyu-York 
Federal zahira bankining hamda hozirgi vaqtda Bazel qo’mitasining raisi 
V.MakDonou quyidagilarni keltirib o’tdi: «Kapitalning etarliligi to’g’risidagi 
yangi kelishuv XXI asrning yirik xalqaro banklari faoliyati istiqboliga qaratilgan 
holda o’zgaruvchan bo’lishi hamda ular faoliyatining xarakteriga mos kelishi 
lozim. Yangi kelishuv asosan juda rivojlangan hamda murakkab tashkilot 
hisoblanuvchi yirik xalqaro banklarga nisbatan qo’llanilishi ko’zda tutilmoqda. 
Shu bilan birga, ushbu yirik xalqaro banklar xalqaro kapital bozorida katta 
raqobatchilar hisoblanib, ular o’zida eng katta tizimli risklarni hosil qilish 
salohiyatiga egadirlar»
17
. 
Xulosa qilib aytganda, rivojlangan xorijiy mamlakatlarda investitsion 
loyihalarni 
moliyalashtirishda 
yuzaga 
keladigan 
moliyaviy 
risklarni 
boshqarishning mukammal ishlab chiqilgan tizimi shakllantirilgan bo’lib, ulardan 
O’zbekiston Respublikasi amaliyotida foydalanish yo’llarini ishlab chiqish muhim 
amaliy ahamiyat kasb etadi. 
17
Simanovskiy A.Yu. «Bankovskiy nadzor: na puti k konfederalizmu?»// Dengi i kredit,
2002, №12. –s.37. 

---