«мл т*'1шн» «* иа Alisher Navoiy

6 O t, olov ichida yashaydigan afsonaviy bir jonivor.

---

Tong otgach, Farhod poklanib, Xudodan zafar 
tilab, otasining oyog'iga bosh qo'ydi-da, undan 
duo tiladi. Shoh va barcha ayonlar shahzodaga 
g'alaba tilab, duo qilishgach, barchalari ajdar 
makoniga qarab y o l olishdi. Ajdar makoni uning 
nafasidan qorayib ketgan dasht bolib, unda bad- 
boty bir shamol esardi. Lashkaming ko'pchiligi bu 
shamoldan esi og‘ib, otdan yiqildi.
Farhod ajdahoning qorongi g‘ori ko'ringach, u to­
mon yurdi. Odamlaming isini sezgan ajdaho haybat 
bilan chiqib keldi. Uning tanasi balo tog'idek, og‘zi 
esa tog'ning g'oridek edi. Ikki ko'zi xuddi neft otiga 
moVi edi. Har qaysi panjasi beshta olmos o'roqqa 
o“xshardi. Og'zidan o‘tlar sochib g'ordan chiqib 
kelgan ajdaho shahzodaga ko‘zi tushgach, og'zini 
balo darvozasidek ochib, uning sari yurdi. Awal o t 
sochib, pishirib, oldin shahzodani, so'ng esa barcha 
lashkami yutmoqchi boldi.
Shahzoda esa aslo qo'rqmasdi, chunki u Su­
haylo aytganidek, badan-u qollariga samandar 
yog'ini, ya’ni olovdan himoya qiluvchi dorini 
surtib olgandi. Ajdaho uni yutish uchun og'zini 
ochganida, Farhod Xudodan zafar tilib, qoliga 
yoyini oldi-da, unga xanjardek o‘qnijoylab, raqibi 
og'ziga qarab otdi. O'q ajdar tanasini teshib o'tdi- 
ЗШ, uni halok qildi. Farhod ajdaho g‘ori ichiga 
kirdi. U yerda bir taxta osilgan bolib, unda: «Aj- 
dahoni oldirgan bahodir, jasoratingga bu yerdagi 
xazinani mukofot deb bilgil. Doira shaklidagi bu 
g‘or markazida ming botmondan oglrroq bolgan 
bir tosh bor. Qiliching uchi bilan uning atrofini 
ochib, o'midan qo‘zg‘atsang, Haq taolo qudratini 
tomosha qilasan», - deb yozib qo^ilgandi.

---

Shahzoda yozuvda tayinlangan ishlarni bi- 
rin-ketin bajo qilib, Faridun7 to‘plagan benihoya 
boyliklarga: oltin-u kumushlar, turli javohirlar 
toldirilgan bir necha ming xumga ega boldi. Xazina 
toftda bezakli bir taxt bolib, uning ustida ajoyib 
bir dudama tigli qilich va uning yonida quyoshdek 
yumaloq shakldagi qalqon turar, unga: «Kimningki 
baxti yor bolib, ushbu qilich bilan qalqon uning 
qoliga tushsa, birini beliga boglab, birini osib olsa, 
yuzta dev bilan jang qilsa ham, yengib chiqadi. 
Chunki Sulaymon payg‘ambar qalqon qubbasiga 
«Ismi a’zam»8ni yozdirgan, buning xosiyati shuki, 
yuz mingta dev makr-hiyla qilmoqchi bolganida 
ham, bu ismlami ko‘rgach, yer bilan yakson boladi. 
Qilichda ham bu ism yozilgan bolib, shu ism unga 
otkirlik baglshlagan. Bu qilich bilan jang qilgan 
insonga dushman tigl ta’sir qilmaydi, raqib la’nati 
shaytonmi, Ahramanmi, kim bolsa ham ikkiga 
bolib tashlaydi», - deb yozib qoQilgan ekan.
Farhod bu ikki sovg‘ani topgach, yaratganga saj- 
da qilib, shodligi ichiga sig'may ketdi. Shahzoda 
qilichni beliga bogladi, qalqonni bo^niga osdi-da, 
lashkarlar turgan joy tomon y o l oldi. Uni ko‘rgan 
shoh bilan Mulkoro yiglab ko'rishishdi, a’yonlar 
ham uni omon ko'rganlaridan shodlikka tolib, 
duo qilishdi.
Quyosh ko‘tarilgach, vodiy-u tog‘ yorishib, aj­
daho g‘ori, undagi ajdaho tanasi ham namoyon 
boldi. Xoqon bilan Farhod, a’yonlar butun dasht 
ajdar qoni bilan bo'yalganini ko'rishdi. Shahzoda 
xazinadagi barcha boyliklarni otasiga sovg‘a qil-